یافته‌های پژوهشگران بر اساس مطالعات ژنتیکی روی گروه‌های مختلف انسانی نشان می‌دهد که نژاد بشر در حدود هفت هزار سال پیش به‌طورجدی در آستانه انقراض بوده و در این زمان تنها یک‌بیستم مردان کره زمین زنده ماندند. دانش ژنتیک می‌تواند بسیاری از موارد پنهان در چرخه حیات را آشکار کند. تقسیمات غیرعادی گونه‌ها، ریشه‌ها و […]
یافته‌های پژوهشگران بر اساس مطالعات ژنتیکی روی گروه‌های مختلف انسانی نشان می‌دهد که نژاد بشر در حدود هفت هزار سال پیش به‌طورجدی در آستانه انقراض بوده و در این زمان تنها یک‌بیستم مردان کره زمین زنده ماندند.
دانش ژنتیک می‌تواند بسیاری از موارد پنهان در چرخه حیات را آشکار کند. تقسیمات غیرعادی گونه‌ها، ریشه‌ها و خاستگاه اجداد ما و بسیاری موارد مشابه، تنها به کمک دانش ژنتیک کشف می‌شوند. یکی از مواردی که بر پایه ژنتیک موردتوجه دانشمندان قرارگرفته است، بحث احتمال انقراض نسل انسان است زیرا پیش‌ازاین کره زمین شاهد این حقیقت بوده که نژاد بشر تا لبه پرتگاه انقراض پیش رفته و البته موفق به بقای خود شده است.
دانشمندان در مطالعات خود دریافتند که در حدود دوره‌ای برابر با دو هزار سال که از آن به‌عنوان عصر زوال یاد میشود، در برابر هر ۱۷ زن تنها یک مرد باقابلیت تولیدمثل در کره زمین باقی‌مانده بود. این شرایط از طریق مطالعه خط ژنتیکی خونی قابل‌اثبات بوده و تقریباً در سراسر جهان رخ‌داده است.
یافته‌های ژنتیکی پژوهشگران نشان می‌دهد که انسان در حدود هفت هزار سال پیش به‌طورجدی درخطر انقراض قرار داشت. این شاخص‌های ژنتیکی برای برخی از زمان‌ها وجود داشته‌اند؛ که از آن با عنوان تنگنای کروموزوم Y در عصر نوسنگی (Neolithic Y-chromosome bottleneck) یاد میشود. در حقیقت یافته‌های موجود نشان می‌دهد در عصر سنگ، تنوع ژنتیکی نژاد انسان به‌طورجدی با انسداد و محدودیت روبه‌رو میشود که این ویژگی به‌طور مشهودی در گونه انسان‌های مذکر و ویژگی‌های ژنتیکی منتقل‌شده از پدران، قابل‌مشاهده است. دانشمندان در مطالعات خود دریافتند که در حدود دوره‌ای برابر با دو هزار سال که از آن به‌عنوان عصر زوال یاد میشود، در برابر هر ۱۷ زن تنها یک مرد باقابلیت تولیدمثل در کره زمین باقی‌مانده بود. این شرایط از طریق مطالعه خط ژنتیکی خونی قابل‌اثبات بوده و تقریباً در سراسر جهان رخ‌داده است. درگذشته، پژوهشگران گمان می‌کردند که دلیل این موضوع، نوع رفتار انسان و الگوهای مهاجرتی وی به‌منظور کشف سرزمین‌های بکر و جدید بوده که از آن با عنوان تأثیرات بنیان‌گذاران یاد می‌شد. بر این اساس به نظر می‌رسید که تنها گروه محدودی از انسان‌های آن روزگار برای اکتشاف مناطق جدید و بنیان نهادن سکونتگاه‌های نو، پیش‌قدم شده و اقدام می‌کردند.
اما نتایج یک مطالعه جدید که در مجله علمی طبیعت منتشرشده است، دلیل این روند نزدیک به انقراض را در انسان، بسیار خشن‌تر و جدی دانسته و اعلام می‌کند که دلیل این موضوع، کشتار بی‌رحمانه و وسیع انسان‌ها توسط همنوعانشان بوده است. بر این اساس، مناطق گسترده‌ای در آسیا، اروپا، آفریقا و خاورمیانه در بازه زمانی ۷ تا ۵ هزار سال پیش شاهد کشتار گسترده انسانی بوده و با توجه به این موضوع که مردان به میزان به‌مراتب بیشتری نسبت به زنان در جنگ‌ها درگیر شده و کشته می‌شدند و پدران کروموزوم Y خود را به فرزندان خود منتقل می‌کنند، شاهد این هستیم که کل خانواده‌ها باید در مناطق وسیعی از جهان دچار تخریب ژنتیکی ناشی از این کشتار گسترده شدند. تخمین زده میشود که کل جمعیت انسانی کره زمین در این دوران بین ۵ تا ۲۰ میلیون نفر بوده و برای ایجاد تأثیرات ژنتیکی گسترده‌ای که شاهد آن هستیم، احتمالاً باید حدود ۹٫۵ میلیون مرد از این جمعیت کشته‌شده باشند.
ترجمه: احسان محمدحسینی
