ابومحمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف، متخلص به سعدی، یکی از شاخص ترین چهره های ادبیات فارسی ایران است که شهرتی جهانی در باب سخن و ادبیات دارد. او آثار بی شماری دارد اما آن اثری که برای ما اهمیت فراوانی دارد و دلمان می خواهد به شما معرفی کنیم، گلستان است. اگرچه غرب، […]
ابومحمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف، متخلص به سعدی، یکی از شاخص ترین چهره های ادبیات فارسی ایران است که شهرتی جهانی در باب سخن و ادبیات دارد. او آثار بی شماری دارد اما آن اثری که برای ما اهمیت فراوانی دارد و دلمان می خواهد به شما معرفی کنیم، گلستان است. اگرچه غرب، داستان های مینیمال را به نوعی از آنِ خود می داند اما وقتی به تاریخ ادبیات ایران نگاه می کنیم، متوجه می شویم که حکایت هایی که در گلستان سعدی آورده شده، به نوعی اولین نمونه های مینیمال به حساب می آیند. البته تفاوت های عمده ای وجود دارد که می توان پای اختلاف زمانی گذاشت. اما این نکته را نمی توان انکار کرد که سعدی در قرن ها پیش، به این فکر بوده که می توان در چند کلمه، دنیایی از معرفت را به مخاطب هدیه داد.
برعکس ادبیات غرب، که کمبود کاغذ را یک دلیل برای رفتن به سمت مینی مال می داند، سعدی، در مسیر استاد شدن در سخنوری، قصد می کند تا با کمترین کلمه، بیشترین اثر را در مخاطب بگذارد. نکته ی دیگری که تفاوتی فاحش میان گلستان با سایر مینیمال های جهان است، ارزش و ارج قصه یا همان پایان بندی قصه گونه ی گلستان است. الگوی غرب از مینیمال، روایت هایی با کمترین صفت، است که لزوما قرار نیست اثری ژرف در مخاطب ایجاد کند. صرفا روایتگری با کمترین کلمات را مد نظر قرار می دهد و حتی به عنوان قانون آن را دیکته می کند. در صورتی که سعدی در حکایت هایش، تنها به اینکه مطلب به خوبی ادا شود و عمقی ارزشمند در مخاطب ایجاد کند، فکر کرده است. در این شماره از جمله نمونه هایی از حکایت های سعدی را برایتان نوشته ایم. با جمله همراه باشید.
