کمیته انضباطی فیفا چندی پیش با ارسال نامه‌ای به باشگاه استقلال ضمن ارائه مشروح پرونده شکایت آندره‌آ استراماچونی، این باشگاه را به پرداخت مبلغ یک‌میلیون و ۳۵۹هزار یورو بابت مطالبات سرمربی ایتالیایی پیشین آبی‌پوشان محکوم کرد. به گزارش آی اسپورت، به‌خلاف پرونده‌های قبلی، این بار مسئولان استقلال مدعی‌اند مدارکی را در اختیار […]
کمیته انضباطی فیفا چندی پیش با ارسال نامه‌ای به باشگاه استقلال ضمن ارائه مشروح پرونده شکایت آندره‌آ استراماچونی، این باشگاه را به پرداخت مبلغ یک‌میلیون و ۳۵۹هزار یورو بابت مطالبات سرمربی ایتالیایی پیشین آبی‌پوشان محکوم کرد.
به گزارش آی اسپورت، به‌خلاف پرونده‌های قبلی، این بار مسئولان استقلال مدعی‌اند مدارکی را در اختیار دارند که می‌تواند باعث کسر از مبلغ یادشده شود. این مدارک شامل دست‌خط‌های استراماچونی برای کاهش قرارداد دوساله‌اش به یک سال است، در دست‌خط دیگری از استراماچونی، این مربی به‌صراحت اعلام کرده که حقوقش بیشتر از دو ماه به تعویق نیفتاده است.
از طرفی، حقوق معوق یکی از ماه‌های همکاری دو طرف توسط مدیران استقلال به حساب استراماچونی واریز شده و حقوق ماه دیگر نیز که در ترکیه حواله شده بود، برگشت خورده است، این مسئله از نظر مسئولان استقلال نشان می‌دهد که در پرداخت مطالبات استراماچونی حسن‌نیت‌شان را نشان داده بودند و این مربی خودش تصمیم به جدایی گرفته است،
به همین دلیل، مدیران استقلال رسماً اعتراض خود به پرونده استراماچونی را برای ثبت در دادگاه ورزشی CAS ارسال کردند. گفته می‌شود با توجه به درخواست باشگاه استقلال و همچنین لایحه ۳۰۰ صفحه‌ای استراماچونی، دادگاه CAS از سه قاضی برای این پرونده استفاده می‌کند.
مددی تا اطلاع ثانوی در استقلال می‌ماند
در جلسه هیئت مدیره باشگاه استقلال صحبتی از جدایی احمد مددی نشد و او تا اطلاع ثانوی در استقلال حضور خواهد داشت. به گزارش آی اسپورت، در این جلسه که در ساختمان وزارت ورزش انجام شد، احمد مددی سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال فعلاً ماندنی شد ولی با همان حکم قبلی. در این جلسه مقرر شد باشگاه اقدامات حقوقی لازم را برای پرونده استراماچونی انجام بدهد و به دادگاه عالی ورزش شکایت کند. همه این اتفاقات در حالی است که گفته می‌شد هیئت مدیره باشگاه استقلال خیلی با احمد مددی همسو نیست، اما در جلسه امشب حرف از رفتن این مدیر نشد و او به کار خود ادامه خواهد داد.
تیمی با ۱۱ بازیکن قهرمان نمی‌شود!
در فوتبالی که در شرایط عادی هم برنامه‌ریزی چندان باحساب و کتابی ندارد، لیگ بیستم از همیشه غیرطبیعی‌تر است. در روزهایی که آمار رسمی فوت‌شدگان کرونا قصد کوتاه آمدن از محدوده ۴۰۰ را ندارد و برخی مسئولان دولتی اذعان دارند احتمالاً تعداد واقعی افراد از دست رفته چیزی حدود ۲ برابر این آمار است، هیچ دلیلی وجود ندارد که فوتبال از توفان کرونا در امان بماند.
