رسول آبادیان با بیان اینکه نویسنده‌های ما به تاریخ اعتماد ندارند، نوشته نشدن رمان تاریخی را تقصیر تاریخ و تاریخ‌نویس دروغ‌گو می‌داند. این داستان‌نویس درباره اینکه چرا نویسنده‌ها به صورت خودجوش سراغ رمان تاریخی نرفته‌اند، بیان کرد: ما تاریخ پرفراز و نشیب عجیب و غریبی داریم که هیچ‌چیز آن به یکدیگر نمی‌آید که […]
رسول آبادیان با بیان اینکه نویسنده‌های ما به تاریخ اعتماد ندارند، نوشته نشدن رمان تاریخی را تقصیر تاریخ و تاریخ‌نویس دروغ‌گو می‌داند.
این داستان‌نویس درباره اینکه چرا نویسنده‌ها به صورت خودجوش سراغ رمان تاریخی نرفته‌اند، بیان کرد: ما تاریخ پرفراز و نشیب عجیب و غریبی داریم که هیچ‌چیز آن به یکدیگر نمی‌آید که بتوان یک موضع‌گیری خاص نسبت به مسائل تاریخی داشت. چون تاریخ ما پرفراز و نشیب و معلق بوده، روند رشد درست و حسابی هم نداشته است. هر سیستمی که آمده، سیستم قبل را نفی کرده و گفته سیستمی از قبل وجود نداشته و این منم که تاریخ این کشور را می‌خواهم بنویسم. داستان‌نویس با وجدان خود قلم می‌زند که در این‌جا ادبیات و تاریخ در تضاد با هم قرار می‌گیرند.
او سپس افزود: خیلی از نویسنده‌های خوب ما هم زیر بار سفارشی‌نویسی نمی‌روند و این اجازه را به خود نمی‌دهند که در این تاریخ پرفراز و نشیب، جایگاهی برای خود قائل شوند و بگویند من به عنوان نویسنده این‌جا ایستاده‌ام و این مسئله را مورد واکاوی قرار می‌دهم.
رسول آبادیان با بیان اینکه بیشتر از وجه تاریخ‌نگاری دچار مشکل هستیم نه از وجه نویسندگی، خاطرنشان کرد: ما اگر تاریخ‌نگار منصفی داشتیم، حتما ۱۰ رمان‌نویس تاریخی هم در بین نویسنده‌ها پیدا می‌شد، اما چون همواره تاریخ‌نویسی در کشور ما، سفارشی بوده و نویسنده هم با عقل جمعی و وجدان خود سروکار دارد این اجازه را به خود نمی‌دهد موضع‌گیری خاصی درباره واقعه‌ای که صحت و سقم آن معلوم نیست، داشته باشد.
او با تأکید بر اینکه تاریخ ما تاریخ پرغلطی بوده و نمی‌شود به آن اعتماد کرد، اظهار کرد: منِ نویسنده به همین دلیل با خودم می‌گویم بگذار زمان بگذرد، شاید درست و غلط بودن نگاه تاریخ‌نگار و شک و شبهه‌ای که در آن وجود داشته مشخص شود، پس امسال را واگذار می‌کنم به سال آینده. همین‌طور عمر می‌گذرد و رمان تاریخی که قابل فهم و درک باشد نمی‌توان تولید کرد. دیگران هم تولید نمی‌کنند. همه این‌ها به تاریخ و تاریخ‌نویس دروغ‌گو برمی‌گردد.
منبع: ایسنا
