یک برنامه‌ساز با اشاره نقش پررنگ تلویزیون نسبت به توزیع اندوه، معتقد است: احساس می‌کنم بعضی وقت‌ها برخی همکاران من انگشتشان را توی چشم مردم می‌کنند، برای اینکه اشکشان را دربیاورند. فواد صفایان‌پور درباره عملکرد تلویزیون در ایام رمضان اظهار کرد: متأسفانه خنداندن مردم کار سخت و دشواری است ولی به نظر می‌آید نایاب هم […]
یک برنامه‌ساز با اشاره نقش پررنگ تلویزیون نسبت به توزیع اندوه، معتقد است: احساس می‌کنم بعضی وقت‌ها برخی همکاران من انگشتشان را توی چشم مردم می‌کنند، برای اینکه اشکشان را دربیاورند.
فواد صفایان‌پور درباره عملکرد تلویزیون در ایام رمضان اظهار کرد: متأسفانه خنداندن مردم کار سخت و دشواری است ولی به نظر می‌آید نایاب هم نیست. امکان پذیر است که باز هم خندوانه دیگر و دورهمی دیگر بوجود بیاید ولی نیاز به ایده، طراحی خوب و در عین حال جفت و جور کردن شرایط دارد.
این برنامه‌ساز با تأکید بر لزوم ایجاد فضای شادی در تلویزیون آنهم در مناسبتی مانند ایام رمضان اظهار کرد: یادم می‌آید در سری اول و دوم برنامه «هزارداستان» که خود من آن را ساختم، تصمیم من برنامه‌ساز و مدیران این بود که برنامه‌ای بسازیم که درست است که تراژدی زندگی آدم‌ها را بیان می‌کند ولی محصول نهایی و آن چیزی که امروز وجود دارد حال خوش باشد. زمانی که شروع به طراحی این برنامه کردم، اولین ایدئولوژی که برای برنامه داشتم این بود که اگر قرار است راجع به بخش تلخ زندگی افراد صحبت کنیم داستان‌هایی را انتخاب کنیم که پایانش یک اتفاق درستی باشد که آن افراد امروز در آن قرار گرفتند و حالشان خوب است.
این کارگردان در ادامه اظهار کرد: احساس می‌کنم بعضی وقت‌ها برخی همکاران من انگشتشان را توی چشم مردم می‌کنند برای اینکه اشکشان را دربیاورند. این ساده‌ترین راه است. توصیه می‌کنم انگشتتان را در چشم مردم نکنید تا اشکشان را دربیاورید. من نمی‌توانم این مسأله را گردن تلویزیون بیندازم. وقتی ایده و هیچ سفارشی نسبت به برنامه‌ای که حال مردم را خوب بکند وجود ندارد، وقتی که یک سری معذوریت‌ها در سیستم برنامه‌سازی‌مان وجود دارد و ملاحظاتی که بر ما به عنوان دستورالعمل وجود دارد، طبیعتا دست و بال آدم بسته می‌شود.
