یاهو مسنجر به پایان عمر خود رسیده است. گویا قرار است بعد از ۲۶ تیرماه، شکلک یاهو مسنجر برای همیشه غمناک بماند و دیگر آن خنده دلبرانه‌اش را نبینیم. برای خیلی‌ها شاید این خبر یک خبر ساده بود مثل خیلی‌خبرهای دیگر اما خداحافظی یاهو مسنجر من را پرتاب کرد به گذشته. به گذشته‌ای که […]
یاهو مسنجر به پایان عمر خود رسیده است. گویا قرار است بعد از ۲۶ تیرماه، شکلک یاهو مسنجر برای همیشه غمناک بماند و دیگر آن خنده دلبرانه‌اش را نبینیم.
برای خیلی‌ها شاید این خبر یک خبر ساده بود مثل خیلی‌خبرهای دیگر اما خداحافظی یاهو مسنجر من را پرتاب کرد به گذشته. به گذشته‌ای که شیرین ترین صدایی که می‌شنیدم صدای ناهنجار(ششششقفژژژژژ ژژژژخخخخققققق جججججژژژ ققققققژژ ) اینترنت دیال آپ بود. صدایی که به همه اهل خانه می‌گفت کسی پشت اینترنت نشسته است و دارد وب گردی می‌کند.
شاید بسیاری از ما صبر کردن را از اینترنت دیال‌آپ یاد گرفته بودیم. یادگرفتیم برای خواندن و دیدن باید صبر کرد. برای خواندن یک مقاله ساده باید اندازه دیدن یک فیلم صبر می‌کردیم.
یاهو مسنجر؛ خداحافظ ای همنشین همیشه
آن روزها اینترنت گردی ما در وبلاگ نویسی و مسنجر گردی می‌گذشت. حالا نمی‌خواهم از وبلاگ نویسی بگویم که خود مطلبی جدا می‌طلبد اما مسنجر گردی دنیای بود برای ما.
مسنجر تمام دیوارها و محدودیت‌ها را برای ما برداشته بود. در آن زمان دخترها و پسرها نمی‌توانستند آزادانه با هم در خیابان قدم بزنند، کافه بروند و یا حتی در دانشگاه به هم جزوه بدهند. در شهر مسنجر اما از این دیوارها خبری نبود.
ترس بزرگ اما برخلاف شهر واقعیت‌ها قطع شدن «dc» و ناتمام ماندن چت‌ها بود.
همه دلخوشی ما این بود که شب به خانه بیاییم، تلفن اشغال نباشد و دل به دل مسنجر بدهیم. چقدر دوست داشتم همه چراغ زرد باشه و کلی پنجره باز.
هنوز خبری از تلگرام، کانال و گروه نبود اما در مسنجر چت روم‌هایی بود که هنوز لذت حرف زدن تو اون زیر دندون خیلی از ما دهه شصتی‌ها و حتی پنجاهی‌ها مانده است.
زمانی که برای جی‌میل دار شدن حتما باید یکی معرفیت می‌کرد، یاهو با آغوش باز از ما پذیرایی می‌کرد.
خیلی از آشنایی‌ها و حتی ازدواج‌ها حاصل این مسنجر دوست داشتنی بود. من هنوز بهترین دوستانم کسایی هستند که ساعت‌ها با اون‌ها تو مسنجر حرف می‌زدیم، درد دل می‌کردیم و می‌خندیدیم.
نمی‌دونید چه لذتی داشت وقتی به اینترنت وصل می‌شدی و می‌دیدی برات پیام آف‌لاین اومده. اصلا یه حس عجیبی بود.
شکلک‌های مسنجر، پدر ایموجی‌های امروز تلگرام بودند. بهترین کلام وقتی کلامی برای گفتن نداشتی. وقتی هم دوست داشتی با یکی مخالفت کنی یک«buzz » می‌زدی و کل صفحه شروع می‌کرد به لرزیدن.
خیلی از ما بعد از اومدن اینترنت پر سرعت، تلگرام، ایتستاگرام و یا حتی چت جی‌میل، یاهو رو فرستادیم خونه سالمندان و دیگه بهش سر نزدیم.
حالا خبر اومد که دیگه مسنجر رسما رفتنی. دلمون براش گرفت. همه خاطرات جلومون رژه رفت. خیلی از ما حتی یه سر رفتیم بهش زدیم اما به نظر می‌رسه دیگه فایده نداره. یکی از مهم‌ترن خاطرات دوران جوانی ما در حال خاموش شدن.
خداحافظ مسنجر دوست داشتنی. خداحافظ خاطرات مشترک. خداحافظ شکلک خنده روی زرد نسل ما.
