گروه سیاسی / یکی از نقدهایی که بر دولت سیزدهم وارد است این است که در موضوعاتی که مورد توجه ویژه افکار عمومی داخل و خارج است، بسیار بسته عمل می‌کند، اطلاع‌رسانی قطره‌چکانی دارد و به این شکل دستِ تحلیل‌نویسان داخل و خارج را بر ارائه تفاسیر مالیخولیایی و پوچ باز […]
گروه سیاسی /
یکی از نقدهایی که بر دولت سیزدهم وارد است این است که در موضوعاتی که مورد توجه ویژه افکار عمومی داخل و خارج است، بسیار بسته عمل می‌کند، اطلاع‌رسانی قطره‌چکانی دارد و به این شکل دستِ تحلیل‌نویسان داخل و خارج را بر ارائه تفاسیر مالیخولیایی و پوچ باز می‌گذارد و در همین ایام شاهد بودیم بسیاری از این «شبه‌خبر»ها چندروزی در شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان خبرِ قطعی، جولان دادند و توجه افکار عمومی را به خود جلب کردند تا مشخص شد در نهایت تراوشات ذهنی یک تحلیل‌نویس یا آرمان و ایده‌آل یک رسانه بوده و نه بیشتر.
طی هفته‌های اخیر و در جریان مذاکرات وین نیز شاهد بودیم همه شبکه‌های خبری جهانی، درخصوص آخرین تصمیمات در نشست تیم مذاکره با ۴ بعلاوه یک به سرپرستی «دکتر علی باقری کنی» اخبار و گمانه‌زنی و تحلیل ارائه می‌کردند اما هرگز ندیدیم رییس تیم مذاکره‌کننده در گفتوگو با اصحاب رسانه داخلی و روزنامه‌نگاران چپِ مخالف دولت و راستِ موافق، بنشیند و شخصاً از آخرین اتفاقات بگوید تا جلوی شیوع شایعه و تحلیل‌های آب‌دوغ‌خیاری برخی از موافقان و مخالفان این نشست‌ها را بگیرد.
درخصوص سفر اخیر رییس دولت سیزدهم به مسکو و نشست با «ولادیمیر پوتین» نیز چنین وضعیت مبهمی در اطلاع‌رسانی، تکرار شد و دستگاه دیپلماسی هیچ گزارشی از برنامه سفر، نتایج آن و همچنین اقدامات مشترک استراتژیک با دولت روسیه، سخنی نگفت و هنوز کسی نمی‌داند دقیقاً چه نتیجه‌ای از این دیدار گرفته شد در حالی‌که رسانه‌های همسو با دولت، در همین یکی دو روزه از فتوحات این سفر گفتند، برای صید ماهی مراد خود فیلم‌هایی از زبان بدن به نمایش گذاشتند و در تحلیل این نشست به جای پرداختن به متن این دیدار، به نوع نشستن و آدامس جویدن «پوتین» و حرکات پای رییس دولت روسیه پرداختند و آن را نشانه استرس وی در دیدار با رییسی ارزیابی کردند و نتیجه گرفتند که چون پوتین در دیدار با رییس‌جمهور ما کم آورد و استرس داشت پس ما موفق شدیم!
در طرف مقابل هم مخالفان سیاسی دولت سیزدهم و اصلاح‌طلبان نیز به جای نقد از متن این دیدار و تلاش برای کشف دستاوردهای آن، با نمایش فیلم و عکس به مقایسه سفرهای ولادیمیر پوتین با دیگر روسای جمهوری و سیاسیون در دفتر کار خود با آنچه که در دیدار وی با رییسی رخ داده، پرداختند و آن را نشانه ضعف رییس دولت و گاف دستگاه دیپلماسی کشور دانستند و در یک جمله هر دو طیف سیاسی، در یک شب‌کوری سیاسی آشکار، متن این سفر را فراموش کردند و هنوز سرگرم حاشیه‌اند.
در این بخش هم نقد به دستگاه اطلاع‌رسانی دولت سیزدهم وارد است که با سکوت خبری درخصوص این سفر و انفعال در برابر دستاوردهای آن که متن سفر را تشکیل می‌دهد، در عمل اجازه داد دو گروه موافق و مخالف سیاست‌های راهبردی دولت دولت سیزدهم و سفر رییس‌جمهوری هرکدام بخشی از لاشه حاشیه را بردارند و به این سو و آن سو بروند.
برخی رسانه‌ها نیز در این میان، راه میانه را رفتند و تلاش دارند با صبر و سکوت در انتظار رسیدن گزارش رسمی از سوی دولت باشند و میوه این دیدار را رویت کنند و بعد از آن به تحلیل واقع‌گرایانه از این سفر و برنامه‌های مشابه بپردازند تا در تحلیل خود از جاده انصاف خارج نشوند.
باور ما این است و بارها نیز در این خصوص نوشتیم که هم حرکت دولت در مذاکرات وین و رسیدن به توافق اصولی را سازنده و برای اقتصاد کلان ضروری می‌دانیم و هم از راهبرد نگاه به نیمه گمشده جهان با عنوان «نگاه به شرق» و «حضور مفید و موثر در پیمان‌های منطقه‌ای چون شانگهای و اوراسیا» دفاع می‌کنیم و آن را در جهت منافع ملی ارزیابی می‌کنیم اما بر این نکته هم تصریح داریم که دولت سیزدهم علاوه بر این راهبردها، باید برای رسیدن به اهداف تعیین شده، راهکارهای سیاسی و اجرایی تنظیم کند و متأسفانه باید صراحتاً بگوییم دولت سیزدهم برای این راهبردهای مهم و اساسی، راهکار ندارد.
ضعف بزرگ دستگاه دیپلماسی کشور در همین است که رییس دولت را تنها و بدون راهکار مشخص، به مسیرهای حساس و بزرگ روانه می‌کند و در زمینه اخبار مربوط به آخرین دستاوردهای حوزه دیپلماسی نیز سکوت می‌کند نظیر آنچه که در مورد قرارداد ۲۵ ساله با چین گفتند که «دولت چین خواست مفاد این قرارداد محرمانه بماند» در حالی‌که برابر قانون اساسی، این مفاد باید در گام نخست برای نمایندگان مردم در «خانه ملت» روشن باشد و همین رویکردهای نادرست موجب گمانه‌زنی و متهم کردن دولت به فروش ایران در شبکه‌های خبری معاند و مخالفان داخلی شد.
