محمدحسین جعفری سمیع/ دبیر سرویس سیاسی اشاره : شرایط خاص کشور در روزهایی اخیر با دو موضوع تازه وارد ابعاد جدیدی شد. پیشنهاد غیر منتظره ترامپ در خصوص مذاکره بدون شرط با ایران و همزمان بحث سوال از رئیس جمهور که توسط برخی از نمایندگان مجلس مطرح شده است. همزمانی این دو موضوع دولت را […]
محمدحسین جعفری سمیع/ دبیر سرویس سیاسی
اشاره : شرایط خاص کشور در روزهایی اخیر با دو موضوع تازه وارد ابعاد جدیدی شد. پیشنهاد غیر منتظره ترامپ در خصوص مذاکره بدون شرط با ایران و همزمان بحث سوال از رئیس جمهور که توسط برخی از نمایندگان مجلس مطرح شده است. همزمانی این دو موضوع دولت را در شرایط ویژه ای قرار داده است تا ضمن چاره اندیشی پیرامون مسائل حاد عرصه بین الملل و مبحث نجات برجام ، با چالشی جدی در موضوع بحران اقتصادی و پاسخگویی به مجلس مواجه گردد. پیرامون این موضوع «جمله» با محمد صادق جوادی حصار نماینده سابق مجلس و فعال سیاسی به گفت و گو پرداخته که در ادامه می خوانید.
*با توجه به مشکلات متعدد امروز کشور ، ارزیابی شما در خصوص تحولات اخیر عرصه سیاست داخلی چیست؟
در حال حاضر کشور با دو مشکل عمده روبرو است. مشکل اول بی اعتمادی مردم به برنامه های دولت و مشکل دوم فشارهای اقتصادی که گریبان مردم را گرفته است. برخی عامل این مشکلات را تحریم های آمریکا می دانند اما موضوع اینجاست که هنوز این تحریم ها آغاز نشده و مردم با چنین بحران مواجه شده اند. بنابراین عامل اصلی مشکل اقتصادی کشور عدم هماهنگی و بی برنامگی مسئولین است. این مساله مانند این است که بگویند ۲ ماه دیگر قرار است زلزله ای رخ دهد اما در حالی که هنوز چنین اتفاقی نیوفتاده است ، جامعه با بحران مواجه شود. شاید هرگز زلزله ای رخ ندهد اما با این حال جامعه حالتی بحرانی پیدا می کند. این موضوع حکایت از سوء مدیریت در کشور دارد. وضعیت امروز کشور و فشار اقتصادی حاکم بر جامعه به بی اعتمادی مردم به دولت برمی گردد.
*در میان مخالفان دولت آیا اراده ای برای کنارگذاشتن اختلافات و حمایت دولت در چنین شرایطی وجود دارد؟
در چنین حالتی که جامعه به دولت اعتماد ندارد ، اقدامات مخالفین دولت موجب می شود عرصه بر مسئولین و در نهایت بر مرم تنگ تر شود. مخالفین دولت تلاش می کنند با بهره گیری از چنین وضعیتی و با ایجاد بحران مصنوعی در جامعه در واقع دولت را زمین گیر کنند. چندی پیش که رئیس جمهور گفتند من دست همه مخالفین را به گرمی می فشارم . . . نوید خوبی برای ایجاد انسجام ملی بود اما متاسفانه این اراده در میان مخالفان وجود نداشت تا برای کشور فداکاری کنند. مخالفان دولت در واقع دولت را در تنگنا قرار دادند و به هیچ وجه کوتاه نمی آیند. آنها تلاش می کنند در چنین شرایطی امتیازات خوبی از رئیس جمهور بگیرند و او را مجبور به تغییر استراتژی کنند. امروزه فشارهای پیدا و پنهان داخلی بر رئیس جمهور به خوبی احساس می شود که این فشارها کمتر از فشارهای بین المللی بر دولت نیست. باید قبول کنیم دولت به شدت این روزها تحت فشار قرار دارد.
*تغییر رویکرد رئیس جمهور در دولت دوم تا چه اندازه در بی اعتمادی حامیان دولت به رئیس جمهور تاثیرگذار بود؟
تمام اتفاقاتی که در طول یک سال اخیر رخ داد ناشی از تغییر رویکرد آقای روحانی است. بر خلاف انتظارها دولت دوم آقای روحانی قوی تر از دولت اول ایشان نبود بلکه یک دولت سفارشی بود و بسیاری از اعضای این دولت به روحانی تحمیل شدند و متاسفانه آقای روحانی این موضوع را پذیرفتند و به آن تن دادند. دلیل بی اعتمادی به دولت همین اتفاق بود و بر همین اساس بود که همان ۲۴ میلیون نفری که به آقای روحانی رای داده بودند پس از ۲ ماه که از تشکیل کابینه گذشت ، وقتی چینش مدیران دولتی و چینش وزیران را مشاهده کردند و متوجه کوتاه آمدن آقای روحانی در مقابل سهم خواهی مخالفان شدند ، نارضایتی خود را نسبت به دولت دوازدهم اعلام کردند.در چنین شرایطی مخالفان دولت بیکار ننشسته به دست به سناریو نویسی و برنامه ریزی می زنند تا از این شرایبط بیشترین بهره برداری را داشته باشند. واقعیت این است که یک جریانی تلاش دارد تا این دولت را یک دولت ناکارآمد و شکست خورده جلوه دهد.
*ارزیابی شما نسبت به اقدام مجلس در طرح سوال از رئیس جمهور چیست و آیا در چنین شرایطی این امر به صلاح کشور می باشد؟
اکنون که ترامپ به طور غیر منتظره اعلام کرد که آمادگی دارد در هر جایی که ایران بگوید و در هر سطحی بدون پیش شرط با ایران مذاکره کند ، مخالفان دولت نگران شده اند که مبادا روحانی موفق شود یخ روابط ایران و آمریکا را ذوب کند و به یک قهرمان ملی بدل شود. به همین دلیل از همان لحظه ای که این اتفاق افتاد ، فشار بر آقای روحانی چند برابر شد. مساله اینجاست چرا موضوع سوال از رئیس جمهور اکنون مطرح می شود؟ چرا این موضوع قبل از پیشنهاد ترامپ مطرح نشده بود؟ به نظر می رسد امروز شاهد یک سری اقدامات تخریبی علیه دولت هستیم و کسانی که این مباحث را طرح ریزی و پیگیری می کنند بیشتر از هر چیزی به فکر منافع خودشان هستند و به منافع ملی هیچ بهایی نمی دهند.
