به فصل جدید لیگ برتر زیاد نمانده و دوستداران فوتبال صبورانه اما پر اضطراب منتظر رویت تیم های محبوب خود هستند. سمبل باشگاهی کشور پس از ۱۷ فصل از لیگ برتر، در هجدهمین دوره رقابت پرشورترین را نوید می دهد. ورود نساجی شکستن انحصار چند استانی لیگ برتر فوتبال هم هست. مازندران پس از ۱۲ […]
به فصل جدید لیگ برتر زیاد نمانده و دوستداران فوتبال صبورانه اما پر اضطراب منتظر رویت تیم های محبوب خود هستند. سمبل باشگاهی کشور پس از ۱۷ فصل از لیگ برتر، در هجدهمین دوره رقابت پرشورترین را نوید می دهد.
ورود نساجی شکستن انحصار چند استانی لیگ برتر فوتبال هم هست. مازندران پس از ۱۲ سال غیبت به جای اصلی اش بازمی گردد و لیگ را هشت استانی می کند.
تهران و خوزستان هر کدام ۴ تیم، آذربایجان شرقی و اصفهان دو تیم و خراسان رضوی، بوشهر و گیلان مثل مازندران یک تیم در دوره جدید خواهند داشت.
رقابت در فوتبال ایران هر سال سخت تر می شود و ۱۶ تیم در شرایطی به تقابل هم می روند که تعداد مدعیان قهرمانی لیگ برتر احتمالا بیشتر از دوره های پیشین خواهد بود و نساجی تنها تیمی است که اولین فصل حضورش در چنین سطحی را تجربه می کند.
با اینکه ببرهای مازندران ۲۴ سال چشم انتظاریشان طول کشیده ولی همواره سکوهای گرم و قلبی پرتپش داشته اند تا سرانجام به جایی برسند که لایق آن بوده اند اما خطر اتمسفر متفاوت لیگ برتر را نمی توان نادیده گرفت.
از ۳۸ تیمی که در لیگ برتر فوتبال ایران از شروع لیگ برتر و در ۱۷ دوره پیشین به میدان رفته اند، فقط پرسپولیس، استقلال، سپاهان، ذوب آهن، استقلال خوزستان، گسترش فولاد تبریز، پدیده مشهد و سایپا سابقه سقوط به لیگ دسته اول فوتبال کشور را ندارند بدین معنا که ۳۰ تیم حداقل یک بار گذرشان به انتهای جدول افتاد، همان جا ماندند و دست آخر به رده ی پایین تر هدایت شدند.
از این جمع تیم های آلومینیوم هرمزگان، پیام مشهد، مس سرچشمه رفسنجان، نفت مسجد سلیمان که دوباره این فصل به لیگ برتر بازگشته، راهیان کرمانشاه که اواسط فصل به شیرین فراز تغییر نام داد، شهید قندی که تربیت یزد نام گرفت، گهر درود لرستان و ماشین سازی تبریز فقط یک فصل میهمان لیگ برتر بودند و با کارنامه ای ضعیف به جای سابق بازگشتند.
لیگ عرصه تیم ها و شهرهایی است که با آرزوهای زیاد خود را به سقف می رسانند، ماجراجویی می کنند و باز می گردند به سر جای اول خود اما مگر تمام دنیا به همین ترتیب نیست؟!
این لیگ حداقل موهبتی که دارد مشغولیت جوانانی است که فوتبال را دوست دارند و با حساسیت و هیجان تعقیبش می کنند، همان امتیازی که دیگر رشته ها به این شکل رقابتی ندارند ولی فوتبال تمام و کمال دارای آن است و گره های زیادی از مسائل فرهنگی و اجتماعی را می توان با آن گشود.
زیر این لیگ باید فرش قرمز پهن کرد چون مرتب و مستمر به جامعه ایران انرژی می فرستد. همه این انرژی شیرین نیست اما هر میزان هم که باشد برای تغییر روحیه و نشاط جوانان مان کفایت می کند.
