به نوشته المانیتور، این تصمیم بحث‌هایی را در مورد عاقلانه بودن باز کردن جبهه دوم به راه انداخته است و سربازان اسرائیلی را با چالشی متفاوت از محیط شهری مسطح و متراکم غزه روبرو می‌کند.
جاناتان کنریکوس که در لبنان جنگیده و از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ به عنوان افسر رابط اسرائیل در نیروهای حافظ صلح سازمان ملل خدمت کرد، گفت که عرصه «بسیار متفاوت» است و از یک منطقه جنگی تشکیل شده که «چند برابر بزرگتر» است.
کنریکوس، سخنگوی سابق ارتش که اکنون برای بنیاد راستگرای دفاع از دموکراسی‌ها در واشنگتن کار می‌کند، به خبرگزاری فرانسه گفت: «توپوگرافی برای یک نیروی مهاجم بسیار چالش برانگیز است و برای دشمنی مانند حزب‌الله راحت است».
وی افزود: «این زمین همچنین راه‌های متعددی را در اختیار دشمن مدافع قرار می‌دهد تا از موشک‌های ضد تانک و بمب‌های دست ساز علیه ارتش متعارف استفاده کند.»
میری آیزن، یک افسر اطلاعاتی سابق اسرائیل که در لبنان خدمت کرده، تپه‌ها و دره‌های پرشیبی را به یاد می‌آورد که در طول تهاجم اسرائیل در سال ۱۹۷۸ با آنها روبرو بودند.
آیزن به خبرگزاری فرانسه گفت: «به محض عبور از مرز، به شدت پایین و سپس به شدت بالا می‌روید».
او به یاد می‌آورد: «صخره‌هایی وجود دارد که می‌توان از آنها به عنوان مخفیگاه استفاده کرد و مناطقی وجود دارد که نمی‌توان با وسایل نقلیه از آنها عبور کرد. حتی راه رفتن در آنها سخت است.»
تحلیلگران بر این باورند که حزب‌الله شبکه پیچیده‌ای از تونل‌های زیرزمینی را در اعماق تپه‌ها ساخته است و ورودی‌های آنها در میان تپه‌ها و خانه‌ها پنهان است.
جنگ‌های متعدد اسرائیل در لبنان همیشه هدف یکسانی داشته است، مقابله با تهدید امنیتی در مرز شمالی، اما نتایج بسیار بحث برانگیزی داشته است.
پس از «عملیات لیتانی» علیه سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) در سال ۱۹۷۸، نیروهای اسرائیلی چهار سال بعد برای عملیات گسترده‌تر «صلح برای الجلیل» حمله کردند و دوباره ساف را هدف قرار دادند.
در آن تهاجم اسرائیل برای مدت کوتاهی بیروت را محاصره کرد و تا پایان همان سال حدود ۲۰هزارنفر کشته شدند. نظامیان اسرائیلی به مدت ۱۸ سال جنوب این کشور را اشغال کردند.
در این دوره، گروه اسلام شیعی حزب‌الله با حمایت سپاه پاسداران ایران ظهور کرد.
پس از عقب‌نشینی اسرائیل، مجموعه‌ای از حوادث خشونت آمیز مرتبط با حزب‌الله رخ داد که به حمله زمینی و جنگ دیگری در سال ۲۰۰۶ ختم شد.
حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله، که در حمله هوایی در ۲۷ سپتامبر ترور شد، «پیروزی مقدس» در جنگ ۲۰۰۶ را اعلام کرد که به طور گسترده به عنوان یک شکست برای اسرائیل، به قیمت جان ۱۶۰ نفر، عمدتا سربازان، تلقی شد.
در جنگ ۳۳ روزه ۱۲۰۰ لبنانی عمدتا غیرنظامی نیز کشته شدند. نصرالله در آخرین سخنرانی خود چند روز قبل از ترور، به دشمن دیرینه خود در مورد خطرات تلاش برای ایجاد منطقه حائل در جنوب لبنان هشدار داد.
او در ۱۹ سپتامبر هشدار داد: «اگر بخواهید به سرزمین ما بیایید، این کمربند امنیتی برای ارتش شما به باتلاق، تله، کمین، پرتگاه و جهنم تبدیل خواهد شد».
بر اساس آمار رسمی اسرائیل، تاکنون پس از نزدیک به دو هفته نبرد، ۱۴ سرباز اسرائیلی کشته شده اند.
کارشناسان می‌گویند که ارتش اسرائیل و حزب الله از زمان آخرین رویارویی آشکار خود متحول شدهاند.
برنامه ریزان نظامی اسرائیل در مورد شکست‌های سال ۲۰۰۶ فکر کرده‌اند تا درس‌هایی بگیرند.
آیزن گفت: «اسرائیل برای سال‌ها تهدید حزب‌الله را دنبال می‌کرده است و ۱۱ ماه گذشته فرصت داشته است تا قبل از روی آوردن به حزب‌الله، برای آن آماده شود.»
اسرائیل حملات هوایی علیه حزب‌الله را در ۲۳ سپتامبر تشدید کرد و شخصیت‌های ارشد و انبارهای تسلیحات را هدف قرار داد، چرا که در پی تضعیف این سازمان قبل از حمله زمینی بود.
تشدید تنش درست پس از آن اتفاق افتاد که دستگاه‌های ارتباطی بمب‌گذاری شده مورد استفاده حزب‌الله منفجر شد و هزاران نفر زخمی شدند.
بر اساس آمار وزارت بهداشت لبنان، این کمپین بمباران بیش از ۱۲۰۰ نفر را کشته است، در حالی که سازمان بین المللی مهاجرت می‌گوید حدود ۶۹۰هزارآواره داخلی را شناسایی کرده است.
از سال ۲۰۰۶ تاکنون، حزب‌الله از سال‌ها تقویت تسلیحاتی از جمله موشک‌های بالستیک بهره برده است، در حالی که بسیاری از نیروهایش پس از جنگ در سوریه برای حمایت از بشار اسد، جنگ‌آزموده شدهاند.
یک مؤسسه تحقیقاتی مصری، تأکید کرد که حزب‌الله به شیوه‌ای غیرمتمرکز عمل می‌کند، مانند یک ارتش چریکی و آن را قادر می‌سازد در جنوب به خوبی بجنگد.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «این فرض که ضربه زدن به رهبری و ارتباطات (گروه) جنبش را فلج می‌کند، اشتباه بود.»
منیر شحاده، هماهنگ کننده سابق دولت لبنان برای نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد، به خبرگزاری فرانسه گفت که حزب‌الله زرادخانه قابل توجهی از موشک‌های ضدتانک و سایر سلاح‌ها دارد.
او گفت: «این چیزی است که آنها برای جلوگیری از پیشروی تانک‌های (اسرائیلی) به شدت به آن وابسته هستند. حزب‌الله هنوز از آنها استفاده نمی‌کند و برای مقابله با نیروهای پیشرو اسرائیلی به کمین‌ها، تله‌ها و مواد منفجره متکی است».
