ایرباس، یکی از دو شرکت بزرگ حمل‌و‌نقل هوایی جهان، نزدیک به نیم قرن است که باکیفیت‌ترین محصولات صنعت هوافضا را تولید می‌کند. ایرباس هم‌اکنون پس از بوئینگ، دومین شرکت هواپیماسازی جهان به‌شمار می‌آید و در حدود نیمی از هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی جهان را تولید می‌کند. ایرباس (Airbus) شرکتی اروپایی با بازار هدف بین‌المللی است […]

ایرباس، یکی از دو شرکت بزرگ حمل‌و‌نقل هوایی جهان، نزدیک به نیم قرن است که باکیفیت‌ترین محصولات صنعت هوافضا را تولید می‌کند. ایرباس هم‌اکنون پس از بوئینگ، دومین شرکت هواپیماسازی جهان به‌شمار می‌آید و در حدود نیمی از هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی جهان را تولید می‌کند.
ایرباس (Airbus) شرکتی اروپایی با بازار هدف بین‌المللی است که در زمینه‌ی طراحی، ساخت و فروش انواع محصولات تجاری و نظامی صنعت هوافضا فعالیت می‌کند. بخش اصلی تولیدات این هلدینگ عظیم، هواپیماهای مسافربری هستند. دو زیرمجموعه‌ی اصلی ایرباس هم بر ساخت محصولات نظامی و هلیکوپتر تمرکز دارند. بخش تولید هلیکوپتر ایرباس، در حال حاضر بزرگ‌ترین شرکت از لحاظ درآمد و عرضه‌ی محصول در جهان است.
مرکز اصلی طراحی و ساخت هواپیماهای مسافربری ایرباس در منطقه‌ی بلینیک شهر تولوز فرانسه در جنوب غربی این کشور واقع است. کارخانه‌های تولیدی این شرکت نیز در کشورهای فرانسه، آلمان، اسپانیا، چین، انگلستان و ایالات متحده‌ی آمریکا واقع هستند. دفتر اصلی مدیریتی ایرباس در لایدن هلند و اقع است و دفتر اجرایی نیز در شهر تولوز فرانسه قرار دارد. طبق آخرین آمار، هواپیماهای ایرباس تاکنون بیش از ۱۱۰ میلیون پرواز را به مسافت ۲۱۵ میلیارد کیلومتر به پایان رسانده و ۱۲ میلیارد مسافر را جابه‌جا کرده‌اند.
این شرکت دارای ۷۸۲/۱۳۳ کارمند و ۱۶ دفتر در کشورهای آلمان، فرانسه، بریتانیا و اسپانیا است. مونتاژ نهایی هواپیماهای ایرباس در شهرهای تولوز در فرانسه، هامبورگ در آلمان، سویل در اسپانیا و تیانجین در چین انجام می‌پذیرد. این شرکت همچنین دارای شعباتی در کشورهای ایالات متحده آمریکا، ژاپن و جمهوری خلق چین است.
شرکت ایرباس از آغاز کار در سال‌های دهه ۱۹۷۰، توسعه و استفاده از تکنولوژی‌های نوین در صنعت هواپیمایی را به ابزار اصلی برتری خود در رقابت با شرکت‌های دیگر از جمله بوئینگ تبدیل کرد. فناوری‌هایی مانند استفاده گسترده از مواد کامپوزیت در سازه هواپیما، کامپیوتریزه و دیجیتالی کردن بخش عمده‌ای از سامانه کنترل پرواز و نیاز به تنها دو نفر در کابین خلبان، نمونه‌هایی از تکنولوژی‌های توسعه داده شده توسط ایرباس هستند، که نه تنها به رشد این شرکت کمک کردند، بلکه هم‌اکنون به صورت استانداردهایی در صنعت هواپیمایی درآمده‌اند.
ایرباس نخست به صورت کنسرسیومی از شرکت‌های هوافضای اروپایی، با هدف رقابت با شرکت‌های آمریکایی چون بوئینگ، مک‌دانل داگلاس و لاکهید کورپوریشن، بنیان گذاشته شد. جنگ جهانی دوم بسیاری از زیرساخت‌های صنعتی اروپا، از جمله صنعت هوایی را از بین برده بود، اما هم‌زمان باعث رشد و شکوفایی صنعت هوایی بسیار موفقی در ایالات متحده آمریکا شده بود.
در سال ۱۹۶۵ در نمایشگاه هوایی پاریس، خطوط هوایی عمده اروپا مسئله نیاز به هواپیمای مسافربری کوتاه‌بُرد و میان‌بُرد را به بحث و تبادل نظر گذاشتند. در همین سال، به درخواست دولت بریتانیا، شرکت هاوکر سایدلی با دو شرکت هوایی فرانسوی به نام‌های برُگِه و نورد برای آغاز طراحی نخستین هواپیمای ایرباس وارد مذاکره شد. این سه شرکت طراحی هواپیمایی با کُد HBN 100 را آغاز کردند.
در سال ۱۹۶۶ میلادی، شرکت سود اوییشن فرانسوی، شرکت آربایتشگماینشافت ایرباس (بعدها دویچه ایرباس) آلمانی و هاوکر سیدلی بریتانیایی شرکای اصلی پروژه ایرباس بودند و درخواست تأمین بودجه پروژه به هر سه دولت ارسال شده بود.
در سال ۲۰۰۱ میلادی، این مؤسسه تبدیل به شرکتی با سهام مشترک گردید، که در آن ۸۰ درصد سهام متعلق به شرکت ای‌ای‌دی‌اس و ۲۰ درصد سهام آن نیز متعلق به شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز در بریتانیا بود. در ماه اکتبر سال ۲۰۰۶ بی‌ای‌ئی سیستمز، تمامی سهام خود را به ای‌ای‌دی‌اس واگذار کرد. در پی تجدید ساختار شرکت ای‌ای‌دی‌اس، ابتدای سال ۲۰۱۴ به گروه ایرباس تغییر نام داد. شرکت ایرباس هم‌اکنون به‌همراه ایرباس دیفنس اند اسپیس و ایرباس هلیکوپترز، به‌عنوان شرکت‌های تابعه گروه ایرباس فعالیت می‌کنند.
در سال‌های دهه ۱۹۷۰ و در آغاز کار ایرباس، این شرکت توسعه و استفاده از تکنولوژی‌های نوین و برتر در هواپیمای مسافربری و باری را به ابزار اصلی رقابت با بوئینگ تبدیل کرد. به عنوان مثال، در نخستین مدل ایرباس ای۳۰۰ که در سال ۱۹۷۲ پرواز کرد، از بیشترین مواد کامپوزیت در ساخت بدنه هواپیما استفاده شده بود. در همان دهه، ایرباس با کامپیوتریزه کردن بخش عمده‌ای از سامانه کنترل پرواز، برای نخستین بار هواپیماهایی به بازار ارائه کرد که تنها به حضور دو نفر (خلبان و کمک خلبان) در کابین خلبان نیاز داشت.
در دهه ۱۹۸۰، ایرباس برای نخستین بار سامانه کنترل هواپیما را دیجیتالی کرد که با عنوان Fly-by-Wire شناخته می‌شود و هم‌اکنون در همه هواپیماهای بزرگ به صورت استاندار درآمده‌است.