ناصر نامدار/ پرسپولیس بعد از فینال آسیا دو بازی در لیگ برتر انجام داده است. بازی با نساجی مازندران و ذوب آهن اصفهان. با توجه به جایگاه این دو تیم در جدول رده‌بندی لیگ برتر پیش بینی‌ها این بود که پرسپولیس در هر دو بازی پیروز شود به بالای جدول نزدیک شود. اما شاگردان […]
ناصر نامدار/
پرسپولیس بعد از فینال آسیا دو بازی در لیگ برتر انجام داده است. بازی با نساجی مازندران و ذوب آهن اصفهان. با توجه به جایگاه این دو تیم در جدول رده‌بندی لیگ برتر پیش بینی‌ها این بود که پرسپولیس در هر دو بازی پیروز شود به بالای جدول نزدیک شود. اما شاگردان یحیی گل محمدی دو تساوی بیشتر به دست نیاوردند. پرسپولیس حالا با ده امتیاز از ۶ بازی در رده نهم ایستاده است و البته می تواند خیلی زود به صدر جدول برسد. اما مساله این است که شکل بازی پرسپولیس کمی نگران کننده شده و برخی معتقدند این تیم بعد از فینال آسیا افت کرده است. بیایید بررسی کنیم و ببینیم ایراداتی که این روزها به پرسپولیس وارد می‌شود چیست و چقدر درست است.
زخم فینال آسیا
واقعیت این است که پرسپولیس هنوز زخم شکست در فینال لیگ قهرمانان آسیا را به تن دارد. پرسپولیس مقابل تیمی شکست خورد که از السد قطر یا النصر عربستان قوی‌تر نبود. اما غیبت چند بازیکن تاثیرگذار در فینال و البته بدشانسی‌هایی که در این بازی گریبان پرسپولیس را گرفت باعث شد قرمزهای پایتخت در فینال مقابل اولسان هیوندای کره جنوبی شکست بخورند و برای دومین بار در سه سال اخیر نایب قهرمان آسیا شوند. قابل پیش بینی بود که سایه این شکست مدتی روی سر تیم باشد. البته مربیان و بازیکنان در مصحاحبه های شان خیلی سعی کردند نشان بدهند که شکست در فینال آسیا را فراموش کرده‌اند اما به وضوح مشخص است که بازیکنان به ویژه هنوز تحت تاثیر آن مسابقه هستند. تلخی این ناکامی در صورت آنها قابل رویت است. نکته جالب این است که حتی مربیان و تیم‌های حریف هم به این مساله اشاره می‌کنند. مربیان و چند بازیکن تیم‌های نساجی مازندران و ذوب آهن اصفهان بعد از بازی با پرسپولیس در مصاحبه‌های‌شان برای این که از عملکرد تیم خودشان تعریف کنند این طور گفتند که تیم‌شان مقابل تیم نایب قهرمان آسیا موفق به کسب امتیاز شده است. این مساله قطعا برای آنها کار مهمی است اما یادآوری نایب قهرمانی پرسپولیس در آسیا برای بازیکنان این تیم آزاردهنده است. در هر صورت پرسپولیسی‌ها قبل از آنکه دیر شود باید آن باخت غم انگیز را کاملا فراموش کنند. به یاد داشته باشیم که پرسپولیس علیرغم دو تساوی متوالی هنوز صدرنشین بالقوه لیگ برتر است و اگر دو بازی عقب افتاده‌اش را ببرد می‌تواند بالاتر از استقلال به صدر جدول برسد.
ضعف در ساختار دفاعی
روی گل‌هایی که پرسپولیس در دو بازی مقابل نساجی و ذوب آهن دریافت کرد حامد لک مقصر نبود. در بازی با نساجی هیچ کدام از مدافعان پرسپولیس روی ضربه ایستگاهی که منجر به گل شد به شکل عجیبی به هوا نپریدند و بازیکن نساجی به راحتی با ضربه سر دروازه پرسپولیس را باز کرد. اما این تنها موقعیت نساجی نبود و بازیکنان این تیم چند بار دیگر هم با عملکرد ضعیف مدافعان پرسپولیس در موقعیت گل قرار گرفتند. در بازی با ذوب آهن این مساله بیشتر به چشم آمد. ذوب آهن بارها و بارها و به ویژه در نیمه دوم صاحب موقعیت گل شد. چنین اتفاقی هرگز در لیگ قهرمانان آسیا برای پرسپولیس نیفتاده بود. حتی در بازی فینال هم اولسان به اندازه ذوب آهن موقعیت گل نداشت. به نظر می‌رسد اشکالاتی در ساختار دفاعی پرسپولیس به وجود آمده است. البته ساختار دفاعی فقط به چهار مدافع مربوط نیست و به هافبک‌ها و حتی مهاجمان هم ارتباط دارد. با این همه توقع از مدافعان بیشتر است. در یک صحنه در بازی با ذوب آهن بعد از این که تیم اصفهانی یک موقعیت گل خوب را از دست داد می‌شد دید که سید جلال حسینی از دست همبازیانش عصبانی است و بر سر آنها فریاد می‌کشد. این اتفاق مدت‌ها بود که در پرسپولیس نیفتاده بود. همین می تواند نشانه دیگری در ضعف ساختار دفاعی پرسپولیس باشد. تازه این در شرایطی است که پرسپولیس به جز سید جلال و کنعانی زادگان مدافع میانی دیگری ندارد و مربیان و هواداران این تیم باید دعا کنند مشکلی برای این دو نفر پیش نیاید.
