کاش این رویا واقعیت شود
کاش این رویا واقعیت شود

  سامان موحدی‌راد چهار سال پیش وقتی تیم ملی والیبال ایران در تلاش بود تا سهمیه ورودی به المپیک ۲۰۱۶ را کسب کند، محمدرضا داورزنی که آن زمان رئیس فدراسیون بود، وعده داد که این دوره فقط به گرفتن سهمیه المپیک فکر می‌کنیم و ۴ سال بعد در المپیک توکیو روی سکو می‌رویم. راستش در […]

 

سامان موحدی‌راد

چهار سال پیش وقتی تیم ملی والیبال ایران در تلاش بود تا سهمیه ورودی به المپیک ۲۰۱۶ را کسب کند، محمدرضا داورزنی که آن زمان رئیس فدراسیون بود، وعده داد که این دوره فقط به گرفتن سهمیه المپیک فکر می‌کنیم و ۴ سال بعد در المپیک توکیو روی سکو می‌رویم. راستش در میان همه رشته‌های ورزشی گروهی کشورمان و با نرخ رشد و توسعه منطقه‌ای و جهانی این رشته‌ها، نزدیک‌ترین رشته برای کسب مدال در رقابتی جهانی مانند المپیک همین والیبال است. اگرچه واقعیت همین والیبال هم الان از کسب مدال در المپیک خیلی دور به نظر می‌رسد اما با این حال سوی خوشبین ذهن‌مان دوست دارد حالا که والیبال این همه به چنین واقعیتی نزدیک شده، گام آخر را هم بلند بردارد و برای اولین‌بار ما را صاحب مدالی جهانی در یک رشته گروهی کند.

مدال‌های المپیکی کاروان ورزشی ایران به جز استثنای احسان حدادی، بقیه در سه رشته کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو حاصل شده و از همین رو کسب مدال در یک رشته جدید، به ویژه اینکه این رشته یک ورزش گروهی باشد، حلاوت و شیرینی دیگری دارد اما آیا واقعاً داشتن چنین توقعی از تیم ملی کشورمان درست است؟

این دومین حضور ملی‌پوشان والیبال ایران در رقابت‌های المپیک است. تیمی که سال‌هاست ستاره‌هایش در کنار هم در حال بازی هستند و حالا هفت، هشت سالی هم هست که تجربه حضور در سطح یک والیبال جهان را دارد اما نگاهی به همین مسابقات و نتایج ایران در این رقابت‌ها به خوبی نشان می‌دهد که داشتن توقع مدال از والیبال کمی زیاده‌خواهی است. آخرین باری که موضوع مدال والیبال در المپیک مطرح شد، باز هم پای داورزنی در میان بود. او که آن زمان ریاست فدراسیون والیبال را بر عهده نداشت و معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان بود، در مجمع عمومی که خودش ریاست آن را بر عهده داشت از وضع بد مدیریت والیبال گفت و بار دیگر وعده مدال المپیکی والیبال را داد. شاید آن زمان این را حربه‎ای تاکتیکی برای کسب مدال المپیکی قلمداد می‌کردیم اما نباید فراموش کنیم که چنین وعده‌هایی در ذهن مخاطب‌ها توقع ایجاد می‌کند و در وضعیت کنونی ورزش ایران انتظارها را بالا می‌برد.کوتاه سخن آنکه چنین انتظاری از والیبالی که چند سالی البته مدیریت پرتنشی را پشت سر گذاشته و بحران‌هایی را هم در داخل تیم داشته زیاد است. آن هم در حالی که رقابت‌های تنگاتنگ ما با غول‌های جهانی در رقابت‌های لیگ جهانی نشان داده که از یک سطحی بالاتر رفتن برای تیم ما احتیاج به یک جهش دیگر در والیبال دارد.