استنلی کوبریک یک کمال‌گرای شیفته، با نگاهی تیز به انسان و ژرف بینی نسبت به بیماری‌های اجتماعی، در میان فیلمسازان جهان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. به تازگی نمایشگاهی از میراث سینمایی این کارگردان آمریکایی در بیستمین سالگرد درگذشتش در لندن برپا شد. از لباس‌هایی که در فیلم «پرتقال کوکی» و «غلاف تمام فلزی» پوشیده […]
استنلی کوبریک یک کمال‌گرای شیفته، با نگاهی تیز به انسان و ژرف بینی نسبت به بیماری‌های اجتماعی، در میان فیلمسازان جهان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. به تازگی نمایشگاهی از میراث سینمایی این کارگردان آمریکایی در بیستمین سالگرد درگذشتش در لندن برپا شد.
از لباس‌هایی که در فیلم «پرتقال کوکی» و «غلاف تمام فلزی» پوشیده شده بودند تا ماشین تایپ فیلم «درخشش» و بسیاری از دیگر وسایل به جای مانده از فیلم‌های استنلی کوبریک، در قالب یک نمایشگاه که به تازگی در لندن افتتاح شده، به نمایش درآمد. این نمایشگاه برای بیستمین سالگرد درگذشت کارگردان آمریکایی و برای بزرگداشت یاد او برگزار شده است.
فیلم‌ها، پوسترها، عکس‌ها، نامه‌ها و مصاحبه‌های وی نیز از دیگر اقلامی هستند که در این نمایشگاه با عنوان «استنلی کوبریک: نمایشگاه» که در موزه دیزاین لندن برپا شده، در معرض دید عموم گذاشته شده است. کوبریک به عنوان یک فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تدوینگر برای تحقیق کامل و توجه‌اش به جزئیات در جریان ساخت فیلم‌های تأثیرگذار و ماندگارش شناخته میشود. «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» اثری در دنیای علمی تخیلی، فیلم ترسناک «درخشش» و کمدی سیاه «دکتر استرنج لاو» شماری از این آثار هستند که به مناسبت بزرگداشت این کارگردان ماه آینده بار دیگر در بریتانیا اکران می‌شوند.
برگزار کنندگان این نمایشگاه از کوبریک به عنوان استاد توجه به جزئیات یاد کرده‌اند. کوبریک بیش از ۴۰ سال در بریتانیا زندگی کرد. دختر کوبریک از این نمایشگاه برای توجه به وسایل پدرش تشکر کرد و گفت این وسایل همه در خانه‌شان جمع‌آوری شده بود و تاکید کرد که پدرش هرگز هیچ چیز را دور نمی‌انداخت. نمایشگاه استنلی کوبریک از ۲۶ آوریل شروع به کار کرده و تا ۱۵ سپتامبر دایر خواهد بود.
بیشتر فیلم‌های کوبریک اقتباس ادبی هستند و معمولاً مورد ستایش منتقدان واقع شده‌اند. کوبریک به دقیق بودن و به نمایش درآوردن همه جزئیات دقیق در فیلم‌هایش معروف بود و به همین علت روش او در فیلمسازی کند و طولانی بود، تا آنجا که گاه میان ۲ فیلم او سال‌ها وقفه می‌افتاد. او در طول ۴۸ سال فعالیت در حیطه کارگردانی تنها ۱۳ فیلم بلند ساخت. او سال ۱۹۹۹ به دلیل ایست قلبی در حالی که ۷۰ ساله بود، در انگلستان درگذشت.
كوبريك پيش از آنكه وارد عرصه سينما شود و كارگرداني را تجربه كند، در آخرين روزهاي جنگ جهاني دوم در ۱۷ سالگي وارد مجله لوك شد و پنج سال عكاس آن بود. مهم‌ترين ويژگي كارهاي عكاس جوان آن روزها و فيلمساز نامدار سال‌هاي بعد به تصوير كشيدن برشي از پستي‌ها و بلندي‌هاي زندگي روزانه مردم نيويورك بود كه در قالب مقاله‌هاي تصويري در مجله منتشر مي‌شد.
استن در ۱۳ سالگي نوجواني بود كه در محله برانكس نيويورك زندگي مي‌كرد و بيشتر وقت و توان او را تمرين‌هاي نوازندگي موسيقي جاز مي‌گرفت تا رسيدن به تكاليف مدرسه. پدرش پزشكي بود كه عكاسي را هم در حد آماتور مي‌دانست و يك روز براي استن كوچولو دوربيني خريد كه زندگي‌اش را دگرگون كرد؛ يك دوربين گرافلكس كه در دهه ۱۹۴۰ دست بسياري از عكاسان حرفه‌اي ديده مي‌شد. استنلي از لنز همان دروبين به زندگي روزانه مردم شهرش نگريست و سال‌ها بعد شد كوبريك كبير سينما.
کوبریک در جشنواره‌های سینمایی جوایز گوناگونی برد. او بارها نیز نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار برای بهترین کارگردان یا فیلمنامه‌نویس اقتباسی شد، اما تنها یک بار فیلم «راز کیهان» او توانست اسکار جلوه‌های ویژه را به چنگ آورد.
او در طول ۴۸ سال فعالیت در حیطه کارگردانی تنها ۱۳ فیلم بلند ساخت. سبک‌های گوناگون فیلم‌هایش و انزوای او چه در روش فیلمسازی و چه در مورد شخصیت فردی وی، او را مشهور ساخته‌است. استنلی کوبریک یکی از معدود کارگردانان کمالگرا در تاریخ سینما به‌شمار می‌آید. کوبریک جزء معدود کارگردان‌هایی بود که همواره در انتخاب فیلمنامه ریسک می‌کرد. او فیلم‌های خود را در ژانرهای گوناگونی می‌ساخت.
