گروه سیاسی بسیاری از روزنامه‌های چپ و راست در گزارش‌های خود در واپسین روز بررسی کابینه سیزدهم هر کدام تحلیل‌هایی خوش‌بینانه یا بدبینانه داشتند و برخی نیز از منظر خود توصیه‌هایی کردند اما من باور دارم کشور درگیر انسداد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است و دولت سیزدهم و شخص آیت الله رییسی در ماه‌های آینده […]
گروه سیاسی
بسیاری از روزنامه‌های چپ و راست در گزارش‌های خود در واپسین روز بررسی کابینه سیزدهم هر کدام تحلیل‌هایی خوش‌بینانه یا بدبینانه داشتند و برخی نیز از منظر خود توصیه‌هایی کردند اما من باور دارم کشور درگیر انسداد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است و دولت سیزدهم و شخص آیت الله رییسی در ماه‌های آینده باید تصمیماتی حیات و بزرگ بگیرند و کشور را از این «انسداد مرکب» بیرون بکشند و این امر هم با همفکری و همراهی همه ارکان قدرت به‌ویژه قوای سه‌گانه و حتی احزاب مخالف جریان اصولگرا، ممکن خواهد شد تا این دولت به ساحل آرامش برسد و بتواند امور را مانند شرایط عادی مدیریت کند.
دولت باید توجه کند تا روزی‌که از این انسداد بیرون نیامد، نه می‌تواند موج تورم را کنترل کند و نه از افزایش نرخ دلار بکاهد و نه احتمال اعتراض مدنی را به صفر برساند، اعتراضاتی که غالباً به دلیل مسائل معیشتی و کمبود آب و برق پیش می‌آید و نمی‌توان آن را محصول مداخله ضدانقلاب خارج‌نشین و دشمن صهیونیستی دانست.
باور ما این است که دولت آیت الله رییسی باید با واقعیات تلخی کنار بیاید و برای آن برنامه داشته باشد هرچند همه واقفیم بر اینکه این دولت وارث این شرایط است نه عامل آن، دولت وارث سه انسداد است که در ۴۳ ساله پس از انقلاب، هرگز به موازات هم ایجاد نشده بود. در زمان جنگ تحمیلی رکود بر اقتصاد ایران حاکم بود اما تورم به حدی نبود که به رکود تورمی برسیم اما امروز رکود تورمی، رشد منفی ۵ برای اقتصاد ایران به ارمغان آورد و شرایط مربوط به تحریم‌های ظالمانه و ممنوعیت فروش نفت، تحریم بانک، تحریم کشتیرانی، تحریم بیمه و سخت‌گیری‌های مربوط به لوایح چهارگانه اف ای تی اف موجب شد از رکود تورمی عبور کرده به انسداد اقتصادی برسیم.
انسداد اقتصادی بسیار جدی است و نمی‌توان بدون طرح و برنامه به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی و روابط بین‌الملل از کنار آن به سلامت گذشت و دستور کار دولت سیزدهم برای عبور بدون چپ کردن براثر انسداد سیاسی، در گام نخست باز کردن همه علل خارجی است که بر ایجاد این شرایط نقش داشتند. در دوسال گذشته بسیاری از مدیران دلسوز و اجرایی کشور نسبت به تدبیر تحریم‌ها تأکید کردند و درخصوص آثار فاجعه‌بار تحریم‌ها گفتند که در بسیاری از موارد، ما خدماتی را انجام دادیم اما پول خود را نتوانستیم بگیریم یا این تحریم‌ها مانع و سد بزرگی بر سر راه صادرات کشور شد و صادرات در موارد بسیاری متوقف شد چون امکان انتقال پول وجود ندارد.
رفع تحریم‌ها، امکان نقل و انتقالات بانکی و بازگشت به آغوش تجارت جهانی آثار و برکات اقتصادی فراوانی دارد اما برای رسیدن به آن، نیاز به فعالیت تیم سیاست خارجه و روابط بین‌الملل داریم تا خاکریزها را یکی پس از دیگری فتح کند.
روز گذشته مخبر دزفولی معاون اول آیت الله رییسی اظهار نظری کرد که جای تأمل دارد و آن اینکه رییس‌جمهوری برای آزاد شدن برخی از دارایی‌های ایران با سران چند کشور مذاکره کرد این در حالی است که بلوکه شدن این دارایی‌ها که عمدتاً نتیجه تحریم‌های آمریکا است باید با وزارت امور خارجه و وزارت خزانه‌داری ایالات متحده حل و فصل شود.
معاون اول دولت گویا نمی‌داند که منع خرید نفت خام جمهوری اسلامی ایران و توقف نقل و انتقالات بانکی که عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی انجام شد، همه واکنشی بود به اعمال تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا و ارتباطی به دولت‌های حاکم بر این کشورها که عمدتاً بر مبنای سیستم اقتصاد آزاد کار می‌کنند ندارد و آنان نمی‌توانند اقدام خاصی انجام دهند و یک بانک خصوصی را وادار به انجام کاری نمایند.
رفع انسداد اقتصادی هم دارایی‌ها و فروش نفت ایران را هدف قرار داد و هم با ممنوعیت صادرات، به رکود بی‌سابقه و ورشکستگی صنعت کشور و معیشت مردم منجر شد، تنها با بازگشایی افق‌های بسته سیاست خارجی امکانپذیر است.
دومین انسدادی که دولت رییسی با آن مواجه است انسداد سیاسی است که به باور ما در ترکیب کابینه خود را به‌خوبی نشان داد، کابینه‌ای که در ایام انتخابات قول دادند فراجناحی باشد و شخص آیت الله رییسی نیز تأکید کرده بود رییس‌جمهور همه مردم است اما در ترکیب کابینه این موضوع رعایت نشد و تنها از یک طیف خاص جریان اصولگرایی استفاده شد و بی‌توجهی به سایر سلیقه‌ها موجب تنها شدن دست دولت در مدیریت کشور خواهد شد در حالیکه شاخصه مهم حکمرانی خوب، مشارکت گرفتن از همه طیف‌ها و همه گروه‌های سیاسی است.
انسداد سوم انسداد اجتماعی است که در اثر تبعیض در جامعه ایجاد شد و راه از بین بردن آن نیز رفع تبعیض است. انسداد اجتماعی موجب گسترش بیشتر شکاف بین دولت و ملت خواهد شد و فضا را برای مهاجرت بیشتر نخبگان فراهم خواهد کرد و دولت رییسی باید با برداشتن موانع و توزیع عادلانه قدرت و ثروت زمینه‌های انسداد اجتماعی را از میان بردارد.
