سعید آقایی/ «بازیکنان کلیدی همیشه در شرایط سخت بهترین عملکرد را دارند» جمله نغز مارچلو لیپی اشاره به یک حقیقت کلیدی در بطن فوتبال دارد. اینکه ستاره‌ها و بازیکنان کلیدی در لحظات دشوار و سخت، همیشه به خود مسلط هستند و در کمال خونسردی و ثبات بالاترین راندمان و تأثیر را دارند. گویی […]
سعید آقایی/
«بازیکنان کلیدی همیشه در شرایط سخت بهترین عملکرد را دارند» جمله نغز مارچلو لیپی اشاره به یک حقیقت کلیدی در بطن فوتبال دارد. اینکه ستاره‌ها و بازیکنان کلیدی در لحظات دشوار و سخت، همیشه به خود مسلط هستند و در کمال خونسردی و ثبات بالاترین راندمان و تأثیر را دارند.
گویی در یک بازی تمرینی یا دوستانه به میدان می‌روند. در واقع تفاوت بازیکنان کلیدی و مؤثر همیشه در بزنگاه‌های کلیدی مشخص می‌شود. برای آنها هیچ‌وقت مهمترین بازی فصل و یا فینال یک تورنمنت بزرگ با بازی درون تیمی با هم‌تیمی‌ها تفاوتی ندارد و عملکرد آنها کوچکترین نوسانی نخواهد داشت و شبیه به هم است.
در فوتبال این انگاره یک اصل پذیرفتنی است که نقش اساسی در موفقیت یک تیم بازی می‌کند. مربیان همیشه روی این بازیکنان حساب ویژه‌ای باز می‌کنند چرا که می‌دانند در بحرانی‌ترین شرایط نیز می‌توان به آنها تکیه کرد و انتظار داشت تا آنها با کیفیت خود تحت فشار بتوانند تیم را نجات دهند. هر چه تعداد این دست از بازیکنان در کلونی یک تیم بالاتر باشد، لاجرم موفقیت به تیم نزدیکتر است و هر چه تیم حرفه‌ای‌تر و بزرگتر باشد، بازیکنان با ثبات و خونسرد بیشترند. در پرسپولیس به عنوان قهرمان سه‌گانه ایران و صدرنشین لیگ با بیشترین تعداد ملی‌پوش و با مجموعه‌ای که چندین سال است در کنار هم بازی می‌کنند، رعایت این نکته بدیهی یک اصل پیش پا افتاده محسوب می‌شود. چه آنکه سرخ‌ها در طول سال‌های اخیر به درجه‌ای از ثبات و اعتماد به نفس رسیده‌اند که از مجموعه آنها می‌توان انتظار داشت که از فراز و نشیب‌های عجیب و واکنش‌ها و نوسان‌های غیرعادی در جریان مسابقات دور باشند و بتوانند بدون کمترین اشتباه مسابقات را دنبال کنند. اتفاقی که روز گذشته و در نیمه نخست بازی پرسپولیس برابر شاهین بوشهر رخ داد اما ثابت می‌کند که در پرسپولیس موفق و باثبات و باکیفیت هم باید منتظر اشتباهات کودکانه و آماتوری و واکنش‌های غیرحرفه‌ای بازیکنان بود. در دقیقه ۴۰ کمال کامیابی‌نیا هافبک دفاعی همیشه فیکس و ثابت سرخ‌ها در چند فصل اخیر که رد پایش در موفقیت‌های این تیم دیده می‌شود، در یک بازی خانگی روی یک توپ ساده در میانه میدان چنان تکل بی‌محابا و غیرکنترل شده‌ای زد که داور چاره‌ای به جز نشان دادن کارت قرمز به او نداشت. شرایط را یک بار دیگر با هم مرور کنیم؛ بازی خانگی پرسپولیس برابر تیمی که ضعیف‌ترین خط دفاعی لیگ برتر را دارد و در انتهای جدول برای فرار از سقوط می‌جنگد، در شرایطی که پرسپولیس با ۱۰ اختلاف امتیاز در صدر ایستاده و نزدیکترین تیم به جام است و البته در جریان بازی برتری محسوسی بر توپ و میدان دارد. در چنین شرایطی چنین تکلی در میانه میدان یک اشتباه بزرگ و کودکانه است که از آماتورترین و جوانترین بازیکنان نیز بعید به نظر می‌رسد. اشتباهی که کمال مرتکب شد و البته تبعات این اخراج ساده و آماتورگونه اما برای سرخ‌ها کم نبود. تکل کامیابی‌نیا پرسپولیس را بیهوده و بی‌جهت ۱۰ نفره کرد تا دقایق طولانی باقی مانده مجبور باشد با یک بازیکن کمتر برابر حریف بازی کند و به حریف قعرنشین اجازه داد تا جلو کشیده و بازی را به زمین پرسپولیس ببرد. از سوی دیگر اخراج بی‌محابای او یک فشار روانی مضاعف به کادر فنی سرخ‌ها وارد کرد که انتظار چنین اشتباهی از بازیکن باتجربه خود را نداشت که نتیجه آن واکنش عصبی یحیی گل‌محمدی در کنار زمین و دریافت یک کارت زرد بود. تعویض اجباری بین دو نیمه و بیرون کشیدن یکی از مهاجمان و اضافه کردن یک هافبک برای پر کردن جای خالی کمال نیز ادامه این جریان بود تا زهر پرسپولیس در خط حمله کم و کمتر شود. از کمال کامیابی‌نیا البته چنین رفتارها و اشتباهاتی فراوان به یاد داریم که بازی با الاهلی عربستان در لیگ قهرمانان دو فصل پیش و اخراج در همان دقایق نخست شاید پررنگ‌ترین آن باشد. نبردی حماسی که پرسپولیس هشتاد و چند دقیقه در بیرون از خانه با یک بازیکن کمتر بازی کرد و برای کسب یک برد دراماتیک جان کند. کامیابی‌نیا به رغم تأثیر فراوانش در ریتم و شکل بازی پرسپولیس، مرد چنین اشتباهات بزرگ و ویرانگری است. مردی که ثابت کرده سرخ‌ها همیشه باید منتظر غافلگیری از سوی او باشند!
