در سراسر ایران حرف از سفال که می شود نام لالجین همدان به ذهن می رسد؛ شهری که در اردیبهشت ۱۳۹۵ نامش به عنوان شهر جهانی سفال در دفتر سازمان جهانی صنایع دستی ثبت شد. اینجا در لالجین کیمیاگری شغل اصلی مردمانش است. هنرمندان این شهر جهانی، با جادوی آب و آتش، خاک را به […]
در سراسر ایران حرف از سفال که می شود نام لالجین همدان به ذهن می
رسد؛ شهری که در اردیبهشت ۱۳۹۵ نامش به عنوان شهر جهانی سفال در دفتر
سازمان جهانی صنایع دستی ثبت شد.
اینجا در لالجین کیمیاگری شغل اصلی مردمانش است. هنرمندان این شهر جهانی،
با جادوی آب و آتش، خاک را به هنر کیمیا می کنند. خاکی که لابه لای انگشتان
پر مهرشان به تندیسی از هنر تبدیل شده و در گوشه ای از خانه هنردوستان جای
می گیرد.
به لالجین شهر جهانی سفال که وارد می شوی مغازه های عرضه سفال نمایان
است؛ هرچند بخش زیادی از لعاب مصرفی سفالگران لالجین از کشورهای دیگر
وارد می شود و افزایش نرخ ارز باعث کمبود لعاب شده است.
اشاره
شهر ۰ست۱انها
شنبه
۲۸ مهر ۱۳۹۷
۱۰ صفر ۱۴۴۰
۲۰ اکتبر ۲۰۱۸
شماره ۲۳۵
مشکل کمبود لعاب در لالجین
محسن لطیفی از سفالگران لالجین
گفت: در ماه های اخیر کمبود لعاب در
لالجین مشکلاتی را برای تولید کنندگان
ایجاد کرده است.
وی اظهار داشت: افزایش نرخ ارز باعث
شده تا از لعاب ایرانی برای میناکاری و
لعاب کاری سفال ها استفاده کنیم.
این هنرمند اظهار داشت: در این
شهر صنایع کوچک اغلب در زمینه سفال
فعالیت می کنند که همین امر بیکاری را
در شهر به صفر رسانده است.
لطیفی اضافه کرد: در وضعیتی که
خیلی از شهرها با بیکاری دست و پنجه نرم
می کنند، در لالجین نیروی کار کم است و
باید برای حل این مشکل تلاش کرد.
وی افزود: اگر مواد اولیه همچون لعاب
تامین شود کارگاه ما توانایی کار کردن در
سه شیفت کاری را دارد و این موضوع می
تواند به توسعه اقتصادی استان کمک
شایانی کند.
یکی دیگر از سفالگران این شهر نیز
اظهار داشت: کمبود لعاب در ماه های
اخیر مشکلاتی عدیده ای برای فعالان
این عرصه ایجاد کرده است و هم اینک
برای افزایش تولید و دستیابی به بهره وری
بیشتر با چالش های زیادی دست و پنجه
نرم می کنیم.
محمود عمادی اضافه کرد: این روند
نامیمون نه تنها برای سفالگران لالجین
بلکه برای مشتریان این هنر – صنعت نیز
دردسرساز شده و قمیت نهایی محصولات را
به شدت افزایش داده است.
وی نارضایتی مسافران از افزایش چند
برابری قیمت سفال، کاهش محسوس
خریداران و نگرانی فعالان این عرصه از
آینده را دغدغه این روزهای هنرمندان شهر
جهانی لالجین برشمرد.
یکی دیگر از هنرمندان سفالگر که از
کودکی با این رشته آشنایی دارد، گفت: در
حال حاضر بخش عمده ای از مواد اولیه
صنایع سفال لالجین از شهرهای دیگر
تامین می شود که در صورت راه اندازی
صنایع کوچک تولید مواد اولیه در لالجین،
علاوه بر سرعت بالا، کاهش هزینه حمل و
نقل و تولید بیشتر، در اشتغالزایی و صادرات
کالا نیز می توانیم موفق تر عمل کنیم.
علی گنجی راد افزود: از زمانی که
واردات کالای چینی به شهر جهانی لالجین
ممنوع شد، تولید سفال و کارگاه های
سفال گری رونق گرفته است.
وی نبود صنعت بسته بندی سفال در
لالجین را یکی از کمبود ها دانست و افزود:
این شهر قابلیت های ایجاد صنایع کوچک در
زمینه بسته بندی سفال را دارد که می تواند
کمک زیادی در صادرات این محصول کند.
فعالیت ۲۳ هزار کارگاه سفالگری
معاون صنایع دستی اداره کل میراث
فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان
همدان در گف توگو با اینرنا نیز با اشاره
به اینکه تولید محصولات سفال در استان
متنوع است، گفت: بیش از یکهزار نوع
سفال در شهرهای همدان و لالجین تولید
می شود.
علیرضا قاسمی افزود: ۲۳ هزار کارگاه
تولید سفال در استان فعال است که برای
بیش از ۳۸ هزار نفر اشتغالزایی کرده است.
وی با بیان اینکه افزایش نرخ ارز
موجب کمبود لعاب وارداتی شده است،
اظهار داشت: این مشکل از سوی کارخانه
های تولید لعاب در کشور حل می شود.
قاسمی تاکید کرد: بخش عمده ای از
سفال تولیدی استان به کشورهای حوزه
خلیج فارس، عراق و کشورهای اروپایی
صادر می شود.
معاون صنایع دستی اداره کل میراث
فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری همدان
با اشاره به اینکه در ادوار گذشته محصولات
چینی بازار سفال لالجین را تحت تاثیر
قرار داده بود، ادامه داد: با افزایش نرخ ارز
و همچنین تاکید استاندار همدان مبنی بر
ممنوعیت عرضه محصولات خارجی در این
شهر جهانی، دست چینی ها از بازار سفال
استان کوتاه شد.
حال که بر اساس آمارهای منتشر
شده، سال گذشته سفال با صادراتی به
ارزش ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار رتبه
نخست صادرات صنایع دستی استان
همدان را به خود اختصاص داد و سالجاری
میلادی نیز این دیار عنوان پایتخت
گردشگری کشورهای آسیایی را به خود
اختصاص داده است، فرصتی است تا تمامی
مسئولان، هنرمندان و مردم همدان تلاش
کنند تا این هنر کهن، به عنوان صنعتی
پر رونق برای آیندگان ماندگار بماند.
