/هومن حکیمی تماشای «تگزاس» در سالن سینما بار دیگر یک سوال همیشگی را به ذهنم آورد؛ اینکه سینما در کشور ما به لحاظ کیفیت آثار تولید شده و نحوه استقبال مخاطب چگونه است؟ شکی ندارم که اولین کارکرد سینما سرگرم‌سازی البته با توجه به تنوع ذائقه و سلیقه مخاطب‌های گوناگون است ولی وقتی متوجه می‌شویم […]
/هومن حکیمی
تماشای «تگزاس» در سالن سینما بار دیگر یک سوال همیشگی را به ذهنم آورد؛ اینکه سینما در کشور ما به لحاظ کیفیت آثار تولید شده و نحوه استقبال مخاطب چگونه است؟ شکی ندارم که اولین کارکرد سینما سرگرم‌سازی البته با توجه به تنوع ذائقه و سلیقه مخاطب‌های گوناگون است ولی وقتی متوجه می‌شویم که از جمعیت حدود ۸۰ میلیون نفری ما، در بهترین حالت، ۳ تا ۴ میلیون نفر در سال به سینما می‌روند و از این تعداد نیز، اغلب از فیلم‌های طنز و کمدی استقبال می‌کنند، کمی اوضاع نگران کننده می‌شود. اشتباه نکنید؛ منظورم این نیست که فیلم‌های کمدی فیلم‌های مهمی نیستند چون اتفاقا فیلم خوب طنز ساختن، کار بسیار دشواری است و از عهده هر کسی برنمی‌آید و دقیقا همین سخت بودن کار در ژانر کمدی است که باعث می‌شود، از استقبال مردم از فیلم‌های اغلب نازل کمدی در کشورمان نگران بشوم. اگر بخواهیم تعداد فیلم‌های طنز باکیفیت در سینمای پس از انقلاب را بشماریم، متاسفانه مواجه می‌شویم با آماری که چندان دلچسب نیست، همان‌طور که فیلم «تگزاس» اصلا دلچسب و باکیفیت نیست و سوار بر موجی است که مثلا فیلم‌هایی همچون «من سالوادور نیستم»، «آینه بغل»، «نهنگ عنبر» و ده‌ها مورد دیگر به راه انداخته‌اند و با یک مشت شوخی‌های چیپ و موقعیت‌های ابلهانه و با فیلمنامه‌هایی ضعیف (اگر اصلا فیلمنامه‌ای داشته باشند!) ساخته می‌شوند و میلیاردها تومان هم می‌فروشند و به تنزل دادن سطح سلیقه مخاطب اندک سینمای ایران، می‌افزایند و می‌افزایند و می‌افزایند. در این میان سینماداران و تهیه‌کنندگان از این وضعیت خرسندند چون چرخه اقتصاد سینما مسئله مهمی است و نهایتا با چند مصاحبه کلیشه‌ای، خودشان هم گاهی از این وضعیت، انتقادهای یک خطی می‌کنند تا مثلا نشان بدهند که «این جریان و روند، خیلی هم مورد پسند و تاییدمان نیست ولی خب چاره چیست» و از این‌جور حرف‌ها! اما چه قبل از تماشای تگزاس در سینما و چه بعد از آن، چه با فروش پایین «خوک» و چه با وجود انحصارگری در سینما و ده‌ها مورد دیگر و علی‌رغم اینکه معتقدم فروش خوب سینما و رونق گیشه، می‌تواند به زنده ماندن سینما در ایران کمک کند، نگرانم چون صاحبان آثار سینمایی و فرهنگی و هنری، مهم‌ترین نقش را در ارتقا بخشیدن یا تنزل دادن به سطح سلیقه و آگاهی و درک عموم مردم دارند و تا این نکته مورد توجه جدی قرار نگیرد، سوال و مسئله من و خیلی دیگر از اهالی حوزه فرهنگ و هنر کشور به پاسخی کامل و جامع نخواهد رسید.
