هومن حکیمی- دبیر گروه فرهنگی/ بعد از مدت‌ها، جمعه شب گذشته، برنامه «هفت» را که یک زمانی خیلی بیشتر دوستش داشتم، تماشا کردم. از شانس خوب من، دو نماینده عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی مهمان برنامه بودند تا درباره مشکلات سینمای ما با مجری برنامه و «محمدرضا عباسیان»؛ رئیس سابق شبکه نمایش خانگی، صحبت […]
هومن حکیمی-
دبیر گروه فرهنگی/
بعد از مدت‌ها، جمعه شب گذشته، برنامه «هفت» را که یک زمانی خیلی بیشتر دوستش داشتم، تماشا کردم. از شانس خوب من، دو نماینده عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی مهمان برنامه بودند تا درباره مشکلات سینمای ما با مجری برنامه و «محمدرضا عباسیان»؛ رئیس سابق شبکه نمایش خانگی، صحبت کنند… .
بماند که «سیدصادق طباطبایی‌نژاد» و «نصرالله پژمان‌فر»؛ دو عضو کمیسیون فرهنگی مجلس، چرا اینقدر اشتباهات تحلیلی و خبری درباره سینما و بودجه‌هایش و بحث نظارت و… دارند! پژمان‌فر در ابتدای این بحث مدعی شد، بودجه سینما رقم بسیار خوبی است و این در حالی است که طباطبایی‌نژاد بودجه سینمای ایران را حدود ۳۰۰ میلیارد تومان خواند که عمده آن در بخش حقوق و دستمزد است و حدود ۵۰ میلیارد آن تولید است! حالا اینها را بگذارید کنار گفته مسئولان امر که سرفصل بودجه فرهنگی را بیش از ۹ هزار میلیارد تومان اعلام کرده‌اند و مشخص نیست چگونه می‌توان یک سی‌ام بودجه فرهنگی کشور را به سینما اختصاص داد و در نهایت توقع داشت دولت سفارش‌دهنده تولیدات سینمایی متناسب با همه خواست‌ها و مطالبات باشد؟!
درباره این مسایل البته می‌شود این‌طور گفت که اتفاقا یکی از مشکلات عمده حوزه فرهنگ و هنر و بالطبع سینمای ما همین اطلاعات پراکنده و تیتروار و متناقض است که باعث می‌شود گاهی اتفاق‌های فرهنگی و هنری ما تبدیل به هیولای چند سر بشوند!
مسأله من اما با این حضور دو عضو فعلی کمیسیون فرهنگی مجلس در برنامه گذشته «هفت»، غیر از سردرگمی مواضع و فاصله‌اش با واقعیت‌های موجود سینمای کشور، مواضع گاه لطیف‌شده این بزرگواران درباره سینماست.
رجوع به آنچه اغلب نمایندگان مجلس ما؛ به‌ویژه اعضای کمیسیون فرهنگی، در سال‌های کمی دور و دور و این سال‌ها راجع‌به سینمای ما بیان کرده‌اند معمولا همواره سرشار از نفی اغلب فیلم‌ها و جریان‌های حاکم بر سینما بوده، مثل وقتی که به صراحت گفته شده که ما فیلم نمی‌بینیم اما با توقیف بعضی از آنها موافقیم! یا اصولا سینمای مطلوب، سینمایی‌ست که سرشار از ارزش و فخر و… باشد؛ درحالی‌که هیچکدامشان تعریف درستی از ارزش در مدیوم سینما نداشتند! با نگاه اغلب این دوستان، مثلا سینمای «ده‌نمکی» در اخراجی‌ها یک سینمای ارزشی‌ست یا حتی در «رسوایی» و… اما برخی فیلم‌های «اصغر فرهادی» ضد ارزش است.
تسری این نگاه اما مدت‌هاست باعث ایجاد آسیب در سینمای حتی مولف ما شده که به طور مثال «خانه پدری» و امثال آن به دفعات دچار خدشه و خسران شده‌اند، چرا که تعریف ارزش از نگاه کسی مثل «عیاری» احتمالا با نگاه آنها فرق داشته و دارد.
اینجا نمی‌خواهم وارد این بحث مهم ارزش سنمایی شوم که بارها درباره‌اش نوشته‌ام و نوشته‌اند و نیاز به مطلابی مفصل‌تر دارد اما برنامه گذشته «هفت» به‌وضوح تحت‌تاثیر انتخابات نزدیک بعدی مجلس بوده است.
دو نماینده فعلی حاضر در برنامه که قطعا از حالا به فکر موفقیت در انتخابات اسفند ماه مجلس‌اند، بیشتر از اینکه بخواهند درباره سینما حرف بزنند و نظر بدهند، حواسشان بود طوری حرف بزنند که حرف زدنشان در برنامه زنده سینمایی، برایشان چهره فرهنگی‌تر و هنردوستی ارائه کند که مثلا سلبریتی‌ها و سینمادوستان پای صندوق‌های رأی، گوشه‌چشمی به این دو بزرگوار هم داشته باشند!
این‌طوری بود که من هرچه با دقت‌تر به حرف‌هایشان گوش می‌دادم بیشتر تعجب می‌کردم که چرا در این برنامه کسی به وضوح از فضای مستهجن سینما (به زعم برخی بزرگواران!) حرف نمی‌زند؟ چرا جز مسأله حضور پول‌های مشکوک و کثیف در سینما (که این هم به نوعی انتقاد از دولت و رأی‌خورش ملس است!) از زیر سوال بردن کلیت سینمای مظلوم ما چیزی گفته نمی‌شود؟ و چرا اینقدر کمیسیون فرهنگی ما در این برهه، ملایم‌طور و لطیف، سینما را مورد نوازش و تفقد قرار می‌دهد؟!
این قسمت برنامه گذسته «هفت» که تمام شد، قبل از اینکه بخوابم به خودم گفتم، کاشکی همیشه نزدیک انتخابات مجلس باشد؛ این‌جوری شاید سینمای ما از آنچه که هست بتواند جدا شود و مورد توجه آنهایی قرار بگیرد که در یک دوره چهارساله، سه سال و خرده‌ای‌اش را به مقابله با سینما می‌گذرانند.
