سرویس سیاسی ویکی پدیا دربارهاش مینویسد: «رستم قاسمی در سال ۱۳۴۳ در روستای سرگاه از توابع شهرستان مهر، استان فارس زاده شد. وی دارای مدرک مهندسی عمران از دانشگاه صنعتی شریف است. قاسمی در سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در جنگ ایران و عراق شرکت کرد و از جانبازان این جنگ […]

در آن برهه، (مثل تمام دوران) وزارت نفت جزو مهمترین بخشهای کابینه دولت بود. بنابراین سپردنش به دست «رستم قاسمی» را میتوان جزو آخرین تصمیمهای شجاعانه و معدود تصمیمهای درست او در دوره دوم ریاستجمهوریاش قلمداد کرد و البته پذیرش این مسوولیت توسط رستم قاسمی در آن زمان را باید شجاعانهتر محسوب کرد.
تنشهای منطقهای و اعمال نفوذ بیگانگان در منطقه برای برهم زدن ثبات کلی و تحمیل فشار سیاسی و اقتصادی به ایران تا دست از سماجت هستهای شدن بردارد و منافع اسراییل حفظ شود و…، بخشی از سختی کار رستم قاسمی در وزارت نفت آن دوران بود.
او ولی با تجربه حضور در جنگ تحمیلی و سپاه پاسداران و فرماندهی قرارگاه خاتمالانبیا، بیدی نبود که از این بادها بلرزد بنابراین نشان داد که اهل باج دادن به داخل و خارج نیست.
قاسمی که امسال قرار است شانسش را در بین رقبایی اسم و رسم دار برای ورود به پاستور، امتحان کند، جزو نامزدهاییست که گرچه به لحاظ تبلیغات رسانهای و پوپولیسم و از این دست بازیهای رایج، کمی عقبتر از پرهیاهوهاست اما سابقه و سلامت کاریاش که همواره از ادا و اطوار و تظاهر، اجتناب کرده و روحیه بسیجیوارش را در تمام این سالها حفظ کرده، اقبال او را برای پیروزی در خرداد ۱۴۰۰، آن هم در شرایطی که مردم از شعار و تظاهر خسته شدهاند، زیاد کرده است. در «رستم قاسمی»، میشود اندکی از شهید سردار «قاسم سلیمانی»، کمی از شهید «آوینی»، مقداری از شهید «چمران» و مقادیر زیادی از خلوص سربازان گمنام امام زمان (عج) را مشاهده کرد و کیست که نداند، ایران امروز، به آنهایی که بی هیچ حرف و حدیث و بدون منت بر روی مین قدم میگذارند تا همقطارانشان به سلامت عبور کنند، بیشتر از خوشنماهای متظاهر احتیاج دارد.