دولت دوم روحانی در شرایطی چند روز پیش یکسالگی انتخابش را پشت سر گذاشت که در این ۱۰ ماهی که از شروع فعالیتش می گذرد، انواع و اقسام مشکلات یا بهتر است گفته شود، بحرانها تجربه کرده است. عضو سابق شورای عالی اصلاحات با اشاره به نوسانات این چند وقت دلار با بیان اینکه « […]
دولت دوم روحانی در شرایطی چند روز پیش یکسالگی انتخابش را پشت سر گذاشت که در این ۱۰ ماهی که از شروع فعالیتش می گذرد، انواع و اقسام مشکلات یا بهتر است گفته شود، بحرانها تجربه کرده است.
عضو سابق شورای عالی اصلاحات با اشاره به نوسانات این چند وقت دلار با بیان اینکه « اجازه نمیدهند دولت نفس بکشد» اذعان دارد که حسن روحانی روزهای پرفشاری را تجربه می کند.
عبدالله ناصری در گفت و گو با جمله به سئوالات طرح شده پاسخ میگوید:
*شرایط دولت را در حال حاضر چطور تحلیل میکنید؟
دولت روحانی در شرایطی که انواع و اقسام تهدیدهای بینالمللی را متحمل است و کشور در شرایط دشواری قرار دارد، باید در کنار اینکه به فکر مقابله با سیاستهای خصمانه نظام بین الملل باشد، مجبور است که با مانعسازی و خراب کاریهای داخلی هم بجنگد. در واقع گروه فشاری که در انتخابات شکست خورد و از مردم نه بزرگی را دید، به هیچ وجه نمیتواند بربتابد که دولت در آرامش کارش را انجام بدهد.
*یعنی گروههای فشار تنها دلیل شرایط نه چندان مساعد فعلی هستند؟
شاید برخی من را متهم به جانبداری چشم و گوش بسته از دولت کنند، اما حقیقت ماجرا این است که تیمهایی هستند که به طور جدی فعالیت می کنند تا در نظام اقتصادی کشور خلل ایجاد کنند، چه کسی است که نداند در گرانتر شدن لحظهای دلار، تحرکات گروهای خرابکار سهم زیادی دارند تا به مردم این ذهنیت را القاء کنند که روحانی و دولتش باعث شده تا معیشت روز به روز محدودتر شود. به نظرم آنهایی که به خود اجازه میدهند که به هدف سیاسی و جناحی، به منافع ملی آسیب بزنند، حتما به زودی رسوا میشوند و به قول معروف، سیاهی برای ذغال میماند. بالاخره مردم روزی به این آگاهی میرسند که سره کیست و ناسره کیست، و آن موقع است که برای تندروها چارهای جزء حاشیهنشینی مطلق نمیماند.
*فکر نمیکنید تیم اقتصادی دولت هم ایرادهایی دارد؟
هیچ دولتی نمیتواند این ادعا را داشته باشد که عاری از اشکال و ایراد است. اما بدون حب و بغض میگویم که گروهی در داخل، همه سعیشان را به کار بستهاند تا دولتی که به واسطه حمایت اصلاحطلبان روی کار آمده است؛ به بن بست بخورد تا از این طریق به اهداف جریانی و سیاسی خود برسند و به قدری ندانمکار هستند که انگار نه انگار منفعت ملی با این کارها آسیب می بینید.
*در شرایطی که آمریکا از برجام خارج شده است، چه کارهایی باید اولویت باشد تا بتوانیم بحران را مدیریت کنیم؟
اگر مسئولان به نوعی عقلانیت بازگردند و دست از تنش و خصومت با یکدیگر و دست از سیاستهای نادرست بردارند، همیشه جای امیدواری هست که وضعیت بهتری ایجاد شود.
*فضای عمومی را چطور می بینید؟
جو کنونی جامعه ما به دلایل زیادی که بخش بزرگی از آن به سوء مدیریت‌های درونی سیستم برمی‌گردد، در حد پایینی است. برای نمونه موضوع گرانی ارز و این هجوم برای خریدن دلار و ارز و بی‌ثباتی قیمت‌ها را من تنها امری اقتصادی نمی‌دانم، بلکه در آن سهم کاهش و یأس و نومیدی مردم و نبود چشم‌انداز و بی‌اعتمادی به سیاستهای دولت را بالا ارزیابی می‌کنم. روشن است که خروج آمریکا و احتمالا بازگشت بخش بزرگ یا کوچکی از تحریم‌ها این چشم‌انداز را ممکن است، تیره‌تر کند. اما در دوران جنگ وضعیت ایران به مراتب سخت‌تر از این بود، با اين حال اعتماد در سطح بسیار بالاتری قرار داشت. در سیاست و تاریخ، قانون و جبرگرایی چندان جایگاهی ندارد.
*سئوال آخر؛ مشکلات چه تاثیری در آینده اصلاحات خواهد گذاشت و آیا آنها می توانند در انتخابات بعدی هم موفق شوند؟
اينكه اصلاحات در انتخابات سيزدهمين دوره رياست-جمهوري چه موضعي بگيرد را به طور دقيق نميتوان حرفي درباره اش زد. چرا كه قانون سياست اينطور حكم مي كند كه كنش هاي سياسي تابع شرايط وقت هستند و به همين دليل، بايد ديد در ماه هاي منتهي به انتخابات ۱۴۰۰ فضاي سياسي_اجتماعي كشور در چه حالتي قرار دارد. اما ناگفته پيداست كه مطلوب جريان اصلاحات و هر سليقه ديگري اين است كه با كانديدايي درون جناحي وارد كارزار انتخابات شود و بتواند با قدرت تمام امور را در صورت توفيق در انتخابات برعهده خود ببنيد و حتما اصلاح طلبان دنبال راهي هستند كه اين مهم برايشان محقق شود. مخصوصا اينكه بعد از اينكه اصولگرايان در دهه هشتاد به طرق مختلفي همه انتخابات را به نفع خود مي ديدند، حالا اين اصلاحات چي ها هستند كه انتخابات را يكي پس از ديگري به نفع خود مي بينند و به همين دليل، اميد زيادي دارند تا در سال ۱۴۰۰، بعد از ۱۶ سال دولتي كاملا اصلاح¬طلبي روي كار بيايد و بتوانند با تزريق افكار و ايده هاي اصلاح طلبي، به مانند دو دولت خاتمي در سال هاي ۸۴ تا ۷۶ اتفاق هاي خوبي را براي كشور و البته مردم رقم بزنند.
