عاطفه نژادسالاری، خبرنگار: حدود هشت ماه از تخلیه ساختمان تاریخی مشهور به کفش ملی واقع در میدان قیام پایتخت می گذرد؛ ساختمانی که قرار بود پس از تخلیه تخریب شود اما همچنان سرنوشت آن در هاله ای از ابهام قرار دارد. ساختمان کفش ملی در ادامه طرح برخورد با ساختمان های ناایمن ۳۰ […]

 

 

عاطفه نژادسالاری، خبرنگار:

حدود هشت ماه از تخلیه ساختمان تاریخی مشهور به کفش ملی واقع در میدان قیام پایتخت می گذرد؛ ساختمانی که قرار بود پس از تخلیه تخریب شود اما همچنان سرنوشت آن در هاله ای از ابهام قرار دارد.

ساختمان کفش ملی در ادامه طرح برخورد با ساختمان های ناایمن ۳۰ آبان سال گذشته پس از دو بار اخطار تخلیه و مقرر شد تخریب آن آغاز شود اما هنوز بعد از گذشت هشت ماه اقدامی در این خصوص انجام نشده که شهرداری علت آن را ممانعت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام می کند.

قدمت ساختمان معروف به کفش ملی واقع در ضلع شمال غربی میدان قیام به سال ۱۳۱۲ بر می گردد که در مجاورت یک رستوران قرار دارد و به گفته مدیران شهرداری درصورت تخریب این ساختمان، بنای رستوران را نیز تحت تاثیر خود قرارخواهد داد.

مسئولان شهرداری اصرار دارند بنا به منظور حفظ جان شهروندان باید تخریب و بازسازی شود اما مدیران میراث فرهنگی می گویند هنوز برای تخریب به جمع بندی نرسیده اند.

*شهرداری: امکان مقاوم سازی نیست

شهردار منطقه ۱۲ تهران به خبرنگار ایرنا می گوید: ساختمان قدیمی مشهور به «کفش ملی» در میدان قیام به دلیل اینکه قابلیت مقاوم سازی ندارد باید تخریب شود.

پیمان حسین محسنی با بیان اینکه پس از تخلیه این ساختمان بخش‌هایی از سقف آن ریخت اظهارداشت: با گذشت هشت ماه ازتخلیه این ساختمان اقدامی برای تخریب آن نشده است.

محسنی خاطرنشان کرد: پس از حکم قضایی مبنی بر ایمن سازی و رفع خطر این ساختمان شهریور سال گذشته موضوع در کمیته رفع خطر مطرح شد و تخریب ساختمان به دلیل نبود امکان مقاوم سازی به تصویب رسید اما با گذشت هشت ماه از تخلیه اقدامی برای تخریب انجام نشده است.

وی در عین حال یادآور شد: ساختمان مشهور به کفش ملی مربوط به دوره پهلوی اول و یکی از ساختمان های خطرساز منطقه ۱۲ در ضلع شمال شرقی میدان قیام است که در فهرست میزاث ملی نیز ثبت نشده است.

شهردار منطقه ۱۲ تهران با اشاره به اینکه این ساختمان از نظر مستندسازی نما واجد ارزش است افزود: متاسفانه از انجام تخریب برای ایمن سازی معبر جلوگیری شده و شهرداری منطقه ۱۲ به همین دلیل موضوع را به مالکان واگذار کرد تا در صورت امکان، طرح مقاوم سازی ساختمان تهیه و اجرا شود اما هیچ طرح مورد قبول شهرداری و سازمان میراث فرهنگی نیز برای این ساختمان ارائه نشد.

*میراث: درباره تخریب به نتیجه نرسیده ایم

از سوی دیگر دلاور بزرگ نیا مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران گفت: ۲۳ آبان سال گذشته شهرداری تهران درخصوص خطرناک بودن ملک مشهور به کفش ملی واقع در میدان قیام اعلام وضعیت کرد.

وی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: اول آذر همان سال نیز میراث فرهنگی اعلام کرد با توجه به ارزش تاریخی ملک مذکور تخریب و نوسازی آن ممنوع است و باید کار مرمت و استحکام بخشی انجام شود.

این مسئول اظهارداشت: با توجه به پافشاری شهرداری تهران درخصوص ایستایی بنا مقرر شد جلسه ای با حضور نمایندگان سازمان های مختلف از جمله شهرداری تهران، میراث فرهنگی، زیباسازی شهر تهران و شرکت مترو برگزار و در این باره تصمیم گیری شود.

بزرگ نیا خاطرنشان کرد: قرار بود ۲۰ خرداد امسال جلسه ای در این زمینه برگزار شود که به دلیل حضور نیافتن برخی نمایندگان سازمان ها، جلسه تشکیل نشد.

وی با اشاره به اینکه نمی توان خیلی منتظر تشکیل جلسه ماند و این موضوع باید پیگیری شود گفت: باید اطلاعات و برداشت های شرکت مترو تهران از میزان نشست زمین در این محدوده اعلام تا هرچه سریعتر درخصوص آن تصمیم گیری شود.

بزرگ نیا اظهارداشت: تاکنون کارشناسان میراث فرهنگی به این نتیجه نرسیده اند که ملک مذکور باید تخریب شود و برای تصمیم گیری در این باره منتظر ارائه گزارش شرکت مترو به منظور روشن شدن میزان نشست زمین هستیم.

 

**مترو:به میراث اعلام کرده ایم

این در حالی است که علی امام مدیرعامل شرکت هلدینگ مترو تهران و حومه گفت: نداشتن ایمنی و امکان مقاوم سازی ساختمان مشهور به کفش ملی پیشتر به سازمان میراث فرهنگی اعلام شده است.

این نخستین بار نیست که اختلاف میان سازمان های مختلف تصمیم گیری درباره چنین موضوع هایی را به تأخیر می اندازد؛ مسئولان شهرداری مدعی هستند که تاخیر در تعیین تکلیف ساختمان قدیمی مشهور به کفش ملی به علت امکان ریزش آن ممکن است به قیمت جان شهروندان تمام شود.از طرفی حفظ اماکن تاریخی که بنای آنها دیگر قابل جبران نیست ضرورت دارد و باید منتظر ماند و دید که ساختمان تاریخی کفش ملی که خیلی ها با آن خاطره دارند در نتیجه همکاری های میراث فرهنگی و شهرداری به چه سرنوشتی دچار می شود.