اختلال شخصیت مرزی ( Borderline Personality Disorder ) عموما با علائم و نشانه هایی مانند ناپایداری حالت عاطفی و خلق آن ها، بی ثباتی در روابط با دیگران، مشکل در کنترل احساسات برای مثال خشم و … شناخته می شود. پیش از هر چیز نشانه های رفتاری افراد مبتلا به این اختلال را با هم […]
اختلال شخصیت مرزی ( Borderline Personality Disorder ) عموما با علائم و نشانه هایی مانند ناپایداری حالت عاطفی و خلق آن ها، بی ثباتی در روابط با دیگران، مشکل در کنترل احساسات برای مثال خشم و … شناخته می شود.
پیش از هر چیز نشانه های رفتاری افراد مبتلا به این اختلال را با هم مرور می کنیم:
هراس از رها شدن
البته هراس و واهمه برای از دست دادن عزیزان حسی طبیعیست، برای مثال ترس از دست دادن پدر و مادر یا نا خوشایند بودن ترک شدن از طرف شریک زندگی. این ترس غریزی زمانی از طبیعی بودن خارج می شود و به عنوان نشانه ای از رفتار های مبتلایان به اختلال مرزی شناسایی می شود که به شکلی اغراق شده بروز کند و روند طبیعی زندگی را مختل می کند.
رفتارهای پر خطر
بیشتر این افراد خیلی زود از روند معمول زندگی خسته می شوند و تمایل به رفتارهای پر خطر برای اضافه کردن هیجان به زندگی مانند مصرف مواد مخدر یا محرک، روابط جنسی پر خطر یا قمار در آن ها بیش تر از دیگر افراد است.
آسیب زدن به خود، خودزنی و خود کشی
البته بیشتر مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی برای فرار از تنها گذاشته شدن از تهدید به خودکشی همانند یک سلاح استفاده می کنند اما این موضوع به این معنی نیست که هرگاه این افراد حرف از خودکشی زدند، بلوف می زنند. در حقیقت با توجه به آمار که حاکی از مرگ ۸ درصد این افراد از طریق خودکشیست، تهدید به خودکشی از طرف مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی باید به شدت جدی انگاشته شود. لازم به ذکر است اعتیاد به مواد مخدر یا ابتلا به افسردگی احتمال خودکشی را در این افراد بالا می برد.
اختلال شخصیت مرزی چگونه به وجود می آید؟
اختلال شخصیت مرزی در مرز بین روان پریشی و روان نژندی دسته بندی می شود و همانند دیگر مشکلات مربوط به روان، نمی توان به آسانی یک دلیل برای بروزش بیان کرد. اما به طور کلی می توان این عوامل را در بالا رفتن شانس ابتلا به این اختلال موثر دانست:
رابطه با والدین در کودکی
ژنتیک و سابقه خانوادگی
تجربه آزار فیزیکی یا جنسی توسط اعضای خانواده
تجربه طلاق والدین یا رها شدن از نظر عاطفی در کودکی
درمان اختلال شخصیت مرزی:
همان گونه که پیش تر هم اشاره شد، اختلال شخصیت مرزی هم مانند دیگر اختلالات و مشکلات حوزه روان به آسانی قابل ردیابی و درمان نیست. جدا از دارو درمانی که حتما باید توسط متخصص و بعد از جلسات معاینه فشرده و پیچیده تجویز شود، درمان این اختلال از طریق روان درمانی نیازمند صرف انرژی و زمان است. این اختلال یک روزه به وجود نیامده و انتظار بهبود آنی، انتظاری بیهوده است. در ادامه در رابطه به یک روش درمانی رایج توضیحاتی داده خواهد شد اما ذکر این نکته حیاتی به نظر می رسد که همان گونه که برای مداوای بیماری های جسمی سخت به حرف هر فرد غیر متخصصی گوش نمی کنید، درمان این اختلال هم نیازمند تخصص و تجربه است.روان خود را به دست هر مدعی نسپرید.
یکی از بهترین نوع درمان‌ها را می‌توان برنامه‌های ۱۲ قدمی دانست. در رابطه با این بیماری، انجمن ۱۲ قدمی و رایگان «وابستگان گمنام» گزینه مناسبی است که به انجمن کدا نیز معروف می‌باشد که با جستجویی ساده در اینترنت، نشانی جلسات آن در هر شهر را می‌شود به راحتی پیدا کرد.
بهبود یافتن در این انجمن، مانند انجمن‌های ۱۲ قدمی دیگر، بر اساس تجربه بهبودی اعضا می‌باشد؛ ولی در ادامه:
نباید انتظار داشت که درمان کوتاه مدت باشد.
یک رابطه قوی مبتنی بر کمک و یاری میان بیمار و درمانگر برقرار می‌شود.
مسئولیتها و نقش‌های بیمار و درمانگر به روشنی و وضوح تبیین می‌شوند.
درمانگر فعال و هدایت‌کننده است. نه این که صرفاً شنونده‌ای منفعل باشد.
بیمار و درمانگر به صورت متقابل سلسله مراتبی از اولویتها ارائه می‌دهند.
درمانگر با همدلی به بیمار اعتبار می‌بخشد و نیاز او را به کنترل رفتارش برطرف می‌کند.
به تدریج که شرایط جدید (و از جمله استرس‌های جدید) پدید می‌آیند، انعطاف‌پذیری لازم خواهد بود.
حد سازی، که ترجیحاً از جانب دو طرف مورد توافق قرار گرفته باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به صورت همزمان از رویکردهای فردی و گروهی استفاده می‌شود.
