بعداز انقلاب سال ۵۷ و تغییرات بوجود آمده در سطوح مختلف کشور، همچنین تعطیلی یکساله لیگ و تمرکز مدیران جدید بر مسایل مهمتر، فوتبال ایران دچار مشکلاتی شده بود و حتی زمزمه عدم شرکت در مسابقات جام ملتها نیز شنیده می‌شد اما قهرمانی در دوره قبل و رژه تیمها باعث شد تا ایران به این […]

بعداز انقلاب سال ۵۷ و تغییرات بوجود آمده در سطوح مختلف کشور، همچنین تعطیلی یکساله لیگ و تمرکز مدیران جدید بر مسایل مهمتر، فوتبال ایران دچار مشکلاتی شده بود و حتی زمزمه عدم شرکت در مسابقات جام ملتها نیز شنیده می‌شد اما قهرمانی در دوره قبل و رژه تیمها باعث شد تا ایران به این مسابقات اعزام شود.
هفتمین دوره جام ملتهای آسیا به میزبانی کویت برگزار می‌شد و حسن حبیبی کاپیتان ایران در جام ملتهای ۱۹۶۸ به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب گردید. این مسابقات در ۲گروه پنج تیمی قرعه‌کشی و گروه‌ها بر همین اساس تعیین شدند.
در گروه A، ایران، سوریه، چین، کره شمالی و بنگلادش به مصاف یکدیگر می رفتند و در گروه B نیز تیمهای کره جنوبی، کویت، مالزی، قطر و امارات با هم به رقابت می‌پرداختند.
هفتمین جام ملتهای آسیا، ۲۴ شهریور ۱۳۵۹ در ورزشگاه صباح السالم شهر کویت آغاز شد. درمسابقات گروه A ابتدا ایران با تساوی بدون گل مقابل سوریه متوقف شد سپس در دومین مسابقه خود نیز علیرغم گلزنی بهتاش فریبا و حمید علیدوستی در برابر چین به نتیجه‌ای بهتر از تساوی ۲ بر ۲ دست نیافت، اما در ۳۱ شهریور ۵۹ با یک پیروزی پر گل ۷ بر صفر بنگلادش را درهم کوبید، بهتاش فریبا با چهار گل، عبدالرضا برزگری با دوگل و حسن روشن با یک گل، گلزنان ایران در این مسابقه بودند. اما شیرینی این برد پرگل با حمله نظامی عراق به ایران در همان روز تلخ شد. قطع شدن راه‌های ارتباطی و پخش مکرر اخبار جنگ از تلویزیون کویت اردوی ایران را کاملا بهم ریخت و تمرکز بازیکنان را از آنها گرفت، آنها برای گرفتن خبر از خانواده خود ناچار به سفارت ایران در کویت رفتند. شهادت برادر حسن روشن و ترک اردو توسط ایشان اوضاع را بیش از پیش آشفته کرد. ایران در آخرین بازی مرحله گروهی با گلهای حمید علیدوستی، ایرج دانایی‌فرد و بهتاش فریبا توانست با نتیجه ۳ بر ۲ کره شمالی را شکست دهد و با این نتیجه به عنوان تیم اول راهی مرحله نیمه‌نهایی شود، کره شمالی نیز دومین تیم صعود کننده گروهA لقب گرفت.
در گروه B نیز به ترتیب کره‌جنوبی و کویت میزبان توانستند به مرحله نیمه‌نهایی صعود کنند.
ایران در مرحله نیمه نهایی باید به مصاف کویت میزبان می‌رفت. کویتی‌ها برای برهم زدن آرامش تیم ملی دست به کار شدند، تمامی شبکه‌های تلویزیونی کویت تصاویر حملات موشکی و زمینی عراق به ایران را به نمایش گذاشتند. استرس، دوری و بی خبری از خانواده‌ها، قطع راه‌های تماس با ایران تمامی بازیکنان را دچار مشکل کرده بود. آنها تا پاسی از شب بوسیله رادیو اخبار جنگ را دنبال می‌کردند.
یکشنبه ۶ مهر ۱۳۵۹ تیم ملی در حضور ۲۰هزار تماشاگر کویتی به مصاف میزبان رقابتها رفت. نیمه اول بازی با تساوی بدون گل همراه بود اما در نیمه دوم این کویتی‌ها بودند که ابتدا در دقیقه ۶۳ و سپس در دقیقه ۸۵ به گل رسیدند و تک گل دقیقه ۹۰ حسین فرکی نیز نتوانست مانع از شکست ایران شود. تیم ملی بعداز سه دوره قهرمانی پیاپی راهی بازی رده بندی شد. کره جنوبی نیز با غلبه بر همنام شمالی خود حریف کویت در فینال شد.
در دیدار رده بندی که در مهر ۵۹ برگزار گردید ایران توانست با گل‌های بهتاش فریبا در دقیقه ۴۹ و حسین فرکی در دقایق ۶۶ و ۷۶ با نتیجه ۳ بر صفر شکست دهد. کویت با پیروزی در مقابل کره جنوبی قهرمان شد.
تیم ملی به علت تحریم هوایی برای بازگشت اجازه استفاده از هواپیما را پیدا نکرد. آنها به صورت زمینی و با اتوبوس ابتدا از کویت به اردن سپس به سوریه و دست آخر از آنجا به ترکیه عزیمت کرده و از طریق مرز بازرگان وارد ایران شدند.
تلاطم جنگ چهارمین قهرمانی را از ما گرفت.