شهمیرزاد در فاصله حدود ۲۴ کیلومتری از سمنان، مرکز استان و در شهرستان مهدیشهر با آب و هوایی کوهستانی واقع شده است و این شهرستان در بیشتر روزهای فصل زمستان پوشیده از برف و دارای آب و هوایی سرد و زمستانی است. به شهمیرزاد سرزمین تک درخت‌ها می گویند، جایی که درختانش مهریه دخترانش می‌شود […]
شهمیرزاد در فاصله حدود ۲۴ کیلومتری از سمنان، مرکز استان و در شهرستان مهدیشهر با آب و هوایی کوهستانی واقع شده است و این شهرستان در بیشتر روزهای فصل زمستان پوشیده از برف و دارای آب و هوایی سرد و زمستانی است. به شهمیرزاد سرزمین تک درخت‌ها می گویند، جایی که درختانش مهریه دخترانش می‌شود تا به برکت ازدواجی مقدس همیشه پایدار بماند؛ بهشت گمشده‌ای وسط کویر است و شهری که درختان گردوی بلند و بالایش به جنگل بالای سرش کنایه می‌زند از زیبایی. شهری میان کویر مرکزی اما با طبیعتی بکر و بلبلانی که در بلبل دره با نوایی همیشگی می‌خوانند.
انگار اینجا تافته جدا بافته از کویر است. گویی سرابی است با پایانی خوش. این جا شهمیرزاد است. سرزمینی ناشناخته که می‌تواند پهلو به پهلوی زیباترین شهرهای دنیا قدم بزند و سرش را بالا بگیرد تا همچنان نگین کویر باشد. سرزمین درخت‌های گردو،بلبل دره،چشمه سر و کمان رستم. این جا پر است از کوچه باغ‌ها با جوی‌های آب روان.
شهری روستایی که هنوز می‌توان صدای بلبل‌ها را وقتی خورشید شهر را روشن می‌کند، شنید و با صدای کلاغ‌ها برای آفتاب غروب دست تکان داد. شهمیرزاد با همه شهرهایی که دیده‌اید فرق می‌کند. آرامشی با رود و بادی که میان درخت‌های گردو می‌وزد، پخش می‌شود در همه شهر و جان می‌دهد به خانه‌های گلی قدیمی و به کوچه باغ‌ها و آدم‌هایش.
بنا به روایت تاریخ طبرستان نام قدیم شهمیرزاد، شهمار، سهار، شهار و شامار ذکر شده است. دراین کتاب‌های تاریخی درباره شهمیرزاد نوشته‌اند که این شهر آبادترین شهر حکومت طبرستان بود و مسجد جامع منحصر به فردی که هم‌اکنون نیز دایر است، در آن وجود داشت.
از این روایت‌های تاریخی چنین استنباط می‌شود که شهمیرزاد دارای قدمت ۳۰۰۰ ساله است که حتی قبل از مهاجرت آریایی‌ها به ایران منطقه‌ای آباد بوده و وجود چشمه‌سارهایی به نام ارشک و اشکش که از نام‌های دوران اشکانی است، قدمت شهمیرزاد و آبادی آن را از دوران اشکانیان و حتی قبل از آن را تایید می‌کند.
کوچه‌ها وخیابان‌های شیب‌دار شهر پر است از چنار و سپیدار و گردو. حتی در حاشیه خیابان‌ها می‌توان درخت گردوو سیب دید. درختان گردوی کهنسال سر به آسمان ساییده و بیدهای مجنون و تبریزی در هر فصلی هوش از سر مسافر می‌ربایند. درخت‌ها هنوز گردو می‌دهند و تبریزی‌ها و سپیدارها در هر فصلی دست به کار رنگ آمیزی طبیعت می‌شوند.حالا که زمستان آمده با همان تک و توک برگ‌های زرد و نارنجی هم منظره زیبایی درست کرده‌اند. شهمیرزاد پر از باغ است. باغداری و کشاورزی یکی از منابع مهم درآمد این مردم است. هنوز هم گردوهای شهمیرزاد برای خودشان کلی اسم و رسم در بازار این محصول دارند. سیب، آلو، زرد آلو و گلابی‌هایش هم تعریفی است.
شهمیرزاد در شمال شهر سمنان و در ۲۰ کیلومتری کویر مرکزی است. با اینکه سمنان شهری کویری و یکی از استان‌های گرم ایران است اما شهمیرزاد فقط با ۲۰ دقیقه اختلاف رانندگی با ماشین طبیعتی بی‌نظیر و دلنشین دارد. کمی که از سمنان به سمت شمال بروید و بیابان را پشت سر بگذارید زمین‌های کشاورزی و درخت‌های بلند گردو تکه‌ای از بیابان همه سرها را به سمت خود می‌چرخاند. پارادوکسی عجیب از رنگ‌ها. جایی که ناگهان خاکی بیابان همه می‌شود سبزی طبیعت. ناگهان داغی کویر و آفتاب جای خودش را به سایه و جوی آب و صدای بلبل و پرنده‌های بی‌نظیر می‌دهد.
