جام جهانی ۲۰۱۸ به خوبی نشان داده که کشورهای کوچک با تیم های ملی کم نام و نشان خود، تا چه حد قدرت مقابله با غول های جهان فوتبال را خواهند داشت. شکست غیر منتظره مدافع عنوان قهرمانی برابر مکزیک، توقف باورنکردنی برزیل برابر سوئیس و ناکامی ستارگان آرژانتین در مقابل ایسلند، از یک سو […]
جام جهانی ۲۰۱۸ به خوبی نشان داده که کشورهای کوچک با تیم های ملی کم نام و نشان خود، تا چه حد قدرت مقابله با غول های جهان فوتبال را خواهند داشت. شکست غیر منتظره مدافع عنوان قهرمانی برابر مکزیک، توقف باورنکردنی برزیل برابر سوئیس و ناکامی ستارگان آرژانتین در مقابل ایسلند، از یک سو زنگ خطر را برای بزرگان پر ادعای جام به صدا درآورده و از سویی دیگر می تواند منبع الهام ملی پوشان شایسته کشورمان برای خلق شگفتی در دو دیدار دشوار پیش روی و واقعیت بخشیدن به رویای صعود از مرحله گروهی جام جهانی باشد.
۱- دقت سوئیسی، شجاعت مکزیکی و حماسه ایسلندی
شامگاه چهارشنبه یکی از روزهای سخت تیم ملی ایران در روسیه است. ستارگان اسپانیایی که در دیدار نخست خود از کسب سه امتیاز بازمانده اند؛ اکنون در شرایطی مقابل ایران باانگیزه قرار خواهند گرفت که کارشناسان تنها به یک شکست آبرومندانه از سوی تیم ملی راضی و خشنود خواهند شد. اما یکشنبه شب روسیه به وضوح نشان داد که در دنیای فوتبال جایی برای ناامیدی وجود ندارد. خودباوری، تکیه بر تجربه ها و عملی ساختن آموخته ها می تواند همچون معجزه ای درهای شگفتی را بگشاید.
آلمان، مدافع عنوان قهرمانی شکستی غیرمنتظره را در برابر مکزیکی ها تجربه کرد. نمایش تحسین برانگیز تیم ملی مکزیک به ویژه در نیمه اول، که حاصل دوندگی فوق العاده و تمرکز بر ارائه یک نمایش تاکتیکی کم نظیر بود؛ ماشین های کوک شده یواخیم لوو را خاموش و ناامید کرد.
برزیلی های مدعی نیز که همواره لرزه بر اندام حریفان انداخته اند؛ در مقابل اعتماد به نفس و کارایی سوئیسی ها متوقف شدند. تیم ملی سوئیس که در طول نود دقیقه مسابقه با ستارگان برزیلی جهان فوتبال، با صبر و حوصله مثال زدنی، بیشتر بر دفاع منظم تیمی متمرکز بود؛ تنها از یک فرصت برای گشودن دروازه حریف، آن هم از روی یک ضربه کرنر بهره برده و گل تساوی بخش را وارد دروازه تیمی کرد که هیچ گاه به عنوانی کمتر از قهرمانی راضی نشده است.
از حماسه تکراری ایسلندی ها در عصرگاه شنبه مسکو نیز نمی توان گذشت. آرژانتینی ها که چهار سال پیش در تقابل با تیم ملی ایران، تنها نبوغ مسی را برای عرضه داشتند؛ اما در رویارویی با دریادلان ایسلندی، در بهره گیری از این ویژگی منحصر به فرد خود هم ناکام ماندند. مدافعین کارگرزاده تیم ملی ایسلند که تک تک ثانیه های دفاعی را با تعصب و غرور یکتا، زیر توپ زده و در هنگام هجوم، با عشق بوسه بر چهارچوب دروازه حریف می زنند؛ به راستی که در سه سال اخیر نماد امیدواری، ایمان و حماسه بوده اند.
۲- الهام بخش ترین نمایش برای ایران
زمان زیادی از جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل و نمایش تاریخی ایران برابر آرژانتین نگذشته است. دیداری که تمام ایران به خطوط دفاعی پولادینی تبدیل شده و هر لحظه حلقه بر نایب قهرمان جام تنگ تر می شد.
جواد نکونام و آندو تیموریان دو هافبک تدافعی با خصلت های متفاوت، فضا را از مسی و یارانش می ربودند. یک سرباز فراری به نام مهرداد پولادی، راه های نفوذ را بسته تر از همیشه نگه می داشت. اشکان دژاگه با تمبرهای آلمانی خود، نقشه های هوشمندانه کیروش برای ضدحملات را اجرا می کرد. و علیرضا حقیقی، سنگربان جوان تهرانی که جز در برابر شوت مهارنشدنی لیونل مسی، هرگز به بوسه توپ به تور دروازه اش رضایت نمی داد.
شاید شیوه مقابله با اسپانیا با آن سبک و سیاق ویژه و انحصاری در جهان فوتبال، از نقطه نظر تاکتیکی، با آن دیدار خاطره انگیز کاملا منطبق نباشد؛ اما در صورت نمود واقعی همان شور، عشق و رشادت ایرانی بسیاری از رویاهای دوردست در دسترس خواهد بود.
۳- دو مصاف سخت و یک فرصت تاریخی
با توجه به دارایی سه امتیازی ایران و در صورت کسب نتیجه از سوی مراکش در برابر پرتغال، ما همچنان حتی با شکست مقابل اسپانیا، شانس زیادی برای صعود خواهیم داشت. دیدار چهارشنبه برابر تیکی تاکا و لمس سرعت بازی اروپایی به خوبی خواهد توانست ما را برای مقابله با رونالدو و یارانش آبدیده کند. چگونگی پوشش روزنه های نفوذ و مرور یک همبستگی تیمی در دفاع و حمله در برابر اسپانیا، همان دستاورد ویژه ای است که قطعا کیروش را به دستبرد و دزدیدن امتیاز از بازیکنان زادگاهش کمک خواهد کرد.
ملی پوشان شایسته تیم ملی ایران باید بدانند که این فرصت تاریخی هر چهار سال، تنها یکبار پیش رویشان می درخشد و آن ها نه یک بازی، بلکه دو مصاف سخت اما استثنایی برای ثبت در دفتر تاریخ، به بار نشستن رویای عمر ورزشی خود و تحقق آرزوهای یک ملت خواهند داشت.
