قطعا حملات اسرائیل به اهداف و پایگاههای ایرانی در سوریه، تنها با حمایت واشنگتن و موافقت قبلی مسکو، انجام می شود، و عدم استفاده از اس ۳۰۰ روسی برای مقابله با این حملات، مؤید این امر است. ميثاق مناحي العيساوي در مرکز مطالعات استراتژیک المستقبل نوشت: این روزها، تحلیلگران در مورد آینده تنش ها میان […]
قطعا حملات اسرائیل به اهداف و پایگاههای ایرانی در سوریه، تنها با حمایت واشنگتن و موافقت قبلی مسکو، انجام می شود، و عدم استفاده از اس ۳۰۰ روسی برای مقابله با این حملات، مؤید این امر است. ميثاق مناحي العيساوي در مرکز مطالعات استراتژیک المستقبل نوشت: این روزها، تحلیلگران در مورد آینده تنش ها میان ایران و اسرائیل در منطقه صحبت می کنند و اینکه آیا این تنش به مقابله نظامی بین انها می انجامد یا نه؟
در ادامه این مطلب آمده است: قطعا حملات اسرائیل به اهداف و پایگاههای ایرانی در سوریه، تنها با حمایت واشنگتن و موافقت قبلی مسکو، انجام می شود، و عدم استفاده از اس ۳۰۰ روسی برای مقابله با این حملات، مؤید این امر است. بعلاوه، تحرکات اخیر اسرائیل، همزمان شده است با تحرکات آمریکا در منطقه و بویژه عراق و انتشار اخباری در مورد عزم واشنگتن برای مقابله غیر مستقیم با ایران در عراق.
اما نوع ماهیت این مقابله چگونه خواهد بود؟
این اعتقاد وجود دارد که در صورت ادامه حملات هوایی اسرائیل به پایگاههای ایرانی در سوریه، لبنان یا عراق، مقابله نظامی مستقیم بین ایران و اسرائیل بوقوع می پیوندد. در کنار این اعتقاد، برخی تحلیلگران مقابله نظامی مستقیم را محتمل نمی دانند. مادامی که حملات اسرائیل به عمق ایران نرسد، این کشور نمی تواند به آن پاسخ دهد و این مساله از نظر سیاستگذاران اسرائیلی، بعید است.
بنابراین، هر دو طرف خواهان جنگ نظامی مستقیم نیستند، بویژه آنکه ایران ابزارهای نظامی دارد که می تواند در درگیری با اسرائیل، در لبنان یا سوریه، بر آن تکیه کند. بر این اساس، باید گفت تا زمانی که اسرائیل، عمق ایران را به صورت مستقیم هدف نگیرد، درگیری بین این دو، منحصر به میادین دولتهای عربی مشخصی می شود.
در این شرایط، سناریوی مقابله غیر مستقیم یا جنگ نیابتی همچنان بر درگیری بین ایران و اسرائیل، سیطره دارد؛ چرا که ایالات متحده نمی خواهد وارد جنگ نظامی مستقیم با ایران شود؛ به دو دلیل:
۱-جنگ مستقیم با تهران، منجر به شعله ور شدن تمام منطقه می شود و این مساله در زمان حاضر به نفع ایالات متحده نیست.
۲-در شرایط فعلی، هنوز ایران صلاحیت لازم را از نظر آمریکا دارد و همچنان این کشور از نقش ایران در منطقه برای تحقق منافع خود در بین دولتهای خلیج فارس، استفاده می کند.
از این رو، باید گفت مقابله نظامی با تهران، در زمان حاضر، بعید به نظر می رسد و این درگیری، به طبیعت فعلی اش، که همان جنگ نیابتی است، منحصر می ماند. از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، درگیری بین تهران و تل اویو به مرحله مستقیم نرسیده است و دو طرف، هیچ ضربه ای به داخل و عمق طرف مقابل، وارد نکرده اند.
علاوه بر این، چه بسا به نفع ایران، آمریکا و اسرائیل است که درگیری به همین شکل کنونی ادامه داشته باشد و برای این مهم، سوریه، لبنان و عراق، بهترین میدانهای درگیری غیر مستقیم بین اسرائیل و تهران، یا تهران و ایالات متحده است.
در نتیجه، ممکن است تهران به دنبال تقویت نقش خود در سوریه باشد؛ آنچه که می تواند با خواست روسیه در تعارض باشد یا اینکه هم پیمانان ایران در سوریه، عراق، لبنان و فلسطین را نیز در خط مقابله با اسرائیل جای دهد. به این شکل، ایران به حملات اسرائیل به پایگاههای ایرانی در سوریه، به نحو غیر مستقیمی پاسخ می دهد و این امکان برای ان فراهم است تا مسئولیت مستقیمی در این مورد نداشته باشد.
