«استاد، عباس جلالي سوسن آبادي، نام آشنا و زنده در هنر نقاشي ايران، که تابناکياش در ديروز و فرداي هنر اين مرز و بوم با نوآوري و تازگي بيهمتا، جاودانه است»، «در سال ۱۳۱۳ در روستاي سوسن آباد از توابع اراک چشم به جهان گشود». «او در خانوادهاي به دنيا آمد که با هنر […]
«استاد، عباس جلالي سوسن آبادي، نام آشنا و زنده در هنر نقاشي ايران، که تابناکياش در ديروز و فرداي هنر اين مرز و بوم با نوآوري و تازگي بيهمتا، جاودانه است»، «در سال ۱۳۱۳ در روستاي سوسن آباد از توابع اراک چشم به جهان گشود». «او در خانوادهاي به دنيا آمد که با هنر نقاشي انس و الفتي نداشتند و از کودکي، نقاشي شايد پناهگاه او به هنگام فرار از آدمهايي بوده که او را انساني غيرمعمولي ميديدند و قدرت ايجاد رابطه با او را نداشتند. ۴ يا ۵ ساله بود که همراه خانواده به تهران آمد و تمام دوران تحصيل را در همين شهر سپري کرد». «وي همزمان با شروع تحصيل ابتدايي به تعليم نقاشي نزد استاد فروزين پرداخت و به سبب زهد و نبوغ سرشارش با فاصله کوتاهي به صلاحديد استاد رهسپار کلاس نگارگري استاد الطافي شد». «هنرمندي که به گفته خانم افشانپور ايشان را استاد تکنيک نقطهپرداز قلمداد ميکردند و در زمينه گل و مرغ فعاليت بيشتري داشتند». «طي ۱۲ سال شاگردي؛ استاد الطافي، ظرافت، دقت و پرداختن به جزئيات را در نقاشيهاي کودکانه او ميبيند و او را به نگارگري تشويق ميکند». «او که به نقاشي عشق ميورزيد، به دليل وضعيت جسمانياش نگارگري را انتخاب ميکند، زيرا نميتواند به کار سنگين نقاشي بپردازد. اما هنر نگارگري به دليل ظرافت و نازکي مناسب حال و وضع او بود». «از اين دوران سوسن آبادي هنر پرداز را ميآموزد و اين روشي است که نقاش با چيدن نقطههاي ريز در کنار هم تصوير ميسازد و از خطوط يا پاشيدن رنگ استفاده نميکند. در اين هنر هر نقطه بايد مستقل و مجزا از يکديگر ولي چنان نزديک به هم باشند که جدايي آنان را جز به دقت يا به کمک ذرهبين نتوان تشخيص داد». استاد در نقطهپردازي چنان مهارت و پيشرفتي از خود نشان ميدهد که در مدت کوتاهي به شاگردی استاد بزرگ و شهير نگارگري آن زمان حسين بهزاددرمی آید. اما دوران اين شاگردي بسيار اندک بوده است زيرا سوسن آبادي در همان هنگام نيز در جستجوي راه و روش جديدي از نگارگري بود و قالب تنگ و محدود و تکراري هنر نگارگري، روح در پرواز و طبع آزاد او را راضي نميکرد اما سوسن آبادي از استاد حسين بهزاد ميآموزد که؛ لزوم طراحي براي مهارت و کسب قدرت به درجهاي است که بتوان فيالبداهه فکري را روي تابلو اصلي پياده کرد». «در تاريخ نگارگري جديد، حسين بهزاد به عنوان يکي از پيشگامان برجسته شناخته شده است. در شيوه کار بهزاد که بر اساس مکتب اصفهان می باشد اهميت طراحي و محدوديت رنگي بارز است. توجه به حالات و سکنات اشخاص، سايهپردازي، کاهش ريزهکاريها، انتخاب مضامين جديد و گاه موضوعهاي معاصر، از موارد عدول او از سنت نگارگري پيشين محسوب ميشوند. ژرفا نمايي و رعايت نسبي اصول کالبد شناسي را از هنر اروپايي و رنگپردازي تکفام را از نقاشي قديم چيني به عاريت گرفت. با اين حال، روش برخورد او با سنتهاي ايراني، اروپايي و چيني و راهجويهايش در تلفيق سنتها، عاري از خلاقيت و نومايگي بود». «سوسن آبادي در ادامه آموزش خود تحت تاثير استاد مقيمي و شيوه کار او قرار گرفت، در واقع او در ادامه خلاقيتها و نوآوريهاي کساني مانند حسين بهزاد، ابوطالب مقيمي و الطافي شروع به کار کرد. اما خيلي زود به سبک ويژه خود رسيد. او به زعم دکتر جواد مجابي، ضرورت زمانه را در پوست انداختن مينياتوريستي و نو کردن قالب و محتوا و فضاي آن دانست».«و بالاخره در ۳۳ سالگي توانست به سبك خاص خود درهنر نگارگري دست پيدا كند.او عقيده داشت كه هنر نقاشي جدا از شعر و ادبيات نيست». سرانجام در سوم تیر ماه ۱۳۸۳، عباس جلالی سوسن آبادی، مینیاتوریست بزرگ ایرانی و از نوابغ شهر اراک، در ایالات متحده درگذشت.
