یکی از عوامل مهم بروز خشم، عامل بیولوژی و ژنتیکی است که ممکن است فرد از همان زمان تولد به آن مبتلا باشد. بنیان گذارعلم ژنتیک ایران در این خصوص گفت: علاوه بر بیماری های ژنتیکی، طیف بسیاری از صفت ها مانند شجاعت، مهربانی، خشونت، دقت عمل، دست دلبازی ، مسوولیت پذیری، شادی و … […]
یکی از عوامل مهم بروز خشم، عامل بیولوژی و ژنتیکی است که ممکن است فرد از همان زمان تولد به آن مبتلا باشد. بنیان گذارعلم ژنتیک ایران در این خصوص گفت: علاوه بر بیماری های ژنتیکی، طیف بسیاری از صفت ها مانند شجاعت، مهربانی، خشونت، دقت عمل، دست دلبازی ، مسوولیت پذیری، شادی و … می توانند ژنتیکی باشند. در عرض نسل های متفاوت بسیاری از صفات فرا گرفته شده می توانند وارد اطلاعات ژنتیکی بشوند. به این پدیده اپی ژنتیک گفته می شود و از فرضیه خارج شده و ثابت شده است. مثلا رفتار خشونت می تواند به تدریج وارد جمعیت ها بشود و به نسل‌های بعدی منتقل شود.
پروفسور داریوش فرهود، افزود: متاسفانه کشور ایران، جزو کشورهایی محسوب می شود که دارای مردم خشنی است. شاخص خشونت تنها در کتک کاری نیست. هرچند هم اکنون میزان مراجعه به پزشک قانونی در ایران نسبت به کشورهای زیاد است اما شاخص های دیگری مانند فریاد کشیدن، سبقت گرفتن و نحوه رانندگی مردم نشان می دهد که مردم ایران آدم های خشنی هستند.
این پژوهشگر حوزه ژنتیک ادامه داد: اغلب مردم تظاهر به ادب می کنند. ریاکاری و تظاهر به ادب، جای خود ادب را در ایران گرفته است. متاسفانه ژن مهربانی در بین مردم در حال کم شدن و دروغگویی، فساد، دغلبازی،ریاکاری و… جزو نفس کشیدن مردم شده است. البته ما بدترین کشور از نظر خشونت و بی ادبی نیستیم و خشونت در کشوری مانند آمریکا نیز موج می‌زد و از خود رییس جمهورش نیز شروع شده است.
الفبای رفتار با همدیگر را نیاموخته ایم
مدیرکل دفتر امور بانوان و مشاور بانوان استانداری تهران درباره کاهش شادی و افزایش افسردگی در جامعه گفت: شرایط شادی مردم در طول این سال‌ها فراهم نشده و این موضوع در دستور کار ما نبوده است، البته قطعا یک سری مشکل های اقتصادی می‌تواند زمینه‌ساز یک سری از عصبانیت‌ها شود، اما یک سری موضوع ها هم فرهنگی است.
به گفته ثریا شارقی، شاد بودن نوعی رفتار است که به تدریج به فرهنگ تبدیل می‌شود. بخشی از شکل‌گیری این فرهنگ برعهده خانواده، مدرسه و … است.
مدیرکل دفتر امور بانوان و مشاور بانوان استانداری تهران با تاکید براینکه در جامعه به آموزش بچه‌ها توجه می‌کنیم، اما به پرورش آنها توجهی نداریم، تصریح کرد: متاسفانه در آموزش و پرورش هیچ فکری برای برنامه‌های غیرآموزشی یا فوق‌برنامه نشده است و ما از این موضوع رنج می‌بریم. باید نشاط را در برنامه‌های مدارس لحاظ کنیم. متاسفانه نه تنها برنامه‌های شاد نداریم بلکه زنگ ورزش و هنر را حذف می‌کنیم و بجای آن دروس ریاضی و … را جایگزین می‌کنیم.
وی تاکید کرد: باید سعی کنیم برنامه‌های تاب‌آوری را به خانواده‌ها آموزش دهیم و مهارتهای گفتاری و رفتاری را باید به خانواده‌ها آموخت. متاسفانه یکی از مشکلات ما این است که نحوه ارتباط با یکدیگر را در جامعه نیاموختیم.
شارقی گفت: بسیاری از اتفاقاتی که اکنون در جامعه منجر به قتل و درگیری می‌شود یا حتی تصادف های رانندگی به دلیل این است که الفبای رفتار با همدیگر را نیاموخته ایم. بسیاری از مسایل را می‌توانیم با صحبت کردن حل کنیم اما رفتارهای پرخاشگرایانه نشان می‌دهیم و دلیل آن این است که افراد در جامعه این مهارت‌ها را آموزش ندیده‌اند و ما باید این موارد را در دستور کار و برنامه‌هایمان قرار دهیم تا جامعه را به این آموزش‌ها مسلح کنیم.
