![](https://jomlehonline.ir/wp-content/themes/aban/img/none.png)
در حاشیه روستایی به نام «آب ملخ» و در دامنه رشته کوه دنا، در دل درهای عمیق، عجیب ترین آبشار ایران قرار گرفته که آبشار آب ملخ نام دارد که به زعم قدیمی های روستا، ترکيبات خاص آب آن، تمام ملخ هاي مهاجم را نابود مي کند. پای صحبت قدیمی های روستا که بنشینید، برایتان […]
در حاشیه روستایی به نام «آب ملخ» و در دامنه رشته کوه دنا، در دل درهای عمیق، عجیب ترین آبشار ایران قرار گرفته که آبشار آب ملخ نام دارد که به زعم قدیمی های روستا، ترکيبات خاص آب آن، تمام ملخ هاي مهاجم را نابود مي کند. پای صحبت قدیمی های روستا که بنشینید، برایتان تعریف می کنند که سال ها پیش، وقتی مزارع گندم روستاهای اطراف مورد تهاجم ملخ قرار گرفت، از آب این چشمه بزرگ، برای دفع آفت استفاده کردند و ملخ ها همه یکجا هلاک شدند. اتفاقی که هنوز هم از ذهن کشاورزان منطقه پاک نشده و به همین دلیل، آنها هنوز هم مزارعشان را با آب این چشمه آبیاری می کنند.
مسیر دسترسی به آبشار آب ملخ
از شهر اصفهان که به سمت سمیرم رهسپار شویم پس از گذشتن از این شهر و طی کردن چند کیلومتر از جاده یاسوج به روستای چهارراه می رسیم. بعد از روستا به جاده ای خاکی برمی خوریم که به دو راه تقسیم می شود؛ فرقی نمی کند کدام راه را برگزینیم چون سمت چپ هر دو راه ما را به سمت آبشار رهنمون می کند. راهی پر از پیچ و خم و شیب های بسیار خطرناک. ولی بالاخره پس از طی مسافتی ۷کیلومتری به روستای آب ملخ می رسیم؛ روستایی در شمالی ترین خط الراس رشته کوه دنا که اصالت مردمش بختیاری است.
اگر ذوق اکوتوریستیتان هم گل کرد می توانید از روستائیان بخواهید که قاطرشان را چند ساعتی به شما اجاره دهند تا هم تجربه جدیدی در این سفر کسب کنید و هم درآمدهای گردشگری روستا را افزایش دهید. پس از عبور از پلی نزدیک روستا که روی رودخانه ماربر قرار گرفته، برای رسیدن به آبشار عجیب، ترسناک، زیبا و کم نظیر آب ملخ باید مسافت ۴کیلومتری کنار کوه و رودخانه را پیاده طی کنیم تا شاهد این پدیده زیبای طبیعت باشیم. ناگفته نماند عبور از این مسیر پر پیچ و خم به دلیل خطرناک بودن و مسیر کوهپیماییش برای همه سنین مناسب نیست.
اگر تنها برای بازدید از آبشار و سرچشمه آن راهی آب ملخ میشوید، یک کفش کوه پیمایی، کولهپشتی پر از آب و خوراکی و احتمالا دوربینی که لحظه های خوب شما را در مقابل این آبشار ثبت کند، برای سفر کافی است. اما اگر اهل کوهنوردی حرفه ای هستید یا قصد جانتان را کرده اید و می خواهید پرتگاه پشت آبشار یا زیر آبشار را هم ببینید، باید ۳۰ متر طناب استاتیک، لوازم فرود و صعود غارنوردی، تسمه بلند و کارابین پیچ برای کارگاه همراه داشته باشید.
تخت سليمان
البته اين آبشار بدان دليل که قطعه سنگ بزرگ به مانند پل روي رودخانه آن قرار گرفته به آبشار «تخت سليمان» نيز معروف است. برخي از اهالي اعتقاد دارند که اين پل تخت مانند، استراحتگاه حضرت سليمان بوده است. در محل تخت سليمان، طي يک پديده نادر طبيعي آب رودخانه ناپديد شده و اجانب آن را دزدیده اند؛ اين پديده، صدها سال پيش بر اثر ريزش کوه و مسدود شدن راه عبور آب ايجاد شده و البته پس از مدتي آب توانسته در همان بستر قبلي خود راهي تونل مانند، باز کند و به جريان خود ادامه دهد. آنچه بر زيبايي اين پديده افزوده، وجود آبشار آب ملخ است که با آبدهي فراوان از ديواره هاي شمالي بالاي سقف تونل به شکل آبپاش مانند، هر دو دهانه تونل را پوشانده است. پشت آبشار پرتگاه خطرناکي وجود دارد که آب ملخ را به يکي از خطرناک ترين آبشارهاي ايران تبديل کرده است.
آبشار آب ملخ از دو بخش تشکیل شده است. اولین قسمت آن سرچشمه آبشار است که از دل کوه بیرون میآید و بخش دیگری که در زیر این سرچشمه قرار گرفته، طاقدیسی سبز رنگ است که مثل پل روی رودخانه ماربر خم شده است؛ بخشی که اتفاقا در نگاه اول بیشتر به چشم می آید و بدنه اصلی آبشار را تشکیل می دهد. با این حال اگر دوست دارید سرچشمه را هم ببینید، باید مسیری را که تا رسیدن به آبشار در پیش گرفته بودید ادامه دهید و بعد از آن، به بالای آبشار بروید و از آن بالا طبیعت را تماشا کنید. اگر سختی راه و گرمای هوا کلافهتان کرده بود، میتوانید روی بخشندگی سرچشمه حساب کنید و از آب گوارا و معدنی آن بنوشید. مطمئن باشید دلیلی برای بیمار شدنتان وجود نخواهد داشت.
نیم روز
این منطقه به علت محصور بودن در میان کوه های سر به فلک کشیده، در طول روز تنها چند ساعتی از نور خورشید بهره مند می شود که به همین منظور برخی به این منطقه «نیم روز» میگویند.
در توصیف این منطقه بی نظیر می توان بیش از اینها سخن گفت، اما آنها که تنها برای یک بار به این منطقه سفر کرده اند به خوبی می دانند که آب ملخ چنان روح افزا و دل انگیز است که به راحتی در وصف نمی گنجد، اما با همه اینها می توان آب ملخ را تنها در یک جمله این گونه توصیف کرد؛ «تکهای از بهشت در دل زاگرس»