جمله: انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی یک چهره غیرمنتظرهای را به خود دید. اردشیر علی لاریجانی که در سال ۸۴ از صدا و سیما کنار رفت و ردای کاندیداتوری ریاستجمهوری را بر تن کرد و در اولین حضورش شکست را متحمل شد تا با عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی، یکی از دولتمردانِ دولتِ […]
جمله: انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی یک چهره غیرمنتظرهای را به خود دید. اردشیر علی لاریجانی که در سال ۸۴ از صدا و سیما کنار رفت و ردای کاندیداتوری ریاستجمهوری را بر تن کرد و در اولین حضورش شکست را متحمل شد تا با عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی، یکی از دولتمردانِ دولتِ محمود احمدی نژاد شود. اما همانطور که انتظار می رفت، لاریجانی همکاری با احمدی نژاد را تاب نیاورد و در آذر ۸۶ و در شرایطی که سه ماه به موعد انتخابات مجلس هشتم مانده بود، از سمتش استعفاء داد تا مهیای شرکت در انتخابات باشد. او همچنین «قم» را به عنوان حوزه انتخابیه اش برگزید تا برای مجلسی شدن نیازی به همراهی لیستی با اصولگرایان نداشته باشد. علی لاریجانی در همان دوره اول بهارستان نشینی، فقط غلامعلی حداد عادل را به عنوان رقیبی برای ریاست می دید که منتخبین مجلس، قبل از شروع به کار دوره هشتم، در انتخاباتی غیر رسمی به علی لاریجانی رای بدهند و اینطور شد که روسای اسبق صدا و سیما و شورای عالی امنیت ملی، ردای رییس قوه مقننه را برتن کند و حالا دو دوره و ۲ سال از دوره چهارم را بدون چون و چرا به عنوان نفر اول تجربه کند. امروز (چهارشنبه) در شرایطی هیات رییسه سال سومِ مجلس دهم تعیین میشود که برخلاف آنچه تا چند روز پی تصور می شد، محمد رضا عارف به نمایندگی از فراکسیون امید بنای شرکت در انتخابات را دارد. هر چند که ترکیب سیاسی بهارستان و شواهد موجود، نشان می دهد که دوره ریاستش، برای یازدهیمن سال متوالی تمدید خواهد شد تا این سئوال به وجود بیاید که دلیل ماندگاری وی در راس قوه مقننه چه چیزی است. در جواب می توان گفت، رویکرد اعتدالی، نگاهی فراسیاسی به مسایل، تعامل با نهادها و دستگاه های حکومتی و کشوری، منطق گرایی، دوری از هیاهوهای سیاسی و … دلیل هایی هستند که موجب شده تا همه به این نتیجه برسند که علی لاریجانی گزینه ای مطلوب برای ریاست بر مجلس شورای اسلامی است، به طوریکه بخشی از اصلاح طلبان هم با فراموشی آنچه در دوران تصدی گری لاریجانی در صدا و سیما گذشت، به طور آشکار اینطور می گویند که لاریجانی را گزینه ای مطلوب برای ریاست قوه مقننه می دانند و ابایی ندارند که این نظر را به طور علنی بازگو کنند.
عبدالله ناصری در این رابطه می گوید: لاریجانی بعد از ۸۸، شخصیت متفاوتی شده و نگاهش نسبت به مصالح و منافع ملی و عمومی تغییر یافته و مصالح و منافع عمومی برایش اولویت پیدا کرده است.
عضو شورای مشورتی اصلاحات همچنین قبول ندارد که ستاره بخت آقای لاریجانی در حد ریاست مجلس خلاصه میشود چون معتقد است لاریجانی دارای ظرفیت‌های قابل ستایشی است که برخی از این ویژگی‌ها حتی در روحانی وجود ندارد.
وی ادامه داد: در واقع علی لاریجانی را تا حدودی از این جهت می‌توان به مرحوم آقای هاشمی تشبیه کرد که بعد از وقایع سال ۸۸ بسیار از دوره قبلش متفاوت شد. من بارها گفته‌ام اگر آقای لاریجانی امروز با این پختگی و رویکرد، در سال ۷۶ ریاست رسانه ملی را داشت خیلی بعید نبود نتیجه انتخابات دوم خرداد طور دیگری شود. اما نوع کارکرد آقای لاریجانی در آن دوران و سال‌هایی که کماکان رئیس سازمان صداوسیما بود، در دولت اصلاحات، کاملا یک اصولگرای جناحی و حزبی و تا حدودی فارغ از مسائل و مصالح ملی رفتارهایش را شکل می‌داد. اما خوشبختانه آقای لاریجانی دوم، آقای لاریجانی بسیار منطقی، قابل ستایش و قابل تفاهم ارزیابی میشود. از این جهت مخصوصا بعد از سال ۹۲ که همکاری او با دولت آقای روحانی و نحوه مدیریتش در مجلس را براساس مصالح و منافع ملی در ماجرای برجام دیدیم، معتقدم آقای لاریجانی حتما شخصیت متفاوتی شده و نگاهش نسبت به مصالح و منافع ملی و عمومی تغییر یافته و مصالح و منافع عمومی برایش اولویت پیدا کرده است.
ناصری افزود: آقای لاریجانی حتما نسبت به سال ۸۴ چهره محبوب‌تری بوده و هست. این نکته را هم توجه کنیم انتخابات سال ۸۴، انتخابات ویژه‌ای بود که جناح اصولگرا با یک اقدام تشکیلاتی که بعضا نهادهای برون حزبی فعال بودند تا حدودی توانستند بر سرنوشت انتخابات تاثیرگذار باشند. بنابراین خیلی آن رای یک میلیون و چهارصد هزار نفر را نباید مبنا قرار دهیم. یعنی حتی همان موقع به‌رغم اینکه به نظر من آقای لاریجانی در دوره نخست فعالیت سیاسی خود بود اگر یک مقدار انتخابات با ساختار عمومی‌تر صورت می‌گرفت، احتمالا رای آقای لاریجانی در انتخابات سال ۸۴ بالاتر از این قرار می‌گرفت.
تکمله: به احتمال زیاد امروز (چهارشنبه) علی لاریجانی یازدهمین سال ریاستش را در سال سوم مجلس دهم شروع خواهد کرد تا این امیدواری به وجود بیاید که قوای مجریه و مقننه در شرایط حساس فعلی بتوانند تعامل لازم را داشته باشند.
