چیزهایی برای ترسیدن
چیزهایی برای ترسیدن

    ناصر نامدار / پرسپولیس لیگ بیستم را با یک تساوی غیر منتظره شروع کرد. تیم یحیی گل محمدی در زمین نامناسب ورزشگاه شهید دستگردی شهرک اکباتان موفق به عبور از سد تیم جوان و کم‌ستاره سایپا نشد و بدون این که گلی بزند و گلی بخورد بازی را تمام کرد. این اتفاق در […]

 

 

ناصر نامدار /

پرسپولیس لیگ بیستم را با یک تساوی غیر منتظره شروع کرد. تیم یحیی گل محمدی در زمین نامناسب ورزشگاه شهید دستگردی شهرک اکباتان موفق به عبور از سد تیم جوان و کم‌ستاره سایپا نشد و بدون این که گلی بزند و گلی بخورد بازی را تمام کرد. این اتفاق در حالی افتاد که پرسپولیس در آخرین بازی لیگ بیستم مقابل همین سایپا با ۳گل به یپروزی رسیده بود. البته مقایسه آن بازی با مسابقه‌ای که روز جمعه برگزار شد چندان منطقی نیست اما بدون مقایسه این دو بازی هم می شود به نکاتی رسید. نکاتی که برای تیمی که باید روز ۲۹ آذر در فینال لیگ قهرمانان آسیا بازی کند بیشتر نگران کننده است تا امیدوار کننده. البته تا آن روز پرسپولیس چند مسابقه دیگر را هم برگزار خواهد کرد و بازیکنان به آمادگی و هماهنگی بیشتری خواهند رسید اما نکاتی که در بازی پرسپولیس و سایپا به چشم آمد آن قدر بزرگ و گل‌درشت بود که هواداران این تیم را نگران کند. ذکر این نکته ضروری است که در این گزارش سعی شده پرسپولیس با «ایده‌آلی» که از خودش نشان داده مقایسه شود نه با تیمی که بازی اول فصل جدید لیگ برتر را انجام داده. این برای خودِ پرسپولیس هم خوب است. چون قرمزهای پایتخت باید در بهترین وضعیت و با بالاترین آمادگی در فینال آسیا ظاهر شوند.

جای خالی عیسی
براساس آمار پرسپولیس در این بازی مالکیت ۶۸درصدی مسابقه را در اختیار داشت. این تیم ۶ موقعیت گل ایجاد کرد. ۱۷ شوت زد که ۵ تایش در چهارچوب دروازه بود اما نتیجه؟ هیچ! پرسپولیسی‌ها در این بازی علیرغم ایجاد موقعیت‌های گل نسبتا زیاد موفق به گلزنی نشدند و حالا ضعف خط حمله پرسپولیس خیلی زود در همان اولین بازی فصل جدید خودش را نشان داده است. در این مسابقه وحید امیری و مهدی عبدی در خط حمله پرسپولیس بازی کردند. مهدی عبدی خیلی بیشتر به دروازه نزدیک به دروازه بود و امیری اغلب مشغول فضاسازی و ایجاد موقعیت مناسب برای بقیه بازیکنان به خصوص مهدی عبدی بود. عبدی چند موقعیت خوب برای گل زدن داشت. یک بار به تیر دروازه زد و یک بار هم ضربه او از فاصله نزدیک را محمد حسین اکبر منادی دروازه بان جوان سایپا که در روز خوبش بود دفع کرد. منادی دو بار هم شوت‌های ناگهانی و قدرتمند احسان پهلوان و میلاد سرلک با واکنش‌هایی فوق سریع و باور نکردنی دفع کرد. یک بار هم اجازه نداد ضربه سر محمد حسین کنعانی زادگان از فاصله نزدیک وارد دروازه‌اش شود. شکی نیست که منادی مانع محکمی در مقابل گلزنی پرسپولیسی‌ها بود. اما آیا می‌شود همه دلایل ناکامی پرسپولیس در گلزنی را به پای درخشش او نوشت؟ نه! اگر شوت‌های راه دور را در نظر نگیریم پرسپولیس حداقل ۳ بار در نیمه اول فرصت داشت از فاصله نزدیک دروازه منادی را باز کند. اما عبدی در زدن ضربات آخر به اندازه لازم دقیق عمل نکرد. در سال‌های گذشته پرسپولیس بازیکنانی مثل مهدی ترابی و حتی علی علیپور را داشت که در چنین بازی‌هایی گره کار را باز می‌کردند. اما حالا نه ترابی هست و نه علیپور. پس باید بقیه بازیکنان جور آنها را بکشند که البته کار آسانی نیست. اما با تمرین بیشتر و بالا بردن اعتماد به نفس می‌شود به این سطح رسید. به یاد داشته باشیم که عیسی آل کثیر طبق حکم AFC 6 ماه محروم است و حداقل تا نیمه فروردین ۱۴۰۰ اجازه بازی ندارد. در حال حاضر هم مهاجمی که بتواند جای عیسی را پر کند در بازار موجود نیست و این بازیکنان حال حاضر این تیم هستند که باید جای خالی آل کثیر، ترابی و علیپور را پر کنند.

