ساختمان مجاور تئاتر شهر که نام مسجد و مجتمع فرهنگی و مذهبی را بر خود یدک می‌کشد، در شرایطی اعلام شده که قرار است در عید سعید فطر افتتاح شود که با وجود همه حرف‌و حدیث‌ها، صاحبان آن بی سر و صدا کارهایش را پیش می‌برند و رنگ و بوی تجاری بودنش بیش از پیش […]
ساختمان مجاور تئاتر شهر که نام مسجد و مجتمع فرهنگی و مذهبی را بر خود یدک می‌کشد، در شرایطی اعلام شده که قرار است در عید سعید فطر افتتاح شود که با وجود همه حرف‌و حدیث‌ها، صاحبان آن بی سر و صدا کارهایش را پیش می‌برند و رنگ و بوی تجاری بودنش بیش از پیش در حال هویدا شدن است.
به گزارش جمله به نقل از ایسنا، در یکی از روزهای تعطیل هفته گذشته، خبری به نقل از سرپرست سازمان عمرانی مناطق شهرداری تهران مبنی بر افتتاح پروژه احداث مسجد و مجتمع فرهنگی حضرت ولیعصر(عج) (در کنار تئاتر شهر) همزمان با عید سعید فطر منتشر شد که تاکید بر ویژگی‌های این ساختمان، برخی اظهارات غیررسمی را تایید می‌کند که می‌گویند، این ساختمان برخلاف اهداف و کاربری‌های اولیه، آماده بهره‌برداری شده و جنبه تجاری آن بر فرهنگی و مذهبی‌اش غالب است.
در خبر منتشر شده، علاوه بر اشاره به سالن آمفی‌تئاتر با ظرفیت ۳۸۴ نفر و شبستان ویژه خانم‌ها و آقایان، آمده است که این ساختمان، آن هم درمجاورت بنایی همچون تئاتر شهر، یک سالن غذاخوری با ظرفیت ۵۴۵ نفر و یک آشپزخانه صنعتی با ظرفیت آماده‌سازی ۱۵۰۰ پرس غذا در هر وعده را هم دارد؛ این در حالی است که نه تنها خبری از مسجد در این مکان نیست و نهایتا باید به دو نمازخانه کوچک اکتفا کرد، بلکه پیش از این در پاسخ به اعتراض هنرمندان نسبت به ساخت چنین ساختمانی در کنار تئاتر شهر وعده داده شده بود که این مکان سالنی برای اجرای تئاتر هم خواهد داشت، اما آمفی‌تئاتر ساخته شده نه تنها ویژگی‌های لازم یک سالن تئاتری را ندارد، بلکه ظاهر و چیدمان صندلی‌ها و همچنین قرارگیری‌اش در کنار سالن غذاخوری آن را شبیه سالن‌های درآمدزای همایش و ختم در بعضی مسجدها کرده است.
مسجد و مجتمع فرهنگی و مذهبی حضرت ولیعصر(عج) با این ویژگی‌های «خاص» فرهنگی و مذهبی خود، در شرایطی افتتاح خواهد شد که زمین آن ابتدا به عنوان پارکینگ تئاتر شهر مورد استفاده قرا می‌گرفت و در یک برهه زمانی هم قرار بود توسط شهرداری، یک پارکینگ طبقاتی در آنجا احداث شود ولی کلنگ آن به نام مسجد زده شد و در نهایت پس از گذشت حدود ۱۵ سال ساختمانی علم شده که نه مسجد است، نه پارکینگ و آن طور که برخی مسئولان به صورت غیررسمی می‌گویند، صرفا یک مجتمع تجاری است که برخی مدعی‌اند اختیارش حتی از دست شهرداری هم خارج شده است؛ چرا که به گفته آنان، این ساختمان که مالک اصلی آن به طور رسمی آشکار نیست، هیات امناء و هیات مدیره‌ای دارد که چند نفر از چند جای مختلف در آن منصوب شده‌اند، ضمن اینکه شهرداری و بخش خصوصی هم در بخشی از مجموعه سرمایه‌گذار هستند.
در این‌باره، مدیران پیشین تئاتر شهر و اداره کل هنرهای نمایشی (پیمان شریعتی و مهدی شفیعی) پیگیری‌هایی را انجام داده بودند تا علاوه بر در اختیارگیری پارکینگ این مجموعه برای تئاتر شهر، داخل بنا که کلی هم فضای پِرت دارد، دست‌کم برای اجرای نمایش‌های آیینی و مذهبی مورد استفاده قرار گیرد و حتی برخی هنرمندان پیشنهاد داده بودند که این ساختمان به تئاتر شهر اضافه شود تا کاربری فرهنگی و هنری داشته باشد.
شهرام کرمی ـ مدیرکل جدید هنرهای نمایشی ـ هم در این باره معتقد است که این ساختمان که به هرحال به این شکل ساخته شده، ظرفیتی دارد که صاحبانش می‌توانند در بخش فرهنگی و هنری از آن استفاده‌ای بهینه کنند.
با توجه به اینکه قرار بود این ساختمان مردادماه سال گذشته و در دوران مدیریتی محمدباقر قالیباف در شهرداری تهران افتتاح شود که به هر دلیل عملی نشد، مدت زمان زیادی باقی نمانده تا تکلیف این ساختمان و شاید نام جدیدی که از این پس بر آن حک خواهد شد مشخص شود؛ ساختمانی که گفته شده بیش از ۵۰ میلیارد تومان برای ساختش هزینه شده و زمینش هم تا سال گذشته دست‌کم ۱۵۰۰ میلیارد تومان ارزش داشت و باید منتظر ماند و دید تئاتر شهری که همین الان هم از حضور دست‌فروش و افراد غیرفرهنگی و نیز اراذل رنج می‌برد، دردسر دیگری هم به دردسرهایش اضافه میشود یا خیر؟!
