هومن حکیمی دبیر گروه فرهنگی همان‌طور که می‌دانید، الآن جام ملت‌های آسیا در کشور ملعون امارات درحال برگزاری‌ست و اگر هم نمی‌دانید، مشکل خودتان است ولی بدانید که تیم ملی در بازی اول، متاسفانه با ۵ گل تیم ملی «یمن» را در هم کوبید که بر اساس نظریه جناب دکتر «مسعود ده‌نمکی»، کار درستی نبود! […]
هومن حکیمی
دبیر گروه فرهنگی
همان‌طور که می‌دانید، الآن جام ملت‌های آسیا در کشور ملعون امارات درحال برگزاری‌ست و اگر هم نمی‌دانید، مشکل خودتان است ولی بدانید که تیم ملی در بازی اول، متاسفانه با ۵ گل تیم ملی «یمن» را در هم کوبید که بر اساس نظریه جناب دکتر «مسعود ده‌نمکی»، کار درستی نبود! بر همین اساس (یعنی اساس ده‌نمکی!) تحلیل می‌کنیم که چرا تیم ملی نباید قهرمان امسال آسیا بشود و اصلا هم مهم نیست که امسال، تیم ما خیلی خوب است و بعد از ۴۵ سال می‌توانیم قهرمان شویم و اصولا فوتبال، فوتبال است و بسکتبال نیست و کاراته هم نیست و سیاست و اینها نباید اینقدر قاتی‌اش بشود چون وقتی مسعودخان ده‌نمکی یک چیزی می‌گوید، حتما پشتش به آدم‌هایی گرم است…، ئه ببخشید، منظورم این است که حتما پشتش، بررسی و تحلیل خوابیده است و درست است!
تحلیل بازی با «ویتنام»
البته خدا شاهد است که وقتی این مطلب را می‌خوانید، بازی تمام شده است چون خدا شاهد است که الآن که دارم می‌نویسم، چند ساعتی به شروع بازی ایران با ویتنام مانده است! و امیدواریم که تیم ملی بازی را نبرد و مساوی کند یا اگر هم می‌برد، یک بر هیچ ببرد! چرا؟ چون درست است که ما با ویتنام جنگ و مسأله‌ای نداشتیم ولی ویتنام با آمریکا جنگ و مسأله داشت و ما هم که کلا با آمریکا مسأله داریم (البته بیشتر، آمریکا با ما مسأله دارد!) پس نباید ویتنام را با اختلاف گل بالا ببریم چون آنها سال‌ها در جنگ با آمریکای ملعون، سختی کشیده‌اند!
تحلیل بازی با «عراق»
بله بله، ما الآن با کشور عراق، دوست و برادر و همسایه می‌باشیم هرچند، چند سال قبل که دوست و برادر نبودیم که و فقط همسایه بودیم! مرگ بر «صدام» یزید کافر که خیلی هم دلمان خنک شد که اونجوری مثل موش خرما توی سولاخی پیداش کردن و اینها! ضمن اینکه کشور عراق درست است که چند سال دهن مهن ما را… اذیت کرد و ما هم دهن مهنشان را حسابی و با دست خالی… اذیت کردیم، ولی آنها چند سالی را بعدا با آمریکا و کویت جنگیدند و خب هر که دشمن آمریکا باشد، دوست ما هست پس ما نباید عراق را ببریم و در بدترین حالت باید با آنها مساوی کنیم!
تحلیل بازی با اولین حریفمان در مرحله حذفی
از آنجایی که ما یمن را بردیم و ویتنام را هم و احتمالا علی‌رغم این همه دلیل که برایتان آورده‌ام، عراق را هم متاسفانه می‌بریم (فقط خدا کند که بیشتر از یک گل به آنها نزنیم!) پس از گروهمان به‌عنوان تیم اول صعود خواهیم کرد و طبق پیش‌بینی‌ها و براساس نتایجی که تیم‌های دیگر تا به حال گرفته‌اند ممکن است به «قطر» یا «لبنان» یا «عمان» یا «ترکمنستان» برخورد کنیم در مرحله یک‌هشتم نهایی!
