اجرای طرح جمع آوری کودکان کار و خیابان مطابق سال های گذشته دوباره آغاز شده است. به گفته معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور، براساس آخرین گزارش ها تا کنون ۸۲ کودک کار و خیابان در استان تهران جمع آوری شده اند. بسیاری از فعالان حقوق کودک نسبت به نحوه اجرای چنین طرح هایی معترض […]
اجرای طرح جمع آوری کودکان کار و خیابان مطابق سال های گذشته دوباره آغاز شده است. به گفته معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور، براساس آخرین گزارش ها تا کنون ۸۲ کودک کار و خیابان در استان تهران جمع آوری شده اند. بسیاری از فعالان حقوق کودک نسبت به نحوه اجرای چنین طرح هایی معترض هستند و برخی از کنشگران مدنی معتقدند که حذف کودک از سطح خیابان بدون تلاش برای تغییر مناسبات های اجتماعی و اقتصادی کودکان، آنها را وارد لایه های زیرین زمین و بازارهای غیررسمی برای کسب پول می کند؛ همان چیزی که از آن به عنوان «اقتصاد سیاه» تعبیر می‌شود.
حبیب الله مسعودی فرید در خصوص تأثیرگذاری جمع آوری کودکان کار و خیابان در ریشه کن کردن آسیب های اجتماعی به کودکان گفت: این سیاست در همه جای دنیا و دست کم در ۱۰ تا ۱۵ کشوری که بررسی کردیم، اجرا می‌شود. در کدام کشور است که کودک به هر دلیلی سر چهارراه بیاید و چیزی را بفروشد؟ در دنیا با این پدیده مخالف هستند و به ویژه نهادهای محافظ حقوق کودک در این خصوص مداخله می‌کنند.
وی ادامه داد: با این حال زمانی که این کودکان در خیابان هستند، هیچکس نمی‌گوید چرا در خیابان هستند، اما وقتی می‌خواهیم آنها را از خیابان جمع‌آوری کنیم عده‌ای می‌گویند چرا آنها را جمع می‌کنید که البته جای تعجب دارد.
وی با بیان اینکه اگر بهزیستی نسبت به این کودکان بی‌تفاوت باشد برخی نهادها و اقشار ما را به بی تفاوتی نسبت به مسائل کودکان متهم می کنند، افزود: به همین دلیل این طرح چیزی است که باید خیلی با قدرت در آن جلو برویم و آن را انجام دهیم. ما نهاد حامی کودک هستیم و این کار را انجام می دهیم و اعتقاد داریم که اولویت اول و آخرمان مصلحت کودک است.
مسعودی فرید با اشاره به اینکه نامه نگاری های متعددی با دادستانی کل کشور و دادستان تهران انجام دادیم، اظهار کرد: قوه قضائیه این امکان را دارد که به طور قانونی تحت عنوان بدسرپرست از خانواده مذکور سلب حضانت کند. به این دلیل می توان گفت حمایت ما از خانواده های تحت حمایت های مشروط است. به عبارت دیگر به شرطی به خانواده ای کمک می کنیم که دیگر کودک را برای کار به خیابان نفرستند. اگر قرار باشد اقدامات حمایتی را انجام دهیم و بازهم شاهد حضور کودک را خیابان باشیم، این حمایت ها امکان پذیر نیستند و شامل مصادیق بد سرپستی خواهند شد.
این مسئول در سازمان بهزیستی کشور، با اشاره به اینکه یکی از این مراکز برای کودکان غیر ایرانی و دیگری برای کودکان ایرانی است، ادامه داد: با همکاری اداره اتباع و استانداری اقدامات لازم برای کودکان غیر ایرانی انجام می‌شود، اما در هر صورت سازمان بهزیستی به موضوع مناسب بودن فضای نگهداری کودکان نظارت دارد.
وی با بیان اینکه متناسب با وضعیت خانوادگی این کودکان، رویکردهای ما نیز متفاوت خواهد بود، توضیح داد: اگر خانواده نیازمند و دچار فقر مالی باشد اقدامات حمایتی برای آنها انجام داده خواهد شد. این حمایت‌ها با اعتبارات بهزیستی کشور و اعتباراتی که وزارت کشور در این خصوص در نظر گرفته است انجام داده می‌شود. با این حال اگر متوجه شویم که خانواده مذکور کودک را کرایه داده یا سوء استفاده‌های دیگری از کودک می‌کنند، برخورد قضائی با آنها صورت گرفته و حتی با دستور دادستان از خانواده سلب حضانت می‌شود.
با «جمع آوری» متکدیان تغییری در وضعیت فعلی به وجود نمی‌آید
یک کارشناس حوزه آسیب های اجتماعی در مورد وضعیت متکدیان تهرانی معتقد است: موضوع آسیب های اجتماعی از مساله خارج شده و به معضل اجتماعی تبدیل شده است.
سعید شاهمیر با بیان اینکه قطعا با جمع آوری متکدیان تغییری در وضعیت فعلی به وجود نخواهد آمد چرا که باید ساماندهی را جایگزین جمع آوری کنیم، ادامه داد: ساماندهی کردن موضوع متکدیان، خصوصا در اجرا، کار دشواری است چراکه تکدیگری موضوعی است که بسیاری از کلان شهرهای جهان را دربر می گیرد و پدیده خاص و ویژه‌ای که تنها مرتبط با یک شهر باشد، نیست اما در عین حال برخورد با آن راهکارهای ویژه و خاصی را طلب می‌کند.
شاهمیر با بیان اینکه لازم است در ساماندهی تکدی گری، به طیف، تنوع و همچنین احساسات مردم توجه شود، چرا که در صورت بی توجهی سبب پیچیده‌تر شدن موضوع می شویم، گفت: جمع آوری یک قسمت کار است نه همه کار؛ این فرایند ساماندهی چرخه و زنجیره است و ساختاری است که هیچ دستگاهی به تنهایی نمی تواند ادعای ساماندهی آن را داشته باشد، چراکه تکدی گری، ریشه‌های بسیاری دارد و از فقر گرفته تا عارضه روانی را می توان از جمله دلایل تکدیگری دانست بگونه‌ای که بارها با افرادی مواجه شدیم که با وجود داشتن وضعیت مالی مناسب، تکدیگری را به عنوان یک عادت روزمره ادامه می‌دادند که این عامل از بیماری‌های روانشناختی نشات می گیرد و این در حالی است که برای رفع هر علت، در سطح کلان یک دستگاهی دیده شده است.