خروج بشار رسن
پرسپولیس بعد از فینال لیگ قهرمانان آسیا بشار رسن را هم از دست داد. این بازیکن دو روز پیش رسما به تیم القطر پیوست. او بازیکن مهمی برای پرسپولیس بود. به حدی که یحیی گل محمدی در این دو هفته که از فینال آسیا گذشته بارها از این اتفاق گلایه کرده است. یحیی حتی بعد از رفتن مهدی ترابی، علی علیپور، علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده هم آنقدرها گلایه نکرد اما رفتن بشار برای او غیر قابل باور بود. به هر حال این سوال وجود دارد که یک بازیکن در حد بشار چرا اینقدر آسان و پس از گذشت فقط ۴ هفته از لیگ برتر می‌تواند از تیم جدا شود؟ ناراحتی یحیی البته قابل درک است. پرسپولیس برای ۴ بازیکن دیگری که از این تیم جدا شدند توانست جانشین کمابیش مناسبی پیدا کند. اما پیدا کردن یک جانشین برای بشار کار بسیار سختی است. شاید هم غیر ممکن باشد. چون جذب بازیکن و مربی خارجی فعلا ممنوع است. بازیکن داخلی هم در سطح بشار اگر پیدا شود هیچ تیمی به راحتی او را به پرسپولیس واگذار نخواهد کرد. پرسپولیس قهرمان چهار دوره متوالی لیگ برتر است و طبیعی است که رقبای این تیم دوست نداشته باشند این تیم به پنجمین قهرمانی متوالی برسد. برای همین هم ترجیح می‌دهند بازیکن خوب‌شان را به تیمی مثل پرسپولیس ندهند و مانع تقویت این تیم شوند. غیبت بشار در بازی با ذوب‌آهن به ویژه در نیمه دوم کاملا به چشم آمد و این موضوع برای پرسپولیسی‌ها نگران کننده است.
خط حمله گل نزن
درباره موضوعات قبلی شاید همه اتفاق نظر نداشته باشند. به عنوان مثال احتمال دارد کسانی باشند که نقش بشار را این قدر کلیدی ندانند. اما تقریبا همه معتقدند که پرسپولیس در خط حمله ضعف دارد. با درخشش عیسی آل کثیر در لیگ قهرمانان آسیا به نظر می‌رسید پرسپولیس در خط حمله هم به کیفیت مطلوب رسیده است اما با محرومیت ۶ ماهه عیسی که تا سیزده به‌در سال آینده ادامه خواهد داشت همه بار خط حمله روی دوش جوانی به نام مهدی عبدی افتاده است. عبدی البته بازیکن ضعیفی نیست. او در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا برای پرسپولیس گل زده است اما قطعا نمی‌شود از او انتظار داشت که در طول فصل بدرخشد و بار گلزنی تیم را به تنهایی به دوش بکشد. به جز او آرمان رمضانی هم در خط حمله هست که او اصلا نتوانسته انتظارات را برآورده کند. در این مدت گل‌های پرسپولیس را بیشتر وینگرها، هافبک‌ها و حتی مدافعان این تیم زده‌اند. حالا سوال و نگرانی بزرگ این است که تا ۱۳ فروردین که عیسی می‌تواند برگردد و بازی کند چه کسی قرار است گلزن اول پرسپولیس باشد؟ دو راه حل بیشتر وجود ندارد. اول این که عبدی و رمضانی بیشتر و بهتر از قبل کار کنند و بیشتر گل بزنند. دوم این که مثل هفته‌های اخیر وینگرها، هافبک‌ها و مدافعان جور مهاجمان را بکشند.
افت انگیزه
یکی دیگر از مشکلاتی که گریبان پرسپولیس را گرفته مساله افت انگیزه و شور بازیکنان است. البته این مساله را بیشتر کسانی می‌بینند که از بیرون به تیم نگاه می‌کنند. در واقع این چیزی است که کارشناسان، پیشکسوتان و برخی هواداران به آن اشاره می‌کنند. آنها معتقدند کسب چهار قهرمانی پی در پی در لیگ برتر و حضور در دو فینال آسیایی در سه سال اخیر احتمالا بازیکنان را اشباع کرده است. شاید بشود این ادعا را کمی تحلیل کرد و احتمال دارد برخی بازیکنان دچار چنین افتی هم شده باشند. اما مساله این است که ترکیب بازیکنان پرسپولیس نسبت به فصل قبل تغییرات زیادی داشته و بعید است چنین فضایی در کل تیم حاکم باشد. اتفاقا پرسپولیس چند بازیکن قدیمی و باتجربه هم دارد که در تیم مانده‌اند و بعید است دچار این افت‌ها شوند. بازیکنان جدید هم که قاعدتا باید سرشار از انگیزه باشند. اگر قرار بود چنین اتفاقی بیفتد باید در سال‌های پیش که حجم تغییرات در تیم کمتر بود رخ می‌داد. اما این امکان هم وجود دارد که مشکل پرسپولیس در واقع غرور باشد نه افت انگیزه. در واقع این که بازیکنان مغرور شده باشند بیشتر از این است که افت انگیزه پیدا کرده باشند.