از آنجا که فعلاً چشم انداز امیدوارکننده‌ای برای فروکش کردن این توفان وجود ندارد و متخصصان معتقدند ابتلا به این ویروس، همچنان ادامه خواهد داشت، طبیعی است که تیم‌های فوتبال هم از تبعات منفی آن در امان نمانند. به این روزهای لیگ برتر نگاه کنید؛ اغلب تیم‌ها دو سه بازیکن خودشان را به خاطر این ویروس در اختیار ندارند. این اتفاق البته فقط مختص به ایران نیست و در سراسر جهان، کم و بیش هر تیمی با این معضل روبه‌رو است. اگر تا دیروز مربیان فقط نگران آمار مصدومان بودند، حالا یک فاکتور جدید هم اضافه شده؛ کرونایی‌ها که باید دو هفته را در قرنطینه بگذرانند.
اگر فرض کنیم که وضعیت حاد کرونایی تا زمستان ادامه پیدا کند، مربیان باید بپذیرند که در هر مقطع زمانی از وجود یک یا چند بازیکن خود محروم هستند و این فاکتور جدید، می‌تواند منجر به تغییر رویکرد مربیان شود؛ یعنی تلاش برای داشتن اسکواد بزرگتر.
در فوتبال ایران، نارضایتی نیمکت‌نشینان یک معضل همیشگی است و بازیکنان ذخیره در هر سطح و جایگاهی که باشند، نسبت به این موقعیت واکنش منفی نشان می‌دهند. حس غمگین نیمکت‌نشینی فقط به بازیکنان ایرانی محدود نمی‌شود و اگر استثناهایی مثل مسوت اوزیل را کنار بگذاریم، تقریباً هیچ فوتبالیستی در دنیا نیست که از تماشا کردن بازی روی نیمکت ذخیره‌ها خوشحال باشد. تنها تفاوت این است که بازیکنانی با منش حرفه‌ای‌تر، این وضعیت را تحمل می‌کنند و تلاش می‌کنند به یکی از جایگاه‌های ۱۱ نفره برسند اما رویکرد غالب در فوتبال ایران، «قهر» و «تهدید به جدایی» و «تلاش برای یافتن تیمی تازه» است.
رفتارهای غیرحرفه‌ای نیمکت‌نشینان و حاشیه‌هایی که در طول فصل ایجاد می‌کنند، معمولاً یکی از عواملی است که مربیان شاغل در لیگ ایران را ترغیب می‌کند اسکواد جمع و جوری داشته باشند. در این مورد، برانکو یکی از بهترین مصداق‌هاست. او در تمام سال‌هایی که در پرسپولیس مشغول بود، ترجیح می‌داد نیمکت خلوتی داشته باشد تا از نارضایتی ذخیره‌ها جلوگیری کند اما این استراتژی، لااقل در این فصل ناکارآمد جلوه می‌کند و با اضافه شدن قرنطینه‌های کرونایی، به تعداد بیشتری بازیکن نیاز است.
استقلال لیگ بیستم را با مجموعه قابل اتکایی آغاز کرده. محمود فکری تقریباً در هر پست، دو بازیکن در اختیار دارد و اصرار او برای حفظ نفرات فعلی و حتی تمایل برای اضافه کردن نفراتی مثل مرتضی تبریزی، نشانه‌هایی از آن است که از اسکواد بزرگ و نارضایتی احتمالی نیمکت‌نشینان نمی‌ترسد. این یک اتفاق امیدوارکننده در استقلال است که در لیگ بیستم بیشتر از همیشه به نیمکت‌نشینان خود نیاز خواهد داشت. اینجا هنر مربیان هم باید در نظر گرفته شود که از یک سو به نفرات ذخیره اطمینان بدهند که «ذخیره دائمی» نخواهند بود و علاوه بر آن، از اصل کلیشه‌ای و منسوخ «به ترکیب تیم برنده دست نمی‌زنند» عدول کنند و در طول فصل بیش از ۱۱ بازیکن آماده برای حضور در ترکیب اصلی داشته باشند. این چالش جذابی است که فکری در ادامه فصل با آن روبه‌رو خواهد شد.