خب، قطر که تکلیفش معلوم است؛ اینها الآن برادران عزیز ما می‌باشند و از طرف امارات و عربستان و آمریکا تحت فشار هستند و دور از مردانگی و لوطی‌گری‌ست که آنها را ببریم و حذف کنیم! اگر هم خدای نکرده باز تیم ملی به حرف ما گوش نکرد و آنها را برد، باید حتما در ۹۰ دقیقه با آنها مساوی کند و در ضربات پنالتی آنها را ببرد که خیلی به روحیه‌شان آسیب وارد نشود! لبنان و عمان، البته خیلی برایمان به اندازه قطر مهم نیستند ولی بالاخره برادران عمانی ما مثل «لیمو امانی» هستند و درست است که به تنهایی دوست‌داشتنی نیستند ولی در قورمه‌سبزی خیلی کاربرد دارند پس هوای آنها را هم داشته باشیم، جای دوری نمی‌رود و یک جاهایی می‌توانند واسطه ما باشند و اینها!
لبنان هم که دیگر خیلی مشخص است که در منطقه‌ای زندگی می‌کند که از این ملعون عوضی، «اسرائیل» آسیب می‌بیند پس ناموسا اگر با لبنان بازی کردیم، باید ۲ بر یک آنها را ببریم (باختن به لبنان را قبول داریم که درست نیست!) اما در مورد ترکمنستان، نظر خاصی نداریم و هر چی مجمع تشخیص…، چیز، مجمع عمومی فدراسیون فوتبال تشخیص داد، ما هم قبول داریم!
تحلیل بازی با حریفمان در مرحله یک‌چهارم نهایی
این بچه‌های تیم ملی؛ کور شده‌ها، نمی‌دانم چرا به حرف ما گوش نمی‌کنند و وارد این مرحله شده‌اند! اینجا هم طبق احتمالات ممکن است به «چین» یا «استرالیا» یا «قطر» یا «عربستان» برخورد نماییم! در مورد قطر که قبلا گفتیم نظرمان را، استرالیا هم خیلی مهم نیست اما چون اخیرا تعدادی از فرزندان ژن خوب برخی مسئولان ما رفته‌اند استرالیا و در آنجا دارند به ترک اعتیاد…، ای وای، اشتباه تایپ کردم، منظورم این است که دارند ادامه تحصیل می‌دهند تا «تسهیلاتشان» را ترک نکنند، پس بهتر است آنها را با تک گل «خداداد عزیزی» ببریم و تمام!
در مورد چین که اصلا بحثی با هم نداریم و باید حتما و قطعا با نتیجه قاطع ۳ بر صفر به آنها بباخیم تا در تنگناها، آنها همچنان دست ما را بگیرند و از ما نفت بخرند و به جایش چوب آلاسکا و عروسک‌های سارا و دارا و بیسکوییت برقی با طعم‌ها و رنگ‌های متنوع و در اندازه‌های مختلف و غیره به ما بپردازند تا اقتصاد ما از شکوفایی و رونق، نیفتد! ضمن اینکه خدا وکیلی خودتان قضاوت کنید؛ اینکه ما قهرمان شویم و دل ۵۵ میلیون نفر شاد شود (چون بقیه، یا اهل فوتبال نیستند یا نوزاد و کودک هستند یا تعصبی به تیم ملی ندارند!) بهتر است یا چین قهرمان شود و دل حدود یک میلیارد نفر شاد شود؟!
اما می‌رسیم به عربستان! این، تنها بازی و موردی‌ست که ما دلمان می‌خواهد بچه‌های تیم ملی بزنند دهنشان را … بدهند و لت و …شان کنند و با تریلی ۱۸ چرخ از روی …شان رد بشوند و اینها! ما باید عربستان را ۶ تایی کنیم اما نباید بعد از زدن گل ششم، با انگشتانمان عدد ۶ را نشان بدهیم چون کار خوبی نیست و مثل این می‌ماند که در پمپ‌بنزین سیگار بکشیم! به امید آن روز!
تحلیل بازی نیمه‌نهایی
ای دهانتان سرویس! هر چی گفتیم شما کار خودتان را کردید و رسیدید به نیمه‌نهایی که! بچه‌های امروز خیلی بی‌تربیت شده‌اند و اصلا به حرف بزرگ‌ترهایشان گوش نمی‌کنند!
