صنعت مد بعد از نفت، آلوده‌ترین صنعت دنیا است. میزان گاز گلخانه‌ای که صنعت مد تولید می‌کند از مجموع میزان گاز گلخانه‌ای صنعت کشتیرانی و هواپیمایی بیشتر است. هر ساله نیز هزار تن لباس دور انداخته می‌شود که ۹۵ درصد آنها قابلیت بازیافت دارد ولی با این وجود تولیدکنندگان پوشاک از آنها استفاده نمی‌کنند و […]
صنعت مد بعد از نفت، آلوده‌ترین صنعت دنیا است. میزان گاز گلخانه‌ای که صنعت مد تولید می‌کند از مجموع میزان گاز گلخانه‌ای صنعت کشتیرانی و هواپیمایی بیشتر است. هر ساله نیز هزار تن لباس دور انداخته می‌شود که ۹۵ درصد آنها قابلیت بازیافت دارد ولی با این وجود تولیدکنندگان پوشاک از آنها استفاده نمی‌کنند و مواد جدیدی را تولید و آلودگی بیشتری را به محیط زیست وارد می‌کنند.
به گزارش ایسنا، چند سالی است که آلودگی‌های محیط زیستی تولید پوشاک مورد توجه تولیدکنندگان آن و دوستداران محیط زیست قرار گرفته است. به همین دلیل در صنایع پوشاک، موضوع مد پایدار یا مد سازگار با محیط زیست مطرح شده است. مد سازگار با محیط زیست یا مد دوستدار محیط زیست به نوعی از طراحی مد گفته می‌شود که بر اساس تمامی مبانی و اصول اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی پایه‌گذاری شده است. این نوع از مد، قسمتی از سیاست طراحی پوشاک سازگار با محیط زیست است که در آن اولویت با تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم تولید پوشاک بر محیط با هدف به حداقل رساندن تاثیرات مخرب این فرآیند بر محیط زیست است.
برای اولین بار در جهان در سال ۲۰۱۱، یک برند انگلیسی سعی کرد تا تاثیرات مخرب تولید پوشاک بر محیط زیست را به حداقل برساند و محصولاتی تولید کند که زیست تخریب‌پذیر باشند البته این برند پیش از این از پوست حیوانات و چرم برای تولید محصولاتش استفاده نمی‌کرد.
پس از آن برندهای دیگری که از جمله برندهای گران‌قیمت در دنیا هستند و افراد معروفی (سلبریتی‌ها) از محصولات آنها استفاده می‌کنند، سعی کردند که حفظ محیط زیست را در تولید محصولات خود در اولویت قراردهند. یکی از این برندها سال گذشته ۳۰۰۰ تکه پارچه جین قدیمی و مصرف‌شده را جمع‌آوری و با آن محصولات جدید تولید کرد. یکی دیگر از کارخانه‌های بزرگ تولید پوشاک در جهان از سال ۲۰۱۳ از مشتریان خود خواست تا لباس‌هایی را که دیگر استفاده نمی‌کنند به یکی از نمایندگی‌های این برند تحویل دهند تا از آنها در فرایند تولید مجدد استفاده شود.
دو برند معروف دیگر در دنیا نیز تعهد داده‌اند که تا سال ۲۰۲۰ هیچ پارچه و لباسی را به سطل زباله نیندازند و از آنها در فرایند تولید مجدد بهره می‌برند. برندهای دیگری نیز در سطح دنیا هستند که از مواد بازیافتی غیر پارچه‌ای مانند پلاستیک‌ها در فرایند تولید پوشاک استفاده می‌کنند.
استفاده از بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در صنعت مد و پوشاک
در این راستا مهدی نوری – کارشناس مد و طراح لباس- در گفت و گو با ایسنا درباره آسیب‌های زیست محیطی تولید پوشاک توضیح می‌دهد: تقریبا از یک چهارم آفت کش‌های جهان و بیش از ۱۰ درصد سموم کشاورزی برای تولید پنبه غیرارگانیک – که از مواد اولیه تولید نیمی از پوشاک در جهان است – استفاده می‌شود. بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در صنعت مد و پوشاک کاربرد دارند که مقصد نهایی تمام این مواد جایی نیست جز خاک و آب‌های زیر زمینی و آب‌های جاری.
برای تولید یک شلوار جین ۲۰ هزار لیتر آب نیاز است
از سوی دیگر پنبه و کتان از جمله گیاهانی هستند که برای پرورش آنها به آب زیادی نیاز است. به گفته این کارشناس مد، خیلی غیر قابل تصور نیست که بگوییم برای تولید یک دست تیشرت و شلوار جین نزدیک به ۲۰ هزار لیتر آب و برای تولید یک جفت کفش چرم تقریبا ۸۰۰۰ لیتر آب نیاز است.
۷۰ درصد از کربن منتشر شده در جهان از تولید پوشاک به وجود می‌آید
نوری با اشاره به رنگ‌های متنوعی که در تولید پوشاک از آنها استفاده می‌شود، اظهارمی‌کند: از آن‌جایی که خیلی از رنگ‌های مورد استفاده در این صنعت ارگانیک نیستند و خواص صنعتی دارند آلودگی زیادی را وارد طبیعت می‌کنند. ۷۰ درصد از مقدار کربن منتشر شده در جهان از تولید پوشاک به وجود می‌آید البته کار به اینجا ختم نمی‌شود. پس از تولید و استفاده از پوشاکی که با صرف هزینه‌های زیست‌محیطی فراوان به بازار مصرف راه پیدا کرده‌اند، با حجم بسیار زیادی از پوشاکی روبرو می‌شویم که حالا تبدیل به زباله شده‌اند و قابل تجزیه نیستند و طبیعت را با سیل انبوهی از آلودگی‌های تازه مواجه می‌کنند بنابراین صنعت پوشاک از زمان تولید تا زمان پخش بین قاره‌ای و حتی زمان دفع محصولات استفاده شده به مثابه یک نابودگر عمل می‌کند.
