خبرنگاری شغلی است به ظاهر لذت بخش اما در باطن انبوهی از مشکلات را به همراه دارد بسیار سخت و زیان آور است و به انواع امراض روحی و جسمی مبتلا می شوند. خبرنگاری جزء ۱۰ شغل پر خطر جهان است میانگین عمر آنان ۱۵ سال کمتر از بقیه مردم است اکثر قریب به اتفاق […]
خبرنگاری شغلی است به ظاهر لذت بخش اما در باطن انبوهی از مشکلات را به همراه دارد بسیار سخت و زیان آور است و به انواع امراض روحی و جسمی مبتلا می شوند.
خبرنگاری جزء ۱۰ شغل پر خطر جهان است میانگین عمر آنان ۱۵ سال کمتر از بقیه مردم است اکثر قریب به اتفاق گرفتار گردن درد، دست درد و گزگز انگشتان و دچار کم بینایی می شوند وبسیاری از آنان تحت فشارهای روانی قراردارند.
گرفتار مشکلات و اختلافات خانوادگی هستند از کمبود درآمد ماهیانه رنج می برند ناراحتی های عصبی و خستگی های مفرط و مشکلات گوارشی دارند. مشکلات مسکن و بیمه. اکثرا شخصیت ناشناخته ای دارند و بسیار مورد بی مهری قرار می گیرند و حرمتشان را نگه نمی دارند. خبرنگار می نویسد و انعکاس می دهد دردهای جامعه را اما چه کسی دردهای آنان را بازگو می کند آیا کسی می داند خبرنگاران با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند.
متاسفانه تعدادی به این وادی ورود پیدا کرده اند که کارشان را بلد نیستند در صورتی که یک خبرنگار باید تخصص لازم و قدرت نقد و تحلیل داشته باشد. اسباب کار خبرنگار قلم و کاغذ ساده است اما همین ابزار کوچک و ارزان موجب تحول می گردد راهی ساخته می شود مدرسه ای آباد و حادثه ای به خیر می گذرد بیماری سلامتی اش را به دست می آورد بی خانمانی خانه دار و گرسنه ای سیر و جنگی پایان می یابد.
مسئولان محترم بدانید حمایت از خبرنگار در شعار دادن و مراسم روز خبرنگار خلاصه نمی شود بلکه حمایت از خبرنگار باید در عمل و با احترام به آزادی قلم و آزاد اندیشی به اثبات برسد.
خبرنگاران عزیزانی هستند نه امنیت دارند و نه خواب درست و درمان و نه پول حسابی در می آورند اما خودشان خیلی درست و حسابی هستند و دم همه شان گرم و این روز بر اهالی شریف خبرمبارک باد.
حلالمان کنید به خاطر همه ناگفته ها و نانوشته ها…
خبرنگار باید به حرفه خود به عنوان یک
درآمد مکمل نگاه کند
مهدی گوهری
روزنامه نگار
همزمانی تایید طرح تشکیل وزارت میراث فرهنگی توسط شورای نگهبان و روز خبرنگار اتفاق خوبی برای خبرنگاران حوزه گردشگری و میراث فرهنگی است. با تبدیل سازمان گردشگری و صنایع دستی به یک وزارتخانه نیاز به اطلاع رسانی برای این ارگ اهمیت بیشتری خواهد داشت و نیاز به خبرنگاران متخصص این حوزه بیش از پیش احساس خواهد شد. خبرنگارانی که باید با دانش به بررسی مسائل این حوزه بپردازند و اخبار این حوزه را منتشر کند و این نیازمند مطالعه و صرف وقت زیاد برای بررسی مسائل توسط خبرنگاران است. اما شرایط اقتصادی خبرنگاران این فرصت را از آنها سلب می کند که بتوانند تمام وقت خود را برای بررسی سوژه ها صرف کنند.
خبرنگاری حوزه گردشگری و میراث فرهنگی به عنوان یک شغل در خیلی از رسانه ها امکان گذران زندگی را فراهم نمی کند. خبرنگار باید به حرفه خود به عنوان یک درآمد مکمل نگاه کند. این مشکل امکان نگاه تخصصی به موضوعات و چالش های این حوزه را کمتر می کند. خبرنگاران این حوزه بیشتر از روی علاقه شخصی خود به مسایل این حوزه در آن مشغول فعالیت هستند. امید است با تبدیل سازمان میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی به وزارت خانه توجه بیشتری به وضعیت خبرنگاران این حوزه نیز بشود. تا وزارتخانه جدید به کمک خبرنگاران بتواند عملکرد خود در راستای رسالتش در توسعه گردشگری و حفظ میراث ارزشمند گذشتگان را به اطلاع عموم مردم برساند.
نبود نگاه تخصصی نسبت به میراث فرهنگی
فرزانه قبادی
خبرنگار آزاد
حوزه میراث فرهنگی
حوزه خبری میراث فرهنگی مشکلات فراوانی دارد و به یک مورد و دو مورد ختم نمی شود. پاسخگو نبودن مدیران، تغییرات زود هنگام و نگاه غیر تخصصی بین مدیران در سطوح مختلف از جمله چالش های پیش روی خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی است. اما گذشته از این موارد یکی از مسایلی که حوزه میراث فرهنگی در رسانه ها با آن مواجه است، کم لطفی مدیران رسانه به این حوزه است. البته در سال های اخیر در زمینه گردشگری اتفاقات خوبی در رسانه ها افتاده است و رسانه ها اقبال بیشتری به موضوع گردشگری پیدا کرده اند. هر چند نگاه رسانه ها در این حوزه بیشتر اقتصادی است و گردشگری زیرمجموعه حوزه اقتصادی رسانه هاست نه حوزه فرهنگی یا حوزه تخصصی گردشگری یا میراث فرهنگی؛ بنابراین موضوعاتی که به آن پرداخته می شود بیشتر از منظر اقتصادی مورد بررسی قرار می گیرند تا بعد فرهنگی. اما حوزه میراث فرهنگی، بسیار مورد کم لطفی واقع شده است. در حالیکه میراث فرهنگی زیربنای گردشگری ماست. برخی از رسانه ها حتی خبرنگار میراث فرهنگی ندارند، ستون و صفحه ثابت در این رابطه که بماند. شاید چند روزنامه به تعداد انگشتان یک دست، به موضوع گردشگری و میراث فرهنگی در ستون یا صفحه ای به طور جداگانه می پردازند.
مورد دیگر نبود نگاه تخصصی به این حوزه هم در جامعه و میان مدیران و هم در رسانه هاست. دائم به خبرنگاران خرده می گیرند که چرا «غُر می زنید» وقتی مدیری در جایگاه درست خود قرار نمی گیرد و همین جایگاه اشتباه باعث اتخاذ تصمیم ها و بروز مشکلاتی در حوزه مدیریتش می شود، خبرنگار که نمی تواند سکوت کند. خبرنگار حوزه میراث فرهنگی، مجبور است ضعف های مدیران این حوزه را پوشش دهد و به بیان کم کاری ها و قصور یک مدیر بپردازد، ضعف هایی که نتیجه آن تعرض به حریم آثار تاریخی یا تخریب آنهاست. از سوی دیگر خبرنگاری که دائم مجبور است این مشکلات و خبرهای تلخ را پوشش دهد و حادثه محور عمل کند، دیگر فرصت این را ندارد که با نگاه تخصصی به مسایل حوزه خبری اش بپردازد، به زیرساخت های آن اشاره کند و موارد کلان تر را مورد بحث و بررسی قرار دهد. شرایط حوزه میراث فرهنگی در سطح جهان را رصد کند و اخبار مربوط به این حوزه را در سطح گسترده تری دنبال کند. اینکه خبرنگار میراث فرهنگی «غُر می زند» مشکل خبرنگار نیست، مشکل مدیران و سازمانی است که کار خود را به درستی انجام نمی دهند. اگر مدیران به وظایف کاری خود واقف باشند خبرنگار فرصت پیدا می کند که نگاهی تخصصی تر در حوزه خبری اش داشته باشد و حادثه محور عمل نکند. البته این موارد تنها به مدیران سازمان میراث فرهنگی برنمی گردد، به نگاه همراه با کم لطفی نسبت به میراث فرهنگی در ساختار کلی جامعه برمی گردد. وزارت راه، وزارت نیرو، شهرداریها، شورای شهر و دیگر ارگان ها غدغه میراث فرهنگی ندارند و بعضی از حوادث و اتفاقات تلخ ناشی از همین نگاه غیر مسئولانه است.
- نویسنده : ملیحه منوری-سردبیر
