گروه سیاسی برابر اصولی از فصل پنجم قانون اساسی، انتخابات باید نمادی باشد از اعمال حاکمیت قاطبه مردم ضمن اینکه افزایش مشارکت و تشویق اکثریت به حضور در سر صندوق‌های رأی، روش‌های حکیمانه‌ای دارد و با شیوه‌های منطقی می‌توان به آن دست یافت و نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری و حتی شوراهای شهر نباید با انگیزه تحقق […]
گروه سیاسی
برابر اصولی از فصل پنجم قانون اساسی، انتخابات باید نمادی باشد از اعمال حاکمیت قاطبه مردم ضمن اینکه افزایش مشارکت و تشویق اکثریت به حضور در سر صندوق‌های رأی، روش‌های حکیمانه‌ای دارد و با شیوه‌های منطقی می‌توان به آن دست یافت و نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری و حتی شوراهای شهر نباید با انگیزه تحقق مشارکت حداکثری، به‌عمد یا سهواً اجازه نفوذ به باندهای قدرت و ثروت را که مسبّبان وضع امروز اعم از بیکاری، کاهش تولید و نابودی اقتصاد و معیشت مردم هستند، در ستادهای انتخاباتی دهند.
از دیرباز و در همه انتخابات‌های ریاست‌جمهوری یک ستاد مرکزی در استان فعال بود که به اتفاق «رییس ستاد» و «کمیته‌های مختلف»، ستادهای شهرستانی را به همین شکل و شیوه، سامان می‌داد و در ایام تبلیغات نیز هماهنگی کارهای مربوط به تبلیغات را انجام می‌داد اما در دوره سیزدهم و به‌ویژه برای یکی از نامزدهای نامدار در سراسر کشور شاهد ایجاد ستادهای متعدد هستیم.
تعدد ستادها آن هم در سطح استانی، شائبه ریخت و پاش‌های مالی را زیاد می‌کند و به بی‌نظمی در تصمیم‌سازی و اجرای برنامه‌ها می‌انجامد و دوری از وحدت رویه را به دنبال خواهد داشت ضمن اینکه در همه ادوار انتخابات، افکار عمومی نیاز دارد تا حداقل صداها را بشنود و در آرامش تصمیم بگیرد.
حضور خزنده باندهای ثروت و قدرت در ستادهای انتخاباتی، در نهایت خطر بزرگی برای استان‌های سراسر کشور خواهد داشت و این خطرات در ایامی خود را نشان خواهد داد که استاندار و مدیران دستگاه‌های اجرایی تعیین می‌شوند، آن روز این باندها تلاش می‌کنند نام مورد نظر خود را به دولت تحمیل کنند و اگر با مخالفت یا مقاومت برخی گروه‌های نزدیک‌تر به شخص رییس‌جمهوری یا کمیته انتصابات هیأت دولت، مواجه شدند از همه اهرم‌های فشار بهره می‌گیرند تا مسیر را برای تحقق هدف خویش هموار کنند.
براساس مطالب گفته شده، از نظر ما تعدد ستادهای نامزدها موجب رأی‌آوری نخواهد شد. فعالان ستادی هر نامزد نیز، تنها در ایام انتخابات براساس باوری که دارند، به نامزد مورد نظر کمک می‌کنند اما با پایان یافتن فرایند انتخابات و اعلام نتیجه، باید از دخالت غیرمسئولانه در امور اجرایی و نصب مدیران یا سهم‌خواهی به سود باندهای متنفّذ با روابط ناسالم پرهیز کنند.
برخی نامزدها بر این باور هستند که انتخابات، موسم دست‌فشردن‌ها و ایجاد صمیمیت و برقراری ارتباط برای جلب رأی و نظر شهروندان به‌ویژه چهره‌های شاخص، فعالان حزبی و رجال ذی‌نفوذ به‌هرقیمتی است تا هم نرخ مشارکت در انتخابات روز جمعه ۲۸ خرداد، بالا برود و هم رأی بیشتری به سبد آنان ریخته شود اما نباید از این توصیه «مولانا» در «مثنوی شریف» غافل شد که: «چون بسی ابلیسِ آدم‌روی هست // پس به هر دستی نشاید داد دست.»
نامزدهای انتخابات و همچنین فعالان اصلی ستادهای انتخاباتی از هم‌اکنون باید به این نکته دقت داشته باشند که غالباً سرحلقه‌های باندهای قدرت و ثروت به ایام انتخابات نگاهی ویژه دارند و یا مستقیماً و یا غیرمستقیم به ستادهای نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری-مشخصاً نامزدهای پیش‌تاز- نفوذ می‌کنند. این افراد معمولا در پوششی از خیرخواهی و کمک به نامزد مورد نظر یا تحقق مشارکت حداکثری –توصیه همیشگی امامین انقلاب- وارد ستاد می‌شوند و خود را افرادی پرتلاش و در پی جلب رضایت خدا نشان می‌دهند اما در حقیقت در حال کشت سلول‌های بنیادین هستند، سلول‌های بنیادین فساد.
افتتاح ستادهای متعدد و موازی در استانها و شهرستان‌های سراسر کشور و «دست‌به‌جیب» شدن این تیپ افراد برای برخی نامزدهای ریاست‌جمهوری دور سیزدهم همه حکایت از انگیزه‌های پنهان دارد، انگیزه‌های پنهانی که فردای پس از ۲۸ خرداد و اعلام پیروزی نهایی نامزد مورد نظر آنان، به شکل جنگ قدرت و مداخله در عزل و نصب‌ها آشکار می‌شود و زمینه شکاف بین فعالان ستادی کاندیدا را فراهم می‌سازد.
این خدعه اگر با برخورد منفعلانه کاندیدای مورد نظر و فعالان ستاد انتخاباتی وی مواجه شود، پس از انتخاب نامزد و تنفیذ و معارفه به‌عنوان رییس دولت سیزدهم، در قالب چالشی بزرگ خود را نشان می‌دهد و در آن روز به دشواری می‌توان رد این فساد را زد و سر مفسدان را قطع کرد.
مهم‌تر از همه در شرایط امروز و برای نامزدهایی که شعار مبارزه با فساد دادند و سابقه برخورد با مافیاهای سیاسی و اقتصادی دادند، زیبنده نیست که برخی از مفسدان و عَمَله آنان با اهداف پنهانی و در پوشش حمایت، در شهرها و استان‌های مختلف کشور، به‌رغم وجود ستاد مرکزی آنان، اقدام به افتتاح ستادهای موازی کنند در حالی‌که شاید باوری به مسیر نامزد محترم نداشته باشند.
نکته بعدی درخصوص افتتاح ستادهای موازی با ستاد مرکزی، رشد کانون‌های فساد و قدرت گرفتن و آغاز به فعالیت پنهانی آنان است به شکلی که رییس دولت سیزدهم نیز تا مدت‌ها بر وجود آنان وقوف پیدا نمی‌کند اما از نظر افکار عمومی و زیان‌های اقتصادی و حیثیتی، دولت را هرلحظه مورد هدف قرار می‌دهد.
