حبوبات یکی از با ارزش ترین و مهمترین منابغ غذایی در سراسر جهان محسوب می شود. یکپارچه سازی حبوبات با یک سیستم مدیریت کشاورزی، همراه با دانش جهانی که در این حوزه کسب شده است، امکان تامین غذای ساکنین زمین را در سال های آینده فراهم خواهد کرد. در سال های اخیر تحولات عظیمی در […]

حبوبات یکی از با ارزش ترین و مهمترین منابغ غذایی در سراسر جهان محسوب می شود. یکپارچه سازی حبوبات با یک سیستم مدیریت کشاورزی، همراه با دانش جهانی که در این حوزه کسب شده است، امکان تامین غذای ساکنین زمین را در سال های آینده فراهم خواهد کرد.
در سال های اخیر تحولات عظیمی در حوزه کشاورزی رخ داده است که امکان کشت هرساله زمین را بدون استراحت فراهم می کند و در عین حال موجب افزایش ارزش غذایی و میزان محصولات به دست آمده از زمین ها شده است.
کلید این تحول عظیم استفاده همزمان از سه تکنیک کشاورزی شامل کاشت حبوبات (از جمله لوبیا، عدس و نخودفرنگی)، کاشت گردشی محصولات زراعی و کشاورزی بدون شخم زدن است.
استفاده از این تکنیک ها به زبان ساده بدین معنی است که یک سال حبوبات، سال بعد غلاتی مانند گندم یا جو و در سال سوم دانه های روغنی مانند کانولا در زمین کشت شود و پس از برداشت، باقیمانده محصولات پاکسازی نشود. بنابراین هر سال بذر گیاهان موردنظر در میان آنچه از محصول سال قبل باقی مانده، کشت می شود. این شیوه کشاورزی چندان مرتب نیست و به تجهیزات خاصی نیاز دارد؛ اما نتیجه نهایی فوق العاده است.
غلات معمولا نیتروژن موردنیاز خود را تامین کرده و برای این منظور نیتروژن را از هوا به خاک منتقل می کنند. همچنین باکتری هایی را در ریشه های خود پرورش می دهند که قابلیت تجمیع و به دام انداختن نیتروژن را دارند. بدین ترتیب نیتروژن موردنیاز برای رشد گیاه در ریشه آن گردآوری می شود و پس از برداشت محصول، این نیتروژن همچنان در ریشه ها باقی می ماند.
از آنجا که نیتروژن یکی از مهم ترین مواد مغذی و کودهای موردنیاز محصولات کشاورزی است، با باقی ماندن نیتروژن غلات در زمین، نیازی به استفاده از کود در سال های بعدی نیست.
علاوه بر این باقی ماندن بخشی از محصول کشاورزی در زمین موجب بهبود جذب کربن توسط خاک می شود و با تجزیه بقایای گیاهان، کربن حاصل از این فرآیند درون خاک باقی می ماند. همچنین این بقایا موجب به دام افتادن آب و نفوذ آن به عمق بیشتر و افزایش رطوبت خاک می شود. خودداری از شخم زدن زمین و کاشت بذرها با استفاده از مته های مخصوص نیز موجب باقی ماندن نیتروژن، آب و کربن درون خاک شده و مانع ورود این مواد به اتمسفر می گردد. بدین ترتیب میزان تولید گازهای گلخانه ای حاصل از کشاورزی بین ۲۵ تا ۵۰ درصد کاهش می یابد.
محققان در یک دوره آزمایشی ۹ ساله دریافتند کشت گندم در سال سوم و پس از دو سال کشت پیاپی حبوبات در زمین زراعی موجب افزایش ۱۳ درصدی برداشت گندم می شود. همچنین به دلیل کاهش کود و سوخت موردنیاز برای کشت گندم، میزان کربن تولید شده در جریان کشت این محصول به میزان ۳۴ درصد کاهش می یابد. آنچه گفته شد بخشی از مزایای کاشت حبوبات در کاهش کربن تولیدی، افزایش محصولات مختلف و به طور کلی حفظ محیط زیست است.
حبوبات در زنجیره مواد غذایی نیز نقش انکارناپذیری دارند و غنی از انواع ویتامین، پروتئین، فیبر، منیزیم، پتاسیم، فسفر، اسیدهای آمینه، آهن و روی محسوب می شوند.
میزان آهن، روی و اسید فولیک موجود در حبوبات در مقایسه با سایر محصولات کشاورزی بیشتر است. مصرف حبوبات برای دختران و زنان بسیار مفید است. همچنین مصرف این دانه های خوشمزه، برای کودکانی که دچار کمبود وزن، سوء تغذیه به دلیل کمبود غلات حاوی مواد مغذی در رژیم غذایی و کاهش نرخ رشد هستند، بسیار ارزشمند است. حبوبات متشکل از دانه های خوراکی خانواده بنشن از جمله انواع عدس، لوبیا، نخود و نخودفرنگی هستند.
مقادیر زیاد آهن در این دانه های خوراکی اثر مطلوبی بر سلامت زنان در سنین باروری دارد.
به منظور توجه به این منبع با ارزش، سازمان ملل متحد روز دهم فوریه (۲۱ بهمن) را برای اولین بار در جهان به عنوان روز حبوبات نام گذاری است. این گیاهان مغذی دارای اهمیت زیادی هستند و ارزش جشن گرفتن را دارند. یکپارچه سازی حبوبات با یک سیستم مدیریت کشاورزی مناسب که در برگیرنده مناسب ترین ترکیب غلات، جانوران، کودها، حشرات، مدیریت آب و به کارگیری بهترین فناوری های مدیریت خاک است، امکان تامین غذای ساکنین زمین را در سال های آینده فراهم خواهد کرد.