گروه سیاسی با شروع همهگیری کرونا و تلاش کشورهای مختلف برای ساخت واکسن، مساله واردات واکسن از سوی کشورهای مختلف در دستور کار قرار گرفت؛ در ایران اما برخی از ابتدای طرح موضوع خرید واکسن، بهانههای مختلفی مبنی بر عدم امکان انتقال ارز برای خرید واکسن را مطرح میکردند. همین بهانهها منجر شد تا تاخیر […]
گروه سیاسی
با شروع همهگیری کرونا و تلاش کشورهای مختلف برای ساخت واکسن، مساله واردات واکسن از سوی کشورهای مختلف در دستور کار قرار گرفت؛ در ایران اما برخی از ابتدای طرح موضوع خرید واکسن، بهانههای مختلفی مبنی بر عدم امکان انتقال ارز برای خرید واکسن را مطرح میکردند.
همین بهانهها منجر شد تا تاخیر بزرگی در واردات واکسن در کشور ایجاد شود؛ تاخیری که مسئولان وقت تلاش میکردند با طرح دلایلی سیاسی مانند عدم پذیرش FATF از زیربار مسئولیت آن رها شوند.
آیت الله رئیسی در سومین گفت وگوی زنده تلویزیونی خود با مردم از یک اهمال بزرگ در واردات واکسن پرده برداشت؛ «روزی ۷۰۰ خانواده داغدار می شدند، میگفتند امکان تخصیص ارز ندارند و بخاطر تحریم به ما واکسن نمیدهند، اما ما واکسیناسیون را در اولویت قرار دادیم و بیش از ۱۰۰ میلیون دُز واکسن وارد کردیم»
ماجرای بهانه جویی برخی مسئولان پیشین درباره عدم واردات واکسن به دلیل تحریم ها به آذرماه سال گذشته و روزهایی باز میگردد که اگر تلاش های جدی برای واردات واکسن صورت میگرفت شاید هیچگاه کشور درگیر سختترین موج کرونا و کشتههای چندصد نفری نمیشد.
۱۷ آذرماه ۹۹ بود که عبدالناصر همتی رئیس کل وقت بانک مرکزی در پستی اینستاگرامی از مشکلاتی برای انتقال ارز در جهت خرید واکسن خبر داد؛ وی تاکید داشت که «تاکنون تمام تلاشهای ایران برای انتقال ارز مورد نیاز خرید واکسن کرونا با مانع روبرو شده است. او میگوید به دلیل تحریم آمریکا، ایران نتوانسته از داراییهای بلوکه شده خود در خارج استفاده کند.» این اظهارات از سویی باعث نگرانی مردم درباره آینده واردات واکسن کرونا به کشور شد و در سویی دیگر تعجب برخی چهره های درگیر در زمینه واردات دارو را به همراه داشت.
در این میان حتی رییس جمهور وقت نیز در اظهاراتی مشکلات در واردات واکسن را به اقدامات آمریکا و اعمال تحریمها از سوی این کشور مرتبط دانست.
ناصر ریاحی رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو ۱۹ آذرماه سال ۹۹ در گفت وگویی با یک نشریه داخلی با رد تلویحی ادعای همتی گفت که «بنده نمیدانم که منبع استنادی رئیسکل بانک مرکزی کشور چیست و نمیتوانم دقیق در این خصوص اظهارنظر کنم، اما مطمئن هستم که این بانک ماهیانه ۱۰۰ میلیون یورو برای واردات دارو و مواد اولیه آن و نیز واردات تجهیزات پزشکی به شرکتها میدهد درحالیکه اگر این روند جاری نبود تخصیص ارز بیمعنا میشد و اگر نمیتوانستیم یک ماه دارو وارد کنیم دچار کمبودهای فاجعهبار میشدیم و ازاینرو میتوان نتیجه گرفت که این روند ادامه دارد. ضمن اینکه کل مبلغ مورد نیاز برای خرید واکسن شاید دو یا نهایتا سه برابر این مبلغ صد میلیون یورو باشد و این مبلغی نیست که مسئولان از بابت آن نگرانی جدی داشته باشند.»
وی تاکید داشت که به دلیل وجود راهکارهای مختلف برای انتقال ارز، مشکلی برای خرید واکسن با همین روشها وجود ندارد.
مساله واردات واکسن و ادعای عدم امکان انتقال ارز به دلیل تحریمها در جایی عجیبتر شد که حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی پرده از یک اتفاق عجیب برداشت «بانک مرکزی تاکنون یک دلار هم به خرید واکسن کرونا اختصاص نداده و سرنوشت واردات واکسن کرونا نیز احتمالا به همان سرنوشت واکسن آنفلوانزا گرفتار میشود.»
این اظهارات شهریاری نشان میداد که برخی مسئولان وقت به بهانه تحریم ها حتی از اختصاص ارز برای واردات واکسن نیز ممانعت می کردند؛ موضوعی که در ماه های آینده به یک فاجعه در کشور تبدیل و آمار مرگ بر اثر کرونا را تا نزدیک ۸۰۰ تن، افزایش داد.
با آغاز دولت سیزدهم و با وجود تداوم تحریمها و عدم پذیرش FATF از سوی ایران، واردات پرشتاب واکسن از کشورهای مختلف در دستور کار قرار گرفت و ارز مورد نیاز آن نیز تامین و به کشورهای مبدا پرداخت شد.
حالا سوال بزرگ مطرح در افکار عمومی است که چرا برخی مسئولان وقت در واردات واکسن به بهانه تحریمها اهمال کردند و آیا امروز و پس از واردات میلیونها دُز واکسن و تاثیر مستقیم آن در کاهش مرگها، پاسخی برای مردم دارند؟