اشاره نیلوفر منصوری اگر بخواهیم نمونه کوچکی از بازار بزرگ تهران را برای پایتخت مثال بزنیم، بدون شک، یاد بازار تجریش می افتیم، بازاری که روزگاری فقط بازار اهالی شمیرانات بود. اما امروزه هزاران نفر چه تهرانی، چه غیرتهرانی هر روزه با مترو، اتوبوس و تاکسی از سراسر تهران به بازدید از این بازار می‌آیند. […]
اشاره
نیلوفر منصوری
اگر بخواهیم نمونه کوچکی از بازار بزرگ تهران را برای پایتخت مثال بزنیم، بدون شک، یاد بازار تجریش می افتیم، بازاری که روزگاری فقط بازار اهالی شمیرانات بود. اما امروزه هزاران نفر چه تهرانی، چه غیرتهرانی هر روزه با مترو، اتوبوس و تاکسی از سراسر تهران به بازدید از این بازار می‌آیند. این بازار یکی از مقاصد گردشگران خارجی نیز هست. شکل گیری بازار در ابتدا به صورت موقتی، با چیدن بساط در مکانی معین به وجود آمد. اما کم کم و با گذر زمان به مهمترین محور ارتباطی در شهر تبدیل شد و با استقرار دکان ها در کنار هم بازار شکل گرفت. این بازار، هم اکنون قلب اقتصادی شمال شهر است که هنوز هویت پررنگ خود را حفظ کرده است.
شمیرانات، گذشته چندان طولانی ای ندارد، از زمانی که تهران به عنوان پایتخت انتخاب شد، شمیران به علت آب و هوا و باغ های فراوانش به صورت تفریح‌گاه مردم درآمد. وقتی پای صحبت قدیمی های تجریش می نشینیم، می گویند که در حوالی پل رومی در جاده شمیران، باغ بزرگی بود که دو دهکده تجریش و دزاشیب در آنجا بود. در این منطقه و باغ های اطراف آن، گرگ فراوان بود، به همین جهت اهالی به حوالی امامزاده صالح روی آوردند و ساکن شدند و به این شکل تجریش فعلی به وجود آمد. زمانی که دربند ییلاق شخصی رضاشاه شد، جاده سازی شد و با قرارگیری ایستگاه اتوبوس و سواری، به جای استفاده از الاغ و قاطر باعث شد که محله تجریش، شکل مدرن تری به خود بگیرد. در نتیجه رفت و آمد در این محله بیشتر شد و حجره ها برای مشاغل مختلفی در آن راه اندازی شدند. به این ترتیب کم کم بازار تجریش شکل و رونق گرفت.
بازار تجریش، با قدمتی بیش از ۱۵۰ سال، همچنان شکل سنتی خود را حفظ کرده است و به همین جهت یکی از جاذبه های گردشگری در شمال پایتخت محسوب می شود. در سال های اخیر این بازار توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دارای شمایل زیباتر و باشکوه تری شده است. بازار از یک طرف به میدان تجریش و از طرف دیگر به امامزاده صالح و کوچه های اطراف آن می رسد که دو محله سرپل و تجریش را به هم وصل می کند و تا میدان قدس ادامه دارد.
در بیشتر مواقع خیابان تجریش شلوغ است و ترافیک خودروها بیداد می کند. پیاده رو هم دست کمی از خیابان ندارد. حتی پس از راه اندازی خط متروی تجریش این منطقه شلوغ تر هم شده است تا جایی که داخل آن جای سوزن انداختن نیست، اما این حال شلوغی هم زیبایی خود را دارد. کافی است یک روز حوالی صبح یا حوالی عصر در بازار و مغازه های سنتی داخل آن قدم بزنید، آن وقت تا مدت ها اسیر خاطرات و زیبایی های سنتی آن می شوید. بیشتر مردم، برای لذت بردن از حال و هوای آن شب‌ها در این منطقه بازارگردی می کنند. دلایل زیادی هم دارد، یکی از آنها معماری سنتی و تکیه تجریش در دل بازار است که دویست سال قدمت دارد. بازاری رنگارنگ با حدود ۴۰۰ مغازه و تنوع کالایی بالا، فضای مناسبی برای عکاسی است. محصولات و کالاهایی که از زیورآلات و تسبیح گرفته تا ادویه های متنوع با رنگهای متنوع و خوراکی ها و البسه های گوناگون که داخل حجره ها خودنمایی می کنند. آش و حلیم سیدمهدی و دست‌فروش‌ها که به تناسب هر فصل لبو و باقالی، گوجه‌سبز، چاغاله بادام و بلال می‌فروشند نیز، در ورودی بازار است.
