دعوا بخش جدایی ناپذیر بازی های کودکانه است. گاهی فقط یک جر و بحث مختصر است و گاهی هم به یک جنگ تمام عیار تبدیل می شود. دعوا بر خلاف ظاهرش زیاد هم چیز بدی نیست. کودک هنگام دعوا می فهمد دیگران سلیقه های متفاوتی دارند و قرار نیست همه چیز به میل او […]
دعوا بخش جدایی ناپذیر بازی های کودکانه است. گاهی فقط یک جر و بحث مختصر است و گاهی هم به یک جنگ تمام عیار تبدیل می شود. دعوا بر خلاف ظاهرش زیاد هم چیز بدی نیست. کودک هنگام دعوا می فهمد دیگران سلیقه های متفاوتی دارند و قرار نیست همه چیز به میل او باشد. او در مقابل حریفی قرار می گیرد که اصلاً از خواسته اش کوتاه نمی آید. او زور گویی دیگران را تجربه می کند و برای مقابله با آن فکرش را به کار می اندازد و…
وظیفه والدین هنگام دعوا کردن کودکان چیست؟
بهتر است تا وقتی کار به زد و خورد جدی و خطرناک کشیده نشده است وارد معرکه نشویم. بچه ها در این لحظات در حال یادگیری درسهای بزرگی برای زندگی و آینده خودشان هستند. پس آنها را در کلاس درسشان و اتاق مطالعه شان، تنها می گذاریم و از دور زیر نظر می گیریم. اما اگر کار به خشونت کشیده شد، باید بچه ها را از هم جدا کنیم تا آرام شوند. بچه ها بر خلاف ما بزرگترها اختلافات را زود فراموش می کنند و ساعتی بعد بدون اینکه کینه ای به دل داشته باشند دوباره مشغول بازی می شوند. پس هیچ نیازی به شناسایی مقصر و محکوم کردنش نیست. اگر چه این کار عادلانه تر به نظر می رسد، اما در دنیای کودکان فقط مسئله را پیچیده تر می کند. وقتی فرزند خردسال شما کودک دیگری را کتک زد، فوراً آن کودک را در آغوش بگیرید و نوازش کنید. با این روش فرزند شما احساس می کند بخشی از توجه شما را به خاطر کاری که انجام داده از دست داده است. بچه های خشن و پرخاشگر را باید با تذکر جدی از فرزندتان دور کنید تا جرأت نکند آسیبی به فرزند شما برساند. در صورت امکان مشکل را با پدر و مادرش یا مربیان مهد و مدرسه مطرح نمایید.
