رضا شریعتی، روزنامه‌نگار نگاهی به چپ و راستش می اندازد و اطرافش را بر انداز می‌کند. به پشت تیر برق یکی از کوچه ها پناه می‌برد و خیابان های خلوت شهر را فرصتی مغتنم می شمرد، فندکش را از جیب در می آورد، روشن می‌کند تا از سیگار کام بگیرد. می گوید: اسمش رضا است، […]
رضا شریعتی، روزنامه‌نگار
نگاهی به چپ و راستش می اندازد و اطرافش را بر انداز می‌کند. به پشت تیر برق یکی از کوچه ها پناه می‌برد و خیابان های خلوت شهر را فرصتی مغتنم می شمرد، فندکش را از جیب در می آورد، روشن می‌کند تا از سیگار کام بگیرد. می گوید: اسمش رضا است، ۲۵ سال دارد و مهندس صنایع است. سعی دارد کارش را توجیه کند و می‌گوید: «کیه که سیگار نکشه؟! وقتی عصبی هستم یه پوکی میزنم.» غیر سیگاری‌ها را عقب افتاده می‌داند. می‌گوید: « پیش بابا و مامانم هم سیگار می‌کشم. مگه چیه؟»
قلیان اعتیاد آور
با هم در قهوه خانه نشسته‌اند. مشخص است دوستی‌شان از نوع هم دانشگاهی‌ها است. قلیان می کشند و دودش را به صورت هم فوت می‌کنند، گویی تفریحشان است. زینب ۲۷ ساله و آتنا ۲۳ ساله. نوع پوشش آنها الگوبرداری از هنرمندان غربی است. زینب جمله می‌گوید: از پانزده سالگی و پای قلیان دائیش دود گرفته است. حالا دوازده سال است که قلیان می کشد. از عطر ها و طعم‌های قلیان می‌گوید. از اینکه کدام طعم بهتر است. آتنا اما از خاطره قلیانی شدنش اینطور م گوید: اولین بار که قلیان کشیدم خیلی اذیت شدم، اما کم کم عادت کردم. عادتی که منجر به اعتیادش به قلیان شد. می‌گوید: «به گمونم با فراز بود که اومدم قلیون سرا… دو سیخ جیگر و قلیان . حالا شش ماهه عادتم شده کام گرفتن ازش»
اگر سیگار مضره، پس چرا می‌فروشند؟!
کنار دکه سیگار فروشی ایستاده هستند و دو نخ سیگار می خرند. به سنشان می‌خورد که حدودا سیزده ساله تا چهارده ساله باشند. می‌گویند: دبیر نداشتند و به همین خاطر حالا در خیابان هستند. از رفتارشان پیداست که سیگار کشیدن را نشانه مرد شدن و روشنفکری می‌دانند و می‌گویند: « اگر سیگار مضره، پس چرا می‌فروشند؟!»
رفیقان نا اهل
خانه دار است. می‌گوید دو فرزند پسر دارد و از شرایط جامعه می‌ترسد. از منع قلیان در قهوه خانه‌ها ومکان های عمومی و بسیاری از بر زمین مانده‌ها حرف می زند. از گرانی گرفته تا آمار بالای بیکاری. ادامه می‌دهد: وقتی پسرهام بیکار هستند، به طبع ازدواج نمی‌کنند و به سراغ رفقای نا اهل می‌روند. این‌ها بخش انکار ناپذیر جامعه است. آمارهای بدست آمده از تحقیقات درزمینه مصرف قلیان حاکی از آن است که با وضعیت عادی و قابل قبولی مواجه نیستیم. برخی از مطالعات نشان می دهد که روند شیوع مصرف دخانیات و از جمله قلیان در طی چند سال گذشته تا دو برابر افزایش داشته و در این میان روند مصرف قلیان در بین خانم‌ها رواج بیشتری داشته است.
بالغ بر ۶ هزار میلیارد تومان هزینه، صرف درمان بیماری‌های ناشی از مصرف مواد دخانی
سارا احمدی، فوق تخصص بیماری‌های ریه در این باره با بیان اینکه بر اساس مطالعات صورت گرفته، قلیان فراورده‌ای است که نیمی از مردان ایرانی و ۳۷ درصد از زنان، آنرا تجربه کرده اند، به جمله می‌گوید: در مطالعه ای که از سوی مرکز تحقیقات پیشگیری و کنترل دخانیات انجام شده است ۲۳درصد سیگاری‌ها حداقل یکبار در هفته قلیان مصرف می‌کنند، این رقم در غیر سیگاری‌ها ۲۵درصد است. این بدین معناست که غیر سیگاری‌ها حتی بیشتر از سیگاری ها در حال مصرف قلیان هستند. وی با بیان اینکه امکان مصرف دخانیات در کودکانی که والدین سیگاری دارند سه برابر بیشتر از کسانی است که والدین غیرسیگاری دارند، اظهار می‌کند: بر طبق نظر کارشناسان پزشکی ۶۶ درصد برونشیت و سرطان ریه، ۱۲ درصد بیماری‌های قلبی و عروقی و ۳۸ درصد بیماری‌های حاد تنفسی در جهان ناشی از مصرف دخانیات است.
این پزشک با بیان اینکه بار مالی ناشی از مصرف دخانیات نیز خود داستان جداگانه‌ای دارد بطوریکه مطابق آمارهای وزارت بهداشت، سالانه بالغ بر ۶ هزار میلیارد تومان هزینه، صرف درمان بیماری‌های ناشی از مصرف مواد دخانی در کشور می‌شود، عنوان می‌کند: گرایش به قلیان بین مردم افزایش چشم گیری داشته است، این در حالی بوده که برخلاف تصور مصرف کنندگان، مضرات آن بیش از سیگار است.
احمدی با بیان اینکه قليان داراي ۴۰۰۰ هزار ماده سمي و ۷۰ ماده سرطان زاست و هر بار مصرف قلیان به طور میانگین برابر با مصرف ۸۰ تا ۱۰۰ نخ سیگار است، م گوید: متاسفانه مردم باورهای غلطی داشته و می‌پندارند که نیکوتین موجود در قلیان در جریان گذار از آب حل می‌شود، در حالی که نیکوتین موجود در قلیان بسیار مضرتر است. وی با بیان اینکه مهمترین مساله‌ای که به عنوان یکی از دلایل گرایش به مصرف دخانیات عنوان می‌شود مساله بیکاری است، خاطر نشان می‌کند: نبود سیاست اجتماعی مدون در این رابطه از جمله مهم ترین مشکلات این حوزه است که باید نسبت به حل آن اقدام کرد.
