
مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل در واشنگتن گزارشی تحت عنوان «موارد اعلام نشده از سوی کره شمالی: پایگاه موشکی سینو-ری و تاسیسات نیروی استراتژیک» به قلم جوزف برمودز، ویکتور چا و لیزا کالینز جزئیات مربوط به حدود ۲۰ پایگاه موشکی در کره شمالی را منتشر کرده است و اشارتی به دیدار آتی رئیس جمهوری […]
مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل در واشنگتن گزارشی تحت عنوان «موارد اعلام نشده از سوی کره شمالی: پایگاه موشکی سینو-ری و تاسیسات نیروی استراتژیک» به قلم جوزف برمودز، ویکتور چا و لیزا کالینز جزئیات مربوط به حدود ۲۰ پایگاه موشکی در کره شمالی را منتشر کرده است و اشارتی به دیدار آتی رئیس جمهوری ترامپ با کیم جونگ اون دارد. پایگاه موشکی سینو-ری و موشک های نودونگ که در این پایگاه مستقر شده بخشی از استراتژی هسته ای کره شمالی به شمار می رود که قابلیت هدف گرفتن اهدافی در شبه جزیره کره و بخش اعظم ژاپن را دارد. به گفته نویسندگان گزارش، سینو-ری یک پایگاه موشکی مجهز به موشک های بالستیک میان برد است. اما به عقیده نویسندگان گزارش، سینو-ری احتمالا موضوع مذاکرات ایالات متحده و کره شمالی درباره خلع سلاح هسته ای نخواهد بود.
در توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ ایران موسوم به برجام هم به طور مشابه تنها تسلیحات هسته ای یا فناوری ساخت تسلیحات هسته ای مورد توجه قرار گرفته است و نه برنامه موشک های بالستیک دور برد این کشور. در مذاکرات، دولت باراک اوباما اولویت خود را دستیابی به یک توافق هسته ای تعیین کرد و دست کم در ظاهر اظهارات ایران را مبنی بر اینکه موشک ها برای استفاده به عنوان تسلیحات هستهای طراحی نشده اند، پذیرفت؛ اگرچه هر موشک بالستیکی می تواند کلاهک هسته ای حمل کند اگر که اندازه کلاهک با وزن قابل حمل توسط موشک بخواند.
دولت ترامپ در ماه اوت سال ۲۰۱۸ تحریم ها علیه ایران را که تحت برجام لغو شده بودند، مجددا اعمال کرد. در اول دسامبر ۲۰۱۸ نماینده ویژه ایالات متحده در امور ایران از اتحادیه اروپا خواست تا تحریم های جدیدی را علیه برنامه موشک های بالستیک ایران اعمال کند و آن را «تهدید جدی و فزاینده» در نظر بگیرد. تهدید آمریکا به اقدامات تلافی جویانه علیه شرکت هایی که تحریم های ایالات متحده علیه ایران را نقض می کنند، همکاری صنعتی بین شرکت های اروپایی و ایران را به شدت کاهش داد.
در ۱۵ ژانویه امسال هم مایک پومپئو، وزیر امور خارجه آمریکا از اقدام ایران در پرتاب موشک ماهواره بر انتقاد کرد و گفت ایران قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل را نقض کرده است. ایران همچنان باورد دارد که اقدامی در نقض قطعنامه انجام نداده چون طبق متن آن، موشک ها برای استفاده به عنوان سامانه های تحویل هسته ای طراحی نشده اند.
در نحوه برخورد آمریکا با ایران و شیوه آن در مدیریت مساله کره شمالی شباهت ها و تفاوت هایی وجود دارد. تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران مبهم تر است، اما نتیجه نسبتا یکسان بوده. اگرچه تحریم ها یک سری تاثیرات اقتصادی بر جا گذاشته و به تعطیلی یک سری از شرکت ها، فناوری ها و دانش فنی منجر شده اند، اما جریان فناوری موشکی به ویژه از کره شمالی و شرکت های کره شمالی فعال در چین کم و بیش دست نخورده باقی مانده است. افشاگری ها درباره پایگاه های موشکی در کره شمالی اگرچه ناامید کننده است، اما تعجب آور نیست و بسیار بعید است که نتیجه ای بر مذاکرات پیش رو بین ترامپ و کیم جونگ اون بگذارد. مذاکرات همچنان در سطح مقدماتی هستند و اولین هدف بزرگ دولت ترامپ از آنها اقدام در زمینه تسلیحات هسته ای کره شمالی است.
اما اگر همانطور که در مذاکرات با ایران رخ داد، در گفت و گوها با کره شمالی هم مساله موشکی به طور کلی از روی میز کنار گذاشته شود، آنگاه احتمالا تهدیدها علیه کره جنوبی و ژاپن و حتی ایالات متحده افزایش خواهد یافت. شاید بد نباشد هیات آمریکایی مذاکره کننده با کره شمالی عاقبت توافق هسته ای ایران را مد نظر قرار دهد!