یک استاد ارتباطات معتقد است که رسانه ملی و مدیران ما باید به مساله تخصص، حرفه‌گرایی و استقلال رسانه توجه داشته باشند. علیرضا حسینی پاکدهی با اشاره به وضعیت آزادی بیان رسانه‌ها در دنیا اظهار کرد: هیچ رسانه‌ای در دنیا نیست که بتواند واقعیت‌های جامعه را به صورت صد درصد بیان کند یا حتی بخواهد […]
یک استاد ارتباطات معتقد است که رسانه ملی و مدیران ما باید به مساله تخصص، حرفه‌گرایی و استقلال رسانه توجه داشته باشند.
علیرضا حسینی پاکدهی با اشاره به وضعیت آزادی بیان رسانه‌ها در دنیا اظهار کرد: هیچ رسانه‌ای در دنیا نیست که بتواند واقعیت‌های جامعه را به صورت صد درصد بیان کند یا حتی بخواهد بگوید؛ البته اگر بخواهد هم بازگو کند، توانایی انجام این کار را ندارد. هر فردی با توجه به محیط اجتماعی و ایدئولوژی که در آن پرورش یافته نگاه خاصی به جهان دارد. بعضی چیزها را می‌بیند یا نمی‌بیند و برخی چیزها را برجسته می‌بیند و برخی چیزها را ضعیف‌تر. همچنین این سوال مطرح است که آیا رسانه‌ها مساله‌ای که برای همه آشکار است را هم بیان می‌کنند؟ در واقع این مساله نسبی است و به اصطلاح آن چیزی که رسانه ملی ما می‌تواند و باید بیان کند به اندازه کافی نتوانسته انجام دهد. به نظرم بهتر از این می‌توانست در این راستا عمل کند.
او درباره عملکرد درست سازمان صداوسیما بیان کرد: این رسانه باید واقعیت‌های محیط اجتماعی و پیرامون را منصفانه‌تر، بدون جهت‌گیری و عادلانه‌تر بیان کند. همچنین واقعیت‌ها نزد مخاطبان به گونه‌ای آشکار شود که آنها هم بتوانند محیط پیرامون خود را دقیق‌تر بشناسند و نسبت به آن جهت‌گیری مطلوب‌تر و تصمیم‌گیری بهتری داشته باشند.
این استاد ارتباطات با بیان اینکه تلویزیون، ظاهرا شبکه‌های متعددی دارد، گفت: این تعداد شبکه تلویزیونی در سازمان زیر نظر یک سازمان و نظارت واحد است، بنابراین تعدد صدا (چند صدایی) امکان‌پذیر نیست. زمانی تعدد و تکثر اتفاق می‌افتد که تنوع دیدگاه و تکثر صدا وجود داشته باشد. تلویزیون ما اگر می‌خواهد چنین کاری انجام دهد باید تنوع و تکثر صدا را رعایت کند و بتواند به موضوعات متنوع به شکل مختلف بپردازد. اگر رسانه‌ای نتواند چندصدایی و تنوع دیدگاه را داشته باشد، خود به خود مخاطبانش را از دست می‌دهد. همانگونه که برای رسانه ملی در سال‌های اخیر این اتفاق افتاده و نتوانسته مخاطبان خود را به اندازه کافی حفظ کند و راضی نگه دارد.
حسینی پاکدهی درباره ویژگی‌هایی که باید برای انتخاب مدیران رسانه‌ها لحاظ کرد، گفت: مدیران رسانه‌های فرهنگی بخصوص رادیو، تلویزیون و مطبوعات باید مدیرانی باشند که نسبت به سایر سازمان‌ها و نهادها نگاه و دید متفاوت‌تری داشته باشند. اما متأسفانه شاهد این هستیم که اغلب مدیران از مدیریت حوزه‌های دیگر مانند صنعتی و آموزشی آمده‌اند؛ در حالی که مدیریت فرهنگی و رسانه‌ای متفاوت و متمایز است. مدیران ما هم باید این رسانه، محیط و زمانه را تا حد زیادی بشناسند و به تخصص گردن بنهند.
او در پایان گفت: رسانه ملی برای جذب نیروهای خود دو واژه را به صورت کلیدی به کار می‌برد؛ تخصص و تعهد. اما در هنگام عمل ظاهرا بیشتر به تعهد توجه دارد تا تخصص. اما زمانی که در هر شرایطی به تخصص گردن ننهیم، این مشکلات را داریم؛ بنابراین رسانه ملی و مدیران ما باید به مساله تخصص، حرفه‌گرایی و استقلال رسانه توجه داشته باشند. مدیران رسانه زمانی می‌توانند وظیفه خاص خود را دقیق انجام دهند که بخصوص در حیطه خبر، هیأت تحریریه از لحاظ استقلال حرفه‌ای تا حد ممکن تامین باشند.