خب ما احتمالا در مرحله قبلی به عربستان نخوردیم و حدس می‌زنم که در نیمه‌نهایی به آنها می‌خوریم پس همان‌هایی را که در قسمت قبلی این متن نوشتم، دوباره «تَکرار» می‌کنم؛ با تاکید بر این نکته که چون اینجا نیمه‌نهایی و حساس‌تر است، جوری باید آنها را له کنیم که دیگر زنان عربستانی نتوانند بروند ورزشگاه یا رانندگی کنند و اینها!
اینجا البته شاید به «ژاپن» هم بخوریم که من حرفی ندارم و برای تیم ملی آرزوی صبر جمیل می‌کنم و اینکه خداوند انشاالله روح همه بچه‌های تیم ملی، علی‌الخصوص «کارلوس کیروش» را قرین رحمت بنماید!
تحلیل بازی فینال
لامصّب اگر این‌طوری بشود و بعد از تمام این حرف‌هایی که زدیم و تحلیل‌هایی که کردیم، باز هم تیم ملی به فینال برسد، که ما باید فرار مغزها بکنیم و برویم با جیب خالی در کانادا پناهنده بشویم که! متاسفانه اگر به فینال برسیم احتمالا به «امارات» یا «کره‌جنوبی» یا «ازبکستان» خواهیم خورد که خدا کند به امارات نخوریم چون ما از آنها بیزاریم و در این صورت، دوست داریم که آنها را له و لورده کنیم اما اگر این اتفاق بیفتد یعنی که تیم ملی ما قهرمان می‌شود و این، با اصول کلی ما در تضاد می‌باشد! پس بیایید همگی دعا کنیم که اگر ایران به فینال رسید زبانمان لال، امارات نرسیده باشد!
ازبکستان هم البته خداراشکر خیلی بعید است به فینال برسد ولی اگر رسید، به هرحال اینها یک زمانی تحت‌تاثیر «سوسیالیسم» و «لنین» و این جور چیزهای بد و ناپسند بودند و تازه دارند نفس می‌کشند و از زندگی لذت می‌برند، پس با باخت به آنها در فینال، دلشان را شاد کنیم و به روحیه‌شان برای ادامه این زندگی نکبتی، بیفزاییم!
اما کره‌جنوبی؛ ما هر چه فکر کردیم دیدیم نه با آنها تا به حال مشکل بزرگی داشتیم و نه قبلا با آنها جنگیده‌ایم و درست است که آنها دیگر در صادر کردن لوازم‌خانگی به کشور ما گندش را درآورده‌اند و اخیرا هم برای خریدن نفت از ما بازی درآورده‌اند ولی کلا آدم‌های بدی نیستند و معمولا هم در رفاه زندگی می‌کنند! خلاصه داشتیم ناامید می‌شدیم از آوردن دلیل برای اینکه در فینال به آنها ببازیم که ناگهان یکی از دوستان، به درستی اشاره کرد که در زمانی که «یانگوم» آن همه سختی می‌کشید تا عمل «سزارین» را کشف بنماید چقدر مورد هجمه و تخریب و تهمت واقع شد و مردمان کره‌جنوبی چقدر سختی می‌کشیدند تا به شکل طبیعی زایمان کنند یا در زمانه‌ای که «جومونگ؛ این جوان رعنا، یک‌تنه مقابل ددمنشان عالم و شبه جزیره کره، ایستادگی می‌کرد و مردم، ریشه گیاه «جنسینگ» (یا «جینسینگ») می‌خوردند تا کمی زنده بمانند، شما کجای کار بودی آقای کیروش؟! ضمن اینکه ما یک‌بار در زمان مربی‌گری استاد «مایلی‌کهن» آنها را ۶تایی کردیم و باعث شدیم که دل مربی‌شان بشکند و مردک خرس گنده، زار زار گریه کند که حتما قبول دارید که دل شکستن هنر نمی‌باشد و الآن موقع جبران می‌باشد! پس لازم است که به خاطر این همه مشقت که ملت کره‌جنوبی برای رسیدن به اینی که الآن هستند، کشیده‌اند و به پاس احترام به آزادی، به آنها در فینال ببازیم!
پ.ن: لازم به ذکر است که اینها همه براساس آمار و احتمالات است و ما و استاد مسعود ده‌نمکی خیلی امیدواریم که تیم ملی حتی از گروهش هم صعود نکند و اینها!
