حسن صانعی پور روزنامه نگار برانکو ایوانکوویچ در دو مقطع مختلف در ایران مربیگری کرده است. او در سال ۲۰۰۱ به عنوان دستیار اول بلازویچ وارد ایران شد و سپس با تیم فوتبال امید ایران، قهرمان بازی های آسیایی گردید. برانکو تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ نیز هدایت نمودهرچند محمد دادکان رییس […]
حسن صانعی پور
روزنامه نگار
برانکو ایوانکوویچ در دو مقطع مختلف در ایران مربیگری کرده است. او در سال ۲۰۰۱ به عنوان دستیار اول بلازویچ وارد ایران شد و سپس با تیم فوتبال امید ایران، قهرمان بازی های آسیایی گردید. برانکو تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ نیز هدایت نمودهرچند محمد دادکان رییس وقت فدراسیون فوتبال، او را بهترین مربی خارجی فوتبال ایران می‌دانست. اما با آمدن کی‌روش و موفقیت های نسبی او، نقش پر رنگ برانکو کم کم به فراموشی سپرده شد.
نسل طلایی فوتبال ایران
آنچه شرایط برانکو را در تیم ملی مطلوب کرده بود. حضور جوانانی چون علی دایی، وحید هاشمیان، کریم باقری، مهدی مهدوی کیا، حسین کعبی و بسیاری از جوانان دیگر بود که نسل دوم طلایی فوتبال ایران را تشکیل داده بودند. آنان شرایطی را بوجود آورده بودن که کمترین انتظار ایرانیان از تیم، قهرمانی در آسیا بود. هرچند بهترین مقام تیم ملی برانکو، سومی آسیا بود. و هرچند نتایج ضعیف حاصل شده در جام جهانی، در کارنامه او هست. اما اصرار وی در حفظ ترکیب و تغییرات اندک دوران او، باعث شد تا بازیکنان زیادی از ایران به کشورهای حاشیه خلیج فارس و اروپا ترانسفر شوند.
پرسپولیس برانکو همیشه مدعی بود
برانکو، پرسپولیس در حال سقوط مربیان گذشته را با ظهور بازیکنانی چون طارمی، عالیشاه و رضاییان که پدیده های معرفی شده دوران علی دایی بودن، تبدیل به تیمی کرد که بیشترین قهرمانی متصور شده و بهترین وضعیت مورد نظر را برای باشگاه مطبوع خود بوجود آوردند. کسب سه قهرمانی پیاپی در لیگ برتر و یک جام حذفی و چند قهرمانی دیگر، نشان از شرایطی دارد که برانکو از آن بیشترین بهره را برد.
برانکو پرسپولیس را نخواست
بدبین ترین هوادار پرسپولیس هم حدس نمی‌زد. برانکو به یکباره و در بهترین شرایط، پرسپولیس را ترک کند. در واقع این سرمربی بود که نماندن را انتخاب کرد. شاید ریال های عربی بهتر از ریال ایران است(که هست). فیل برانکو یاد هندوستان کرد. فوتبالی که بر پایه نفت نهاده شده و شاهزاده های سعودی در کسب پیروزی و موفقیت کم صبر بوده و هستند. شاید برانکو متقاعد شده بود که گرفتن جام چهارم غیر ممکن است. کسب سومین جام به راحتی دو جام اول نبود. هجمه حمایت از پرسپولیس برانکو نیز دهان به دهان گرد فوتبال ایران می گشت. شاید شرایط راحت گذشته، تکرار نشود و عادت قهرمانی برای برانکو تداوم پیدا نکند.
بهترین مربی ایران، بدترین مربی شبه جزیره
در حالی که شرایط برانکو در الاهلی متزلزل شده است. او در مراسم بهترین های فوتبال ایران، بهترین مربی سال کشور شد. گویا دانش برانکو در تهران جا مانده است. در واقع کاریزمای موفقیت ایوانکوویچ زیر سوال رفته است. باخت های سنگین و تساوی های پی در پی، آن چیزی نیست که برانکو انتظارش را می کشید، مقامات الاهلی دنبال جانشین وی گشته و فرصت یک هفته ای برانکو، شرایط خوب وی را به خطر انداخته است. باید گفت فوتبال، مقوله ای پیش بینی نشدنی است. این بازی، هر شخصی را می تواند از اوج به حضیض بیاورد. همیشه آنچه می خواهید فراهم نمی‌شود. و همواره هواداران نمی توانند حامی خوبی باشند.
علت موفقیت بهترین مربی ایران چه چیزهایی می تواند باشد؟ و چرا فوتبال متمول عربستان، نمی تواند از دانش این مربی بزرگ استفاده کند؟
