مریم صفدری درمان جدیدی برای درمان ALS معرفی شده است که در آزمایش‌های بالینی، موجب افزایش ماندگاری و معکوس شدن روند آسیب‌های عصبی‌عضلانی در حیوانات می‌شود. حدود ۲۰ هزار نفر در آمریکا دارای بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یا همان بیماری لو گهریگ هستند. این بیماری کشنده‌، ‌سلول‌های عصبی کنترل‌کننده‌ی فعالیت‌های مربوط به راه رفتن، […]

مریم صفدری

درمان جدیدی برای درمان ALS معرفی شده است که در آزمایش‌های بالینی، موجب افزایش ماندگاری و معکوس شدن روند آسیب‌های عصبی‌عضلانی در حیوانات می‌شود.

حدود ۲۰ هزار نفر در آمریکا دارای بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یا همان بیماری لو گهریگ هستند. این بیماری کشنده‌، ‌سلول‌های عصبی کنترل‌کننده‌ی فعالیت‌های مربوط به راه رفتن، غذا خوردن و نفس کشیدن را می‌کشد. افراد معدودی طی سه سال پس از تشخیص زنده می‌مانند. در پژوهش انجام‌شده در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه واشنگتن، یک درمان پژوهشی برای یک فرم توارثی ALS، ارائه شده‌ است که موجب افزایش ماندگاری و معکوس شدن نشانه‌های آسیب‌های عصبی‌عضلانی در موش‌های مبتلا می‌شود. این یافته‌ها که در ژورنال Journal of Clinical Investigation منتشر شد، منجر به انجام پژوهش‌های بالینی جدید برای بررسی امکان استفاده از این دارو در افراد مبتلا به ALS که بیماری آن‌ها در نتیجه جهش در ژن SOD1 ایجاد شده‌است، شد. تیموتی میلر گفت: این دارو دارای اثر چشمگیری روی موش است؛ هرچند ما هنوز نمی‌دانیم که این دارو روی انسان‌ها هم جواب می‌دهد یا نه؛ اما به آن امیدواریم. ما نخستین مرحله‌ی آزمون ایمنی را تکمیل کرده‌ایم و اکنون روی یافتن مقادیر درست مصرف دارو کار می‌کنیم.

این حیوانات به‌صورتی تغییر ژنتیکی داده شده بودند که حامل یک فرم جهش‌یافته از ژن انسانی SOD1 باشند. در نتیجه‌ی وجود این ژن، موش‌ها طی چند ماه دچار مشکلاتی در راه رفتن و غذا خوردن شدند. در روز پنجاهم به یک گروه از موش‌ها داروی الیگو ضد SOD1 و به گروه دیگر یک شبه‌دارو داده شد و دوز دوم در حدود ۶ هفته‌ی بعد به آن‌ها داده شد. موش‌هایی که داروی فعال را دریافت کرده بودند، وزن خود را ۲۶ روز بیشتر حفظ کردند و ۳۷ روز بیش تر از گروهی که داروی اصلی را دریافت نکرده بودند، زنده ماندند؛ یعنی ۲۲ درصد افزایش در طول عمر. پژوهشگران این درمان را روی موش‌های صحرایی نیز انجام دادند. موش‌هایی که داروی فعال را دریافت کرده بودند وضعیت بهتری داشتند. آن‌ها وزن خود را تا بیش از ۹ هفته بیش‌تر حفظ کردند و ۸ تا ۹ هفته بیش‌تر زنده ماندند.

برای بررسی اینکه آیا داروی فوق می‌تواند این روند را معکوس کند، موش‌های ۹ هفته‌ای با الیگوی ضد SOD1 یا یک شبه‌دارو تحت درمان قرار گرفتند. در موش‌هایی که داروی فعال را دریافت کرده بودند، عملکرد ماهیچه‌ها شروع به بهبودی کرد؛ در حالی‌که در گروه دیگر این عملکرد در حال ضعیف شدن بود.