۱۰ اوت ۱۹۰۹؛ ۱۱۰ سال پیش در چنین روزی لئو فِندِر در آناهایم در جنوب کالیفرنیا زاده شد. سبک “راک اند رول” بدون سازهای او ممکن نمی‌شد. از دوره کودکی لئو فندر (Leo Fender) اطلاع دقیقی در دست نيست، به ویژه که او اهل گفتوگو و یار صحنه نبود. ۱۳ ساله بود که یک رادیو […]
۱۰ اوت ۱۹۰۹؛ ۱۱۰ سال پیش در چنین روزی لئو فِندِر در آناهایم در جنوب کالیفرنیا زاده شد. سبک “راک اند رول” بدون سازهای او ممکن نمی‌شد.
از دوره کودکی لئو فندر (Leo Fender) اطلاع دقیقی در دست نيست، به ویژه که او اهل گفتوگو و یار صحنه نبود. ۱۳ ساله بود که یک رادیو ساخت و با آن پیام‌های بیسیم‌های نیروی دریایی را می‌شنید. در همان هنگام اندکی ساکسوفون و پیانو آموخت، اما هرگز نوازنده و کارشناس موسیقی نشد و همه وقت و توانش را صرف ساختن سازها و ابزارهای تقویت صوت الکتریکی کرد.
۱۹ ساله بود که بلندگوهای دوربردی می‌ساخت و به برگزارکنندگان برنامه‌های ورزشی کرایه می‌داد. پس از پایان دبيرستان یک دوره حسابداری دید و پس از آن در دانشگاه مدیریت بازرگانی خواند، اما بیشتر وقتش را در کارگاه ابزار الکتریکی‌اش می‌گذراند.
۴۲ ساله بود که نخستین بار گیتاری ساخت که به جای کاسه فقط یک تخته داشت. نوازندگان سنتی این گیتار را نخست “پارو” و “پشه‌کش” خواندند، اما دیری نپایید که نوازندگان جوان به کارآیی این ساز، به ویژه در موس،قی محبوب فندر، یعنی کانتری و آهنگ‌های پاپ پی بردند. از آنجا که گیتارهای فندر ارزان‌تر از سازهای دستی و ماشینی پیشین بود، اين ساز در ميان مردم هم راحت‌تر گسترش پیدا کرد. ۴۵ ساله بود که مدل تکمیل شده گیتار برقی‌اش “استراتوکاستِر” را به بازار داد که تا کنون پرفروش‌ترین گیتار به شمار آمده و نوازندگان بنامی چون اریک کلاپتون، جرج هاریسون و بروس برینگستین آن را هرگز از خود جدا نمی‌کرده‌اند چون امکان استخراج صداهای بسیار متنوعی از آن وجود دارد.
۵۶ ساله بود که شرکتش را به علت بیماری به شرکت بزرگ “سی بی اس” فروخت، اما پس از تندرستی کامل باز به کار بازگشت و در کنار ساختن گیتار و گیتارباس برقی، دستگاه‌های تقویتی صدا را به بازار عرضه کرد. اگرچه او تا پایان عمر را در کارگاهش به سر برد و در محفل‌ها و برنامه‌های هنری شرکت نکرد، در صدمین سالروز تولدش به یادش یک جایزه ویژه موسیقی “گرامی” را به او اختصاص دادند. لئو فندر در ۸۱ سالگی در شهر فولِرتون در جنوب کالیفرنیا درگذشت.
و هادريان آشتي كردن با ايران را برگزيد
نوشیروان کیهانی زاده
هادريان (هادريانوس) امپراتور روم يازدهم آگوست سال ۱۱۷ ميلادي با دولت ايران صلح كرد. وي سه روز پيش از اين تاريخ (هشتم آگوست) بر جاي تراژان نشسته بود كه در جريان جنگ با ايران درگذشته بود. برخلاف تراژان كه از طريق جنگ امپراتوري روم را حفظ مي کرد و وسعت مي داد، هادريان با مخالفان حكومت روميان سازش مي کرد و يا به راههاي ديگري جز جنگ متوسل مي شد. براي مثال: براي احتراز از جنگ با مخالفان سلطه روم بر انگلستان كه در شمال اين جزيره سكونت داشتند، در آن جزيره ديواري نظير ديوار چين ميان قسمت متصرفي روم و اراضي غيرمتصرفي كشيد. هادريان پس از امضاي قرارداد صلح با ايران و صرفنظر كردن از دعاوي تراژان، در ۹ ژوئيه سال بعد (۱۱۸ ميلادي) از شرق مديترانه به شهر رم بازگشت و از سناي امپراتوري درخواست راي اعتماد كرد و موفق به دريافت آن شد. وي پيش از دريافت راي اكثريت سنا، امپراتور برگزيده ژنرالهاي رومي بود زيرا كه تراژان درگذشته بود و طبق قانون روم، حتي براي يك روز هم نمي شد كشور را بدون رئيس گذارد و «سنا» كه مقر آن در شهر رم بود در دسترس نبود كه در روز درگذشت تراژان، جانشين او را برگزيند. به علاوه، بدون حضور نامزد امپراتوري در جلسه سنا و گفتن برنامه هاي خود و قانع شدن سناتورها، راي گيري امكان نداشت.
