اخیرا در حساب های کاربری رسانه های اجتماعی وابسته به حزب حاکم بهارتیا جانتا پارتی (بی جی پی) پیام هایی مبنی بر تعداد مهاجران روهینگیا و بنگلادشی در هند منتشر شده است.وب سایت تحلیلی ‘کوینت’ می نویسد: در یکی از صفحات وب سایت فیس بوک با نام ‘من نارندرا مودی را حمایت می کنم’ آمده […]
اخیرا در حساب های کاربری رسانه های اجتماعی وابسته به حزب حاکم بهارتیا جانتا پارتی (بی جی پی) پیام هایی مبنی بر تعداد مهاجران روهینگیا و بنگلادشی در هند منتشر شده است.وب سایت تحلیلی ‘کوینت’ می نویسد: در یکی از صفحات وب سایت فیس بوک با نام ‘من نارندرا مودی را حمایت می کنم’ آمده است: قیمت بنزین و گازوئیل مقداری در هند افزایش یافته است و تمام احزاب سیاسی به آن معترض شده اند اما جمعیت مهاجران روهینگیا در هند به ۱۱۰ میلیون نفر رسیده است و همه در این خصوص ساکت هستند. این پیام بیش از ۲۸ هزار بار خوانده شده و ۲۱ هزار بار در سایر صفحات به اشتراک گذاشته شده است.
صفحه ‘من نارندرا مودی را حمایت می کنم’ بیش از ۱۰ میلیون نفر عضو دارد و توسط یکی از افراد نزدیک به حزب بی جی پی و نخست وزیر هند مدیریت می شود. چندین صفحه وابسته به حزب بی جی پی نیز این پیام را با کمی تغییر و اضافه کردن نام بنگلادشی ها منتشر کرده اند. اما این ادعاهای دروغین است و ۱۱۰ میلیون مهاجر روهینگیا و یا بنگلادشی در هند زندگی نمی کنند.
در کشور میانمار ۱٫۱ میلیون روهینگیایی زندگی می‌کنند که امروز ستمدیده‌ترین مردم جهان به شمار می‌روند. این افراد عمدتاً در ایالت راخین زندگی می‌کنند؛ همان‌جایی که چندین دهه با سختی در کنار بودایی‌ها همزیستی کرده‌اند. مردم روهینگیا خود را از نسل مسلمانان می‌دانند احتمالاً از نسل بازرگانان ایرانی و عربی که صدها سال پیش به میانمار آمدند.
بسیاری از مردم میانمار روهینگیایی‌ها را مهاجرینی غیرقانونی می‌دانند و لذا این مردمان از تبعیض‌هایی که علیه‌شان روا می‌رود در رنج هستند. دولت میانمار با روهینگیایی‌ها همانند مردمانی فاقد ملّیت و بی‌خانمان برخورد می‌کند و به آنها تابعیت نمی‌دهد. روهینگیایی‌ها با محدودیت‌های سفت و سختی مواجه هستند؛ از جمله محدودیت در جابجایی، دسترسی به امکانات پزشکی و آموزشی.
بر اساس آمار منتشر شده توسط دولت جامو و کشمیر حدود ۱۰ هزار مسلمان روهینگیا در جامو و کشمیر زندگی می کنند. در حالی که تعداد کل مهاجران روهینگیا در سرتاسر هند ۴۰ هزار نفر تخمین زده شده است. اگرچه حدود ۱۴ هزار روهینگیا مورد حمایت سازمان ملل متحد هستند، با این حال دولت هند آنها را به عنوان پناهنده به رسمیت نمی شناسد.
کارن ریجیجو مشاور وزیر کشور هند در سال ۲۰۱۷ خطاب به پارلمان این کشور اعلام کرد که دولت هند قصد دارد تمام مسلمانان روهینگیا از جمله آنهایی که نام آنها به عنوان پناهنده در سازمان ملل به ثبت رسیده است را اخراج کند. درحالی که تعیین دقیق تعداد مسلمانان روهینگیا در هند کاری مشکل است اما بدون شک آمار آنها به ۱۰۰ میلیون نفر نمی رسد زیرا جمعیت کل کشور میانمار ۵۳ میلیون نفر است.
همچنین کی کی شرما رئیس نیروی زمینی هند در اوایل سال جاری اعلام کرد که در یک سال گذشته هیچ هجوم گسترده مهاجران میانماری به خاک هند رخ نداده است. صدها هزار نفر از مردم بنگلادش در طول جنگ استقلال این کشور از پاکستان در سال های ۱۹۷۰ که توسط دهلی نو حمایت می شد، به هند مهاجرت کردند. اکثر این افراد در ایالت آسام ساکن شدند. این ایالت دارای ۲۷۰ کیلومتر مرز مشترک با بنگلادش است. اما دولت هند تخمین می زند حدود ۳ تا ۴ میلیون بنگلادشی که اکثرا هندو هستند در طول جنگ های بنگلادش به هند مهاجرت کرده اند.
در مذاکرات مرزی هند و بنگلادش که در ماه سپتامبر سال جاری برگزار شد، نماینده نیروی مرزی بنگلادش اعلام کرد که در سال های اخیر هیچ نفوذ غیر قانونی به خاک هند از سوی بنگلادش انجام نشده است. محمد شفیع الاسلام یک مقام نظامی بنگلادشی که در مذاکرات مرزی با هند حضور داشت گفت: مهاجرت یا نفوذ گسترده مردم بنگلادش به هند وجود ندارد زیرا مردم بنگلادش اکنون دارای زندگی خوبی هستند و تعداد کمی برای دیدن اقوام خود به هند سفر می کنند.
مقامات هندی ادعا کرده اند که آنها این طرح را برای شناسایی مهاجران غیر قانونی که اکثرا متعلق به بنگلادش هستند اجرایی کرده اند. آسام پرجمعیت ترین ایالت هند در شمال شرق این کشور است. به گفته مقامات هندی در طول پنج سال گذشته ۳۲٫۹ میلیون نفر و ۶۵ میلیون پرونده و مدرک مورد بررسی قرار گرفته است. این طرح که ۱۷۸ میلیون دلار هزینه داشته است برای مشخص شدن شهروندان از مهاجران در ایالت آسام اجرایی شده است. پس از پایان بررسی ها، مقامات هندی در طرح ثبت نام ملی شهروندان ادعای شهروندی ۲۸٫۹ میلیون نفر از ساکنان آسام را پذیرفتند درحالی که مدارک ارائه شده از سوی ۴ میلیون نفر بی اعتبار اعلام شد.
