زندگی دسته جمعی عشایر، در طول سال ها نشان از حفظ ساختار فرهنگی و اجتماعی قبیله ای دارد، زندگی ای زیبا که می توان گفت که بسیار هم در این زمینه موفق بوده اند. مناطق عشایری ایران مانند میراث غنی است که نشان از اصالت بشری دارد که جزیی افتخارآمیز از تمدن ایران زمین هستند. […]
زندگی دسته جمعی عشایر، در طول سال ها نشان از حفظ ساختار فرهنگی و اجتماعی قبیله ای دارد، زندگی ای زیبا که می توان گفت که بسیار هم در این زمینه موفق بوده اند. مناطق عشایری ایران مانند میراث غنی است که نشان از اصالت بشری دارد که جزیی افتخارآمیز از تمدن ایران زمین هستند. بدون شک در سراسر جهان گردشگران بسیاری هستند که علاقمندند تا از نزدیک با سبک زندگی این مردمان زحمتکش آشنا شوند و مراحل دوشیدن شیر، تهیه ماست، کره گیری، روغن گیری، پشم چینی، قالی بافی و بسیاری کارهای دیگر را مشاهده کنند. یکی از جاذبه های زندگی عشایری، مهمان نوازی و حفظ سنت ها و آئین های آنهاست که برای گردشگران به خصوص گردشگران خارجی بسیار جذابیت دارد. همچنین شرایط زندگی و سختکوشی آنان در مواجه با طبیعت زیبایی های خاصی را به آنان بخشیده است. یک کارشناس گردشگری می گوید که در ایران بیش از ۹۶ ایل و ۶۰۰ طایفه وجود دارد، که بارزترین عشایر در استان فارس، جنوب شرق ایران و بخش‌هایی از فلات مرکزی دیده می‌شود. به گفته محمدرضا اورمزدی، گردشگری عشایری یکی از جذاب ترین شاخه های صنعت گردشگری بوده که در مازندران با وجود داشتن این ظرفیت تاکنون ناشناخته مانده است. وی با اشاره به اینکه آخرین آمار جامعه عشایری در سال ۱۳۶۰ حدود ۲ میلیون نفر بوده است، اظهار کرد: به دلیل نبود ظرفیت‌های لازم برای طوایف عشایری در حال حاضر با کاهش حدود ۴۰۰ هزار نفری این قشر رو به رو هستیم که تهدید بزرگی برای کشور محسوب می‌شود زیرا با کاهش آنان ارکان تولید، جاذبه‌های فرهنگی و صنایع دستی کشور دچار تزلزل می‌شود.
۲ تا ۴ درصد از عشایر در مازندران
این کارشناس گردشگری با اشاره به اینکه عشایر به دو دسته کوچ عمودی (ییلاق به قشلاق) و افقی (در سطح) تقسیم می شوند، افزود: کوچ اکثر عشایر در ایران به صورت عمودی بوده و فقط در جنوب شرق ایران طایفه‌ای به نام طایفه یمودها به صورت افقی در سطح حرکت می‌کنند. اورمزدی بیان کرد: مازندران دارای حدود ۲ تا ۴ درصد از جامعه عشایر کشور است که این عشایر را می‌توان در شهرستان سوادکوه، آمل و بابل دید.
وی، زندگی عشایری و فرهنگ نهفته در آن را بزرگترین جاذبه برای گردشگران داخلی و به ویژه گردشگران خارجی و بین المللی دانست و گفت: یکی از فاکتورهای مهم جذب گردشگر، سیاه چادرهای ایل شاهسوند، بختیاری و لرستان است.
جاذبه‌ای که تاکنون دیده نشده است
این استاد دانشگاه با بیان اینکه متأسفانه ظرفیت گردشگری عشایری در کشور تاکنون دیده نشده است، تصریح کرد: توجه به جامعه بومی و محلی در گردشگری پایدار باید بر اساس شناخت کافی و برنامه ریزی صحیح انجام شود، به عنوان نمونه استان آذربایجان شرقی و غربی آژانس‌های توریستی پکیج‌های بازدید از چادرهای عشایر را برای مسافران طراحی کرده‌اند، اما در مازندران به این موضوع بها داده نشده است. اورمزدی گفت: نقش رسانه در اطلاع رسانی این حوزه به جامعه تورگردانان و فعالان عرصه گردشگری بسیار مؤثر خواهد بود.