فقط دو نفر در قلب دفاع؟
جدایی شجاع خلیل زاده در بدترین وقت ممکن اتفاق افتاد. زمانی که گزینه مناسبی برای جایگزینی او وجود نداشت و دست پرسپولیس در این منطقه خالی ماند. در حال حاضر پرسپولیس فقط دو بازیکن در قلب دفاع دارد. یکی سید جلال حسینی و دیگری محمد حسین کنعانی زادگان. سید جلال سن و سالش بالا رفته و دیگر نمی تواند در بالاترین سطح بازی کند. حفظ آمادگی از سوی او برای یک فصل طولانی و فشرده غیر ممکن به نظر می‌رسد. کما این که در همان دقایق اول بازی مقابل سایپا او در کورش مقابل بازیکن جوان سایپا کمی عقب ماند. کنعانی زادگان هم هنوز گاهی مرتکب اشتباهاتی می شود که ممکن است دردسرساز شود و در بازیم قابل سایپا هم نمونه‌اش را دیدیم. در لیست پرسپولیس دیگر هیچ بازیکنی با تخصص بازی در دفاع میانی وجود ندارد. تا چند روز پیش محمد انصاری و محسن ربیع خواه در لیست بودند. هر دوی این بازیکنان سابقه بازی در دفاع میانی را دارند و انصاری در این پست نمایش‌های خوبی هم داشت. اما گل محمدی به هر دلیلی این دو بازیکن را نخواست. استفاده از بازیکنان غیر متخصص در این پست هم ریسک بالایی دارد. مثلا در سالهای قبل کمال کامیابی نیا چند بار در دفاع وسط بازی کرده. حالا هم از احتمال انتقال سرلک به دفاع میانی می گویند. اما چقدر می‌شود به این جابجایی امیدوار بود. آن چه که مسلم است نمی شود یک فصل طولانی را با فقط دو مدافع میانی به پایان برد و یحیی باید فکری به حال این قسمت از تیمش بکند.
دفاع چپ فقط یک نفر؟
کمبود بازیکن در پرسپولیس فقط در پست‌های مهاجم و مدافع میانی حس نمی‌شود. بلکه در دفاع چپ هم این معضل قابل رویت است. سعید آقایی تنها مدافع چپ تخصصی پرسپولیس است. پرسپولیس فصل گذشته محمد نادری و محمد انصاری را در این پست داشت. در چند بازی هم شجاع خلیل زاده در این پست بازی کرد. اما حالا هیچ کدام از این ۳ نفر در پرسپولیس نیستند. نادری به استقلال رفته، شجاع به الریان و انصاری را هم خود یحیی نخواست. حالا اگر مثلا سعید آقایی در روز خوبش نباشد یا مصدوم شود چه کسی باید در دفاع چپ بازی کند؟ البته علی شجاعی که آخرین پنالتی پرسپولیس در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا را مقابل النصر زد می‌تواند در این پست بازی کند اما پست اصلی او وینگر است و مشخص نیست شجاعی بتواند در دفاع چپ هم خوب و موفق عمل کند. مصدومیت آقایی یا محرومیت او می‌تواند به معنای واقعی کلمه یک کابوس برای یحیی باشد. این مشکل در جناح راست هم تا حدی وجود دارد. اما با شدت کمتر. مهدی شیری حداقل های لازم برای بازی در این منطقه دارد و سیامک نعمتی اگر چه بازیکن تخصصی این پست نیست اما در بازی‌های دشوار موفق به ارائه نمایش های خوب و تحسین برانگیز شده است.

۳ غایب و نگرانی برای فینال آسیا
چشم به هم بزنیم می رسیم به روز ۲۹ آذر که پرسپولیس باید در ورزشگاه الجنوب قطر با نماینده شرق آسیا برای قهرمانی در لیگ قهرمانان بجنگد. پرسپولیس قطعا تا آن روز به آمادگی بیشتری نسبت به امروز می‌رسد. اما قرمزهای پایتخت در آن مسابقه ۳ بازیکن کلیدی‌شان را در اختیار ندارند. عیسی آل کثیر که محرومیت انضباطی دارد. وحید امیری دو اخطاره شده و احسان پهلوان در بازین یمه نهایی کارت قرمز گرفته است! یعنی شما باید از تیمی که در بازی مقابل سایپا دیدید و به احتمال فراوان ترکیب اصلی این تیم در فصل دید است امیری و پهلوان را هم بگیرید و تیمی را که باید در فینال آسیا به زمین برود مجسم کنید! ترسناک نیست؟ خط حمله بدون آل کثیر و امیری و خط هافبک بدون پهلوان! البته شاید بتوان از حالا جایگزین‌هایی برای این ۳ نفر در نظر گرفت اما تیمی که قرار است در فینال آسیا بازی کند باید بارها تست شود و امتحان پس بدهد. اما این هم کافی نیست. پرسپولیسی‌ها فقط یک ماه و دو هفته فرصت دارند تا در روز فینال آسیا به بالاترین سطح آمادگی فیزیکی، ذهنی و البته انسجام تیمی برسند. آیا یحیی و همکارانش موفق به ساختن این تیم می‌شوند؟